Opkomen in dienst
64 jaar geleden moest ik in militaire dienst. Er was toen nog dienstplicht. Vanuit Amsterdam begaf ik mij als negentien jarige met de trein met alleen houten zitbanken naar het zuiden van het land. Het was oktober en nog zonnig en vrij zacht weer, zelfs de koeien graasden nog op de weilanden.
Op het stationsplein in Bergen op Zoom stonden grote militaire voertuigen. We werden naar een kazerne gereden en op het kazerneterrein moesten we uitstappen en wachten op nadere orders. Vooral de Amsterdammers hadden de grootste praatjes. Op een gegeven moment zag ik een vrij gezette militair van Indische afkomst aan komen lopen met een stokje onder zijn arm. Hij droeg drie sterren op zijn jack, dus een hogere.
Opeens riep hij tegen de Amsterdammers met een bulderende stem:
''Koppen dicht, jullie staan nu onder de krijgstucht'', en hij liep door. Het was even stil want we schrokken wel en toen de hoge niet meer te zien was, begon de herrie weer. Tussen de meute stonden een paar rauwe kerels, die de grootste mond hadden. Onder de opgeroepenen zaten studenten tot gewone arbeiders, en nu was iedereen gelijk, voorlopig dan.
Gelukkig hadden de meesten zelf brood meegenomen, want in de kazerne kregen we nog geen maaltijd. Mijn moeder had mij ook een pakje brood meegegeven met speculaasjes erop. Een poosje later kwam een oudere militair naar ons toe met twee gouden strepen op zijn mouw, die onze namen afriep en onze oproep papieren innam. In groepjes moesten we naar de foerier. Daar kregen we een matras, dekens en eetgerei.
Het soldaten pak zouden we later krijgen. Daarna gingen we naar een grote loods, waar een enorme baal stro op de grond lag. We moesten onze matrassen vullen met stro, daarop moesten we slapen, zei de hoge piet.
Een jongen riep:
''Daar kan ik niet op slapen, chef.''
''Je mag er ook wakker op blijven'', zei hij.
Dat was natuurlijk lachen geblazen.
Daarna gingen we in colonne naar de zaal waar je bed en kast stond, stalen bedden en twee op elkaar gestapeld. Eerst werd ons geleerd hoe je je bed op moest maken en de dekens leren vouwen. Dat was nog een heel gedoe om dat onder de knie te krijgen, want bij mij thuis deed moeder het altijd.
Avonds kregen we voor het eerst warm eten. Natuurlijk weer onder leiding van een hogere naar de eetzaal, waar houten tafels en banken stonden. Met je eet blik stond je in de rij te wachten totdat je bij de grote eetketels kwam waaruit koks erwtensoep in je blik schonken. Het rook heerlijk en het smaakte heel lekker.
Je mocht niet meteen gaan eten van de militair met de gouden strepen, want hij vroeg stilte voor degenen die wilden bidden, daarna was het soep eten geblazen. De jongens hadden allemaal behoorlijk trek en je kon nog een keer soep krijgen.
Avonds moest je je eigen maar vermaken, op de kamer of in de kantine. De eerste dag in militaire dienst vond ik wel vermoeiend, heel veel indrukken op zo'n dag moest je verwerken. Ik lag op het bovenste bed dichtbij het raam. Het tochtte verschrikkelijk, want aan de andere kant van de zaal stond ook het raam open, maar goed ook, want om de haverklap hoorde je van onder de dekens enorme winden knallen, ten gevolge van de erwtensoep.
Lachen natuurlijk van de opmerkingen die werden gemaakt, zoals:
''Hé, ben je op dieet?, zijn je darmen beschadigd?, ben je zwanger?, is je bloeddruk te hoog?, of ga ergens anders liggen''
De volgende morgen om halfzes opstaan en aankleden, nog steeds in je burgerkleren en brood eten met een stukje kaas en aardbeienjam en een mok thee.
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: algemeen
dienstplicht
81
Geef je reactie op deze inzending: