Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Waarom toch lieve heer vroeg Lucie

Lucie vroeg: Waarom schiep U de vrouw, zoals U deed waarom nou?

Van baby naar peuter viel nog wel mee naar kleutertijd was al een ander idee. Maar met een sprong (niet in het diepe, maar schelen doet het niet veel) krijg je puberteit met veel, zeg maar heel veel jeugdpuistjes en alsof dat niet volstaat, krijgen wij vrouwen ook nog fijn elke maand een periode waarin weinig kan genaamd "ongesteld".

Een sprong in de tijd maakt van een jonge meid een vrouw die vruchtbaar is nou en dan als je niet oplet, ben je zwanger tot en met. Hartstikke leuk zo'n klein kind, begrijp me niet verkeerd dat is wat ik vind, maar de negen maanden zijn al niet tof, een bevalling is helemaal meer dan grof. De weken erna heeft moeder amper tijd, om bij te komen van haar krankzinnige strijd, het kind aan de borst, een ontsteking kan ook nog maar het zal U worst zijn.

Wanneer de kinderschare voldoende is, blijkt tijdens een controle: er is van alles mis. Baarmoeder moet er uit worden gehaald, kanker werd vastgesteld dus niet prettig bepaald. Eierstokken nemen we meteen maar mee, en weet U er zaten er twee. Dus komt de vrouw in de overgang, nou das geen pretje en van heel groot belang. Opvliegers komen af- en aan, ga er maar eens fijn aanstaan, rode koppen, zweten als een paard,

Alsof dat nog het ergste was, er komen nog een paar snijsessies aan te pas. Borstkanker kreeg ze er ook nog bij, dus die moesten eraf niemand was echt blij. Maar nou vraag ik me toch af, wordt een vrouw nu gewoon gestraft? Als de schepping een vrouw met alles erop- en eraan laat zien, kunt U me dan vertellen misschien of dit maar tijdelijk was, dit aanzien?

Dit wilde ik even met U delen, want met mij, zijn er velen, die van alles in hebben moeten leveren en dat kan toch niet de bedoeling van de schepping wezen? Wanneer een vrouw een kunstwerk was tijdens uw schepping, ongehavend welteverstaan, waarom moet zij erna dan zoveel ellende ondergaan? Vele wonden markeren mijn lijf, en ach heer, ik was eerst een redelijk appetijtelijk wijf maar nu gehavend en wel.

De schepping was een wonder ooit, maar ik voel me nu toch wel van al mijn vrouwelijkheden beroofd en dat wilde ik U even laten weten.

Schrijver: An Terlouw, 26 augustus 2015


Geplaatst in de categorie: vrouwen

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
27 augustus 2015
Joanan, zo denkt iedereen er anders over en laten we wel wezen, mannen krijgen idd net zo goed te maken met boven geschrevene, met DIT verschil dat het niet zo zichtbaar is als bij ons vrouwen! We blijven ondanks dat we accepteren "iets" te mankeren toch ijdel en dat is best gewoon te noemen.
Bedankt voor je reactie.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
27 augustus 2015
Meer een alternatief, goed geslaagd gedicht met rake slagen in het Gezicht van de Schepper(es). Ook mannen verliezen hun zogeheten mannelijkheid. Denk aan balkanker, prostaatkanker, aids en impotentie. We gaan allemaal vroeg of laat voor de bijl, maar om dat nu aan onze Schepper(es) te wijten, voert echt te ver. Klagen heeft geen enkele zin. Blij zijn met wat je wel hebt gekregen, is van veel groter belang! Ik klaag God niet aan, omdat ik een zware vorm van borderline heb, maar ik weet dat Hij/Zij daar zo een bedoeling mee heeft! Wellicht is het een reïncarnatie-rode draadlijn. Ik kan niet helemaal achter de spirituele coulissen kijken. Ik doe wat ik kan met de roeispanen die ik heb, meer kan ik niet doen. Verder is het afwachten maar. Nee, als mens heb ik mijn leven echt niet volkomen in de hand, maar ben ik afhankelijk van Goddelijke Krachten en (aarts)engelen. Ik ben maar een klein instrument in de opmars van Eeuwige Liefde.
Naam:
Lucie
Datum:
26 augustus 2015
Nou An, bam! Die zit!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)