Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een heftig weekje Rimini

Als baron kan ik mij het een en ander permitteren en dus boekte ik een weekje Rimini in een luxe hotel. Eenmaal aangekomen werd ik vriendelijk ontvangen door de eigenares en haar dochters. Ik kreeg een royale kamer met bubbelbad en uitzicht over de Adriatische Zee. De meeste gasten waren net als ik goed gefortuneerd en strak in de duurdere merkkleding. Een dame uit Canterbury probeerde lichtelijk met mij te flirten, wat ik dan ook lichtelijk beantwoordde. Ze droeg een lichtgele, zijden jurk, waardoor de contouren van haar lingerie goed zichtbaar waren. Ze droeg duidelijk een push-up-BH, want haar torens stonden bijna verticaal naar boven. Ik vond alles even amusant en ik dronk iedere avond iets van drie flessen, heerlijk gekoelde, witte wijn van het huis, terwijl ik de ene Camel na de andere Camel aanstak.

Tijdens het zonnebaden op het strand luisterde ik met mijn cassetterecorder naar de muziek van Eros Ramazzotti, wat perfect paste bij mijn vakantiegevoel. Ik had het bandje van een straatverkopende Afrikaan gekocht. Na een goedgevulde pizzaslice liet ik mijn walruslijf heerlijk afkoelen in het klotsende zeewater. Weer op mijn stranddoek luisterde ik naar 'Se bastasse una canzone', terwijl ik opeens zag, dat de schone dame uit Canterbury niet ver bij mij vandaan lag. Ze droeg een knalrode bikini en haar borsten lagen er nu natuurlijk relaxed bij. Door mijn Ray Ban zonnebril begluurde ik naar haar appetijtelijke lichaam. Vooral haar zwarte okselharen maakten me wild van begeerte. Ik moest noodzakelijkerwijs op mijn bierbuik gaan liggen, wat mijn ademhaling bemoeilijkte. Mijn Engels was uitstekend, maar een raar soort angst weerhield mij ervan om een gesprek aan te knopen, laat staan naast haar te kruipen. Ze had mij allang ontdekt en ze zwaaide amicaal en frivool, terwijl ik eerst nog achter mij keek of ze niet naar iemand anders zwaaide. Ik zwaaide flauwtjes terug, geheel in tegenstelling tot mijn in het hete zand borende jongeheer.

Op de derde dag van mijn verblijf in Rimini ontmoette ik mijn vriendin en collega-schrijfster Rosita Steenbeek, die mij fragmenten van haar nieuwste roman liet lezen, want ze bouwt al jaren op mijn mening. We zaten een hele middag te bomen op het terras voor mijn hotel, terwijl de Canterbury-vrouw ons met argusogen gade sloeg. Ik genoot van haar jaloerse blikken richting Rosita. Rosita kon qua uiterlijke schoonheid makkelijk aan haar tippen en dat stak haar als dertien wespesteken. Dus liet ik mijzelf uitbundig door Rosita kussen, toen ze afscheid nam. Ik zat onder de lippenstift, toen ik het waagde om nog eens naar Canterbury-woman te kijken. Ze wreef over haar wangen en ze lachtte uiterst innemend. Ik vloog overeind en voor dat ik het wist zat ik naast haar te pimpelen en te kletsen. Ze heette Sarah Blood en ze was al tien jaar weduwe, omdat haar man tijdens de Falkland-oorlog was gesneuveld. Tijdens de conversatie kwamen onze hoofden steeds dichter bij elkaar en ik rook haar zalige parfum, die mij naast de hoeveelheid wijn geheel bedwelmde.

We liepen heel discreet en onze teutheid knap verbergend naar mijn hotelkamer, waar we na het bubbelbad woest en heftig gevreeën hebben. Ze wilde alsmaar opnieuw beginnen en ze leek onverzadigbaar. Na een fles peperdure champagne lukte het me om weer paraat te staan voor een volgend spektakel. Haar benen knepen mijn lenden bijna aan gort. Het was duidelijk wie de sterkste was. Mijn astma speelde op en ik kreeg een aanhoudende pijn in mijn linkerarm. Ik zag flitsen van Rosita's ogen. Ik wilde even dat Sarah Rosita was, meer beheerst en niet zo vraatzuchtig, meer in Yin en Yang balans. Op de maanlandschappen van haar troostrijke tepels hijgde ik uit. Ik kwijlde als een gedrogeerde bejaarde. De zon beukte tegen de ramen en ik snakte ineens naar nog veel meer liters wijn en dat werd het dan ook, de laatste dagen van mijn Rimini-verblijf, terwijl Sarah mijn hotelkamer nog vele malen tot een bruisend bordeel omtoverde.

Terug op mijn kasteel en landgoed in Gelderland, snelde ik mijzelf als een onbeholpen driewielercoureurtje naar mijn geliefde rijpaard Shy, die trouw op mij gewacht had en ik reed uren met hem door de bossen. Sarah schreef me dat ze langs wilde komen, maar ik beantwoordde haar bewust niet meer. Ze belde me en ik gooide de hoorn op de haak. Al haar emailberichten wiste ik meteen, zonder ze gelezen te hebben. Ik was grofgezegd voorgoed sufgeneukt en mijn leven was mij liever dan al dat seksgedoe. Liever rij ik elke dag op Shy door de zuiverende bossen, dan dat ik ooit nog met een vrouw van bil ga. Rosita belde me. Ze had haar nieuwste roman op mijn verzoek aangepast en het zou binnenkort verschijnen. Ze wilde graag enkele dagen langs komen. Ze was meer dan welkom.

Schrijver: Joanan Rutgers, 26 juli 2015


Geplaatst in de categorie: vrouwen

4.0 met 2 stemmen 896



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
27 juli 2015
Treffend hoe de punchline in het verhaal overeen komt met het bordje op de foto.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)