Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Sedum en de knekelput

Mij werd een aantal jaren geleden als vrijwilligster bij de omroep ingefluisterd dat door een heuse opzichter van de plantsoenendienst opdracht was gegeven om "het onkruid van de knekelput te verwijderen". Nou moet ik eerlijk bekennen, dat ik nog nooit van het woord gehoord had, laat staan dat ik wist wat een knekelput was.

Inmiddels weet ik beter, maar daar had ik toen niks aan. Ik kreeg info omtrent de knekelput en voor hen, die niet weten wat dat is: een knekelput bevindt zich (meestal) op het einde van een begraafplaats en in die put (vaak geen echte put maar een aardig stuk grond) liggen botresten van overledenen. Jawel! Kan variëren van een schedel, tot armen en benen, de botten dan natuurlijk! In deze tijd van verzakkingen van grond en soms veel water wat er valt, kan het zo zijn dat er dingen boven komen drijven die daar niet voor bedoeld zijn.

Afijn, de man had dus opdracht gegeven om de knekelput onkruidvrij te maken! Dat gebeurde ook en waarschijnlijk hadden de mensen die deze taak mochten uitvoeren er ook niet echt voor geleerd, want twee dagen later bleek dat men de zogenaamde sedumlaag had verwijderd! En sedum is een bodembedekker die speciaal daarvoor was aangelegd om in elk geval nog iets van die knekelput te maken! Ik hield een interview met de boosdoener, die inderdaad niet wist dat het helemaal geen onkruid was, en het gebeuren werd vanzelf gehouden op, juist ja de begraafplaats. Nou over de doden niets dan goeds, maar ik beken je eerlijk dat ik me niet op mijn gemak voelde, bezwaard was een beter woord.

Mensen kunnen frank en vrij praten over dood, cremeren, begraven etc., maar om een wandeling op een begraafplaats te maken en iemand een microfoon onder zijn neus te duwen omdat ie een behoorlijke blunder had gemaakt dat was even andere koek.

Toen we aankwamen bij de knekelput, een zielig afgegraven stuk land, had ik het helemaal op mijn heupen, want tenslotte was ik maar een paar centimeter verwijderd van de menselijke resten, die op hun laatste plekje lagen te rusten en ik bedenk me dan vanzelf: wat moeten de mensen, die al die slachtoffers van de vliegtuigrampen een dikke huid hebben, want IK had al moeite met lopen over een begraafplaats, laat staan dat ik in de buurt van botten kom. Nee een archeoloog is aan me voorbij gegaan.

Noot: de sedum-laag is weer terug waar ie hoort!

Schrijver: An Terlouw, 12 juni 2015


Geplaatst in de categorie: biologie

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 154



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)