Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Waterkant

“Aangenaam mijn naam is Valerie en ik leef op als nooit te voren bij het zien van deze lucht”, dat zei ze terwijl zij op de kade stond omlaag kijkend naar Michiel.
Michiel zat op de rand van de kade en keek omhoog naar een getint zicht dat werd belicht van het oranjegloed door de ondergaande zon die net de horizon aanraakte. Zij had lang kastanje bruin haar, dat met een lichte slag over haar schouder heen viel. Haar ogen waren hypnotiserend bruin. Terwijl Michiel met zijn handen leunend op de grond voelde hij iets vochtigs aan zijn arm. Michiel keek recht voor zich uit in de ogen van een Beagle.
“Ja! Dat kan ik mij voorstellen”, zei Michiel enthousiast met een verbaasd gezicht.
Met een keer slikken zei hij: “ik bedoel, het is inderdaad een schitterend schouwspel wat de ondergaande zon biedt”.
“Ik zie je de afgelopen twee weken op deze plek vijf keer zitten, en ik vroeg mij af wat jou daar aan toe brengt om hier vaak te zitten?”, vroeg Valerie terwijl zij twee stappen naar Michiel deed, zodat zij aan zijn rechterkant kwam te staan.
“Je mag er wel bij komen zitten dan zie je gelijk wat ik zie”, reageerde Michiel met een hondenriem tegen zijn rug, doordat de Beagle snuffelde aan zijn linker bovenbeen.
“Sorry hoor, dat doet hij uit nieuwsgierigheid”, zei Valerie gegeneerd.
Terwijl Michiel de hond aaide en stevig maar vriendelijk op zijn borst klopte zei hij: “een hond snuffelt als kennismaking , en wij mensen praten”.
Valerie lachte en kwam naast Michiel zitten met een gepaste ruimte tussen elkaar. Ze liet de hond los, die gelijk naar de eerste boom rende van het park achter hun rug.
“Ik zal mij eerst voorstellen; ik heet Michiel”, zei hij met uitgestoken hand.
“Ik heet dus Valerie”.
“Maak je altijd dezelfde wandeling met je hond?”
“Nee, soms loop ik door de woonwijk en ook over het strand met zijn drieën samen met mijn vriend”.
Michiel keek bedenkelijk naar Valerie.
“Ja, sorry als ik je een verkeerd beeld oproep, maar ik wilde gelijk aangeven dat ik een vriend heb”, zei Valerie.
Met een blik naar het water zei Michiel verward: “ja, nee, joh”.
Hij keek Valerie aan en zei: “je bent tenminste eerlijk”.
Michiel dacht bij zichzelf: “heb ik dit weer”.
“Ik kom hier vaak na het werk”, vertelde Michiel om gelijk op een onderwerp te komen, na dit teleurstellende gevoel.
“Wat voor werk doe je?”, reageerde Valerie met een geïnteresseerd gezicht.
“Ik werk in de gezondheidszorg op een revalidatieafdeling. Het mooie aan dit werk is dat je mensen begeleidt of helpt om hun leven weer op te pakken, soms met hulpmiddelen, wat weer beperkingen met zich meebrengt, daarbij geef ik altijd weer advies mee. Bijvoorbeeld op ergonomisch aspect, maar ook psychosociaal. Er veranderd ook in een relatie iets voor de zorgvrager en partner. Dat ze wel in gesprek hierover blijven met elkaar. En hulp is er altijd van huisarts, psycholoog en maatschappelijk werker”.
“Ook toevallig ik werk als psychiater”, vertelde Valerie.
“Kijk eens aan! As je op onze locatie zou werken kon ik je weleens bellen om je in te schakelen voor zorgvragers”, reageerde Michiel.
“Dat had gekund”, zei ze lachend.
“Ik werk als zelfstandige en heb een eigen praktijk. Niet aan huis hoor! Ik wil letterlijk en figuurlijk afstand van mijn werk kunnen hebben”.
Valerie keek om. En keek van links naar rechts. Ze fronste haar wenkbrauwen en zei: “waar is Cesar?”
“Cesar?”, vroeg Michiel.
“Ja, mijn hond”, zei Valerie zenuwachtig.
“Ik heb hem van mijn vriend Wijnand gehad als verjaardagscadeau.
“Oké, geen paniek. Ik help je meezoeken”, reageerde Michiel gelijk op haar.
Michiel en Valerie stonden op terwijl de zon nog voor drie kwart zichtbaar was.
Ze liepen via de rechterkant het park in. Met een flinke pas keken ze bij elke struik en rondom elke boom. Ze riepen om de beurt “Cesar”.
Ze liepen over een brug midden in het park. Op de brug gingen de vier lantaarnpalen aan.
Plots hoorde ze geblaf bij een struik achter bij het park waar de woonwijk begon. Daar stond Cesar met zijn voor poten gestrekt en zijn kont omhoog kwispelend met zijn staart.
“Cesar”, riep Valerie opgelucht al hollend naar hem. En vloog hem om zijn hals.
“Wat doe je hier helemaal, vrouwtje was ongerust, zei Valerie terwijl ze zijn kop met beide handen beet had. Ze gaf hem een zoen op zijn snuit. En aaide met beide handen over zijn kop naar zijn hals en klopte met beide handen van blijdschap op zijn borstkas.
“Wauw, wat een oprecht ontvangst”, dacht Michiel.
Valerie deed Cesar weer aan de lijn. Ze schok van geritsel en een opspringend beest uit de struik. Met een vaart kwam een konijn tevoorschijn.
Al blaffend vloog Cesar weer op. Maar! Hij werd kort gehouden door Valerie.
“Zo is het wel weer welletjes geweest voor vanavond brave borst”, zei ze tegen Cesar.
Op dat moment keek Valerie met haar doordringende bruine ogen naar Michiel. Ze liep naar hem toe. Het hart van Michiel klopte in zijn keel. Valerie omarmde hem en gaf hem drie zoenen op zijn wang.
Wijnand kwam aanlopen met een boos gezicht.
“Ga je zo om als we een kleine woordenwisseling hebben gehad”. Zei Wijnand.
“Oh. . . . wat ben je toch soms een opvliegerig type”, zei Valerie al lopend naar Wijnand met een lach op haar gezicht en armen wijd open”.
“Ik raakte in gesprek met Michiel over de gezondheidszorg, toen Cesar ineens verdwenen was. En hij was zo vriendelijk om mij te helpen met zoeken”.
Wantrouwend met fronsende wenkbrauwen keek Wijnand naar Michiel.
Wijnand keek Valerie in haar ogen aan en zei: “ik maakte mij zorgen dat je nog niet thuis was. Als je de hond uitlaat ben je nooit zolang weg. En dan ook met onze kleine woordenwisseling in mijn gedachte”.
Michiel keek zwijmelend naar deze tortelduifjes.
Michiel dacht: “de ondergaande zon is mooi om te zien. Maar deze warmte tussen twee mensen is toch ook fantastisch.

Schrijver: Alexander v/d Zande, 26 december 2014


Geplaatst in de categorie: maatschappij

2.0 met 1 stemmen 109



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
26 december 2014
Van der Zande verzandt van begin tot einde.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)