Nierstenen
Je bent mooi in de aap gelogeerd als je ergens eenzaam alleen woont, zoals ik. Gelukkig kan ik wulpse Alie telefonisch bereiken, die ongeveer een halve kilometer verderop woonachtig is. Als 83 jarige had ik een flinke wandeling gemaakt in de omgeving, maar dat viel tegen toen een hevige regenbui mij drijfnat maakte. Schuilen was niet mogelijk en mijn hoed waaide van mijn hoofd en kon ik niet meer terug vinden. De koeien in de wei keken mij al medelijdend aan, want ze zijn gewend, dat ik mijn hoed voor ze afneem wanneer ik ze passeer. Ze kennen me.
Thuis gekomen heb ik mij uitgekleed en een douche genomen en met een paar whisky's knapte ik behoorlijk op, maar in de avond begon ik mij ziek te voelen. Met een paar aspirines ben ik te kooi gegaan. Een dokter bellen kwam niet in mij op, maar belde ik wel wulpse Alie.
Ik nam de telefoon en kreeg haar meteen aan de lijn en ik riep:
''Alie, kan je effen komen, ik ben niet lekker en heb vreselijke pijn in mijn rechterzij. Misschien wel een niersteen, heb ik eerder gehad.''
Ze zei:
''Ga rustig zitten, ik kom en ik zal je redden.''
Ik dacht wat een heerlijke vrouw, ze kwam me redden. Na tien minuten kwam ze voorrijden met haar DAF. Ze zei:
''Je ziet er beroerd uit. Je zei, dat je eerder nierstenen hebt gehad. Hoe ziet je plas eruit?''
''Plassen gaat niet makkelijk, het ziet wel een beetje rood.''
''Dat kan bloed zijn buurman, een niersteen kan de oorzaak zijn. Ik bel je huisarts.''
Ik moest meteen komen. Ze bracht me. Bij de dokter moest ik een beetje urine in een flesje doen. Dat werd onderzocht en de dokter dacht, dat een niersteen de pijn veroorzaakte. Ik kreeg medicijnen en moest veel drinken. Ik dronk veel water en twee pijpjes pils en ging naar bed. Gelukkig was de pijn gezakt. Ze was zo bezorgd om mij, dat ze op de bank in de huiskamer ging slapen.
Iedere keer dat ik naar het toilet moest dronk ik weer water. Toen gebeurde het. Het was ongeveer vier uur in de nacht, dat ik weer moest plassen, maar nu voelde ik iets scherps in de plasbuis en ja hoor, er lagen twee kleine steentjes in de pot. Meteen had ik geen pijn meer. Wat was ik blij en liep naar de huiskamer om het haar te vertellen, maar ze sliep als een roos, dus ben ik maar weer naar bed gegaan. De volgende morgen liet ik haar de steentjes zien. Ze heeft toen een heerlijk ontbijt klaargemaakt en ze zei, dat ik veel moest blijven drinken. Ik voelde mij weer een stuk beter en dacht, wat is het toch fijn een goede buurvrouw te hebben.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: ziekte
urine
920
Geef je reactie op deze inzending: