DE LUCHTVLAM (eerste deel)
Heel lang geleden, in de tijd van open haardvuur in ieders huis... Ja, in die tijd werden er zeker ook in Loon op Zand en Kaatsheuvel veel volksverhalen verteld.
De knapperende vlammen gaven de verteller veel geestdrift om zijn verhalen met gloed tot leven te brengen. De spanning en huiveringen van de luisteraars gingen wild op en neer, samen met het laaiende vuur.
Zowel kinderen als volwassen mensen genoten van de griezelige of lieflijke vertellingen. Deze gaven heel wat genot op de koude winteravonden.
Eén van de vlammen in de haard bewaarde voor altijd de woorden van een verteller. Die woorden waren: "Onze verhalen zweven voort. Hoe zullen ze in de verre toekomst gebeeldhouwd worden?"
Wonderlijk. Met die verstilde klanken in zich ging de genoemde vlam door de schoorsteen omhoog. Buiten verijlde ze in de lucht. Toch bleef ze onzichtbaar bestaan. Misschien was dat wel te danken aan de bewuste woorden, die ze omvatte. Deze luchtvlam zweefde steeds rond.
In latere jaren werden er minder verhalen verteld. Mensen luisterden vooral naar kastjes met muziek. Ze keken ook steeds vaker naar films. De luchtvlam zwierf in alle stilte heen en weer. Dag en nacht waarde ze in bossen, ging voort boven de blinkende Loonse en Drunense duinen. Maar altijd leefden de welbekende woorden nog in haar. En die woorden dreven haar op een mooie zomeravond een gezellig koffiehuis binnen. Hierbinnen kletsten en lachten de boeren met elkaar. Wat hadden ze het gezellig na hun drukke dag van hard zwoegen! De luchtvlam voelde zich in dat koffiehuis meteen thuis.
"Die kast vol mooie drinkglazen is nu mijn woning," dacht ze. Ja, dat werd ook zo.
Overdag zag ze de kinderen, die genoten van een glas vruchtensap. Het speeltuintje naast het koffiehuis was vol gejoel en opgewonden kreten.
"Kindervreugde, dat mocht ik vroeger al beleven," dacht de luchtvlam. "Heerlijk, dat het er hier vol van is."
Deze gedachten zweefden over de tafeltjes, over de toog... Ze kwamen in het hoofd van de baas. De eerstvolgende dagen sprak de man voortdurend met zijn klanten over wat leuk voor kinderen was. Die gesprekken verspreidden zich snel. Al spoedig werd er druk gewerkt bij Kaatsheuvel. Talentvolle kunstenaars ondernamen van alles, samen met kundige bouwvakkers.
Er werd een groot park geschapen. Grote vijvers glansden sprookjesachtig mooi. Daarbij verrees er een bos met bijzondere huizen en gebouwtjes. Het bekende Sprookjesland "de Efteling" was nu tot leven gekomen!
Voldaan zweefde de luchtvlam over Doornroosjes kasteel, het huis van Roodkapjes grootmoeder, en naar de vliegende fakir. Daarbij dacht ze trots:
" Aha, de woorden die ik steeds in mij houd, hebben hier hun kracht wonderbaarlijk getoond!"
Steeds meer schone verhalen gingen in het park leven. De mensen vermaakten zich er hoe langer hoe meer.
Met veel plezier woonde de luchtvlam op de Efteling. Maar later begon ze zich toch bezwaard te voelen. Dat kwam omdat er heel grote toestellen verschenen, zoals reuze achtbanen en schepen, die grote schommelingen op het water of in de lucht maakten. En voordat de mensen in die dingen van vermaak stapten... Ja, daarvoor moesten ze vaak een hele tijd wachten in een lange rij!
"Daar zie ik geen pret in," jammerde de luchtvlam. "Laat mij maar mensen zien, die nieuwsgierig en opgewonden van het ene naar het andere huis of gebouwtje gaan. Ik heb het er kwaad mee om die rijen mensen te zien, die voetje voor voetje voortschuifelen. In plaats daarvan konden ze best naar iets anders leuks kijken en snel voortstappen.
Nee, ik voel er niets voor om nog langer hier te blijven."
(wordt vervolgd)
live.nlGeplaatst in de categorie: welzijn
HUISELIJKHEID
64
Geef je reactie op deze inzending: