Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Zijn middelvinger omhoog naar mij gericht

In Lelystad hebben mijn vrouw en ik achter het huis een kleine tuin en de buren hebben ons afgesloten met een houten schutting, zodat ons het uitzicht naar de mooie natuur sterk is belemmerd, geeft niet hoor, ze doen maar, maar wij blijven vriendelijk tegen ze, want het zou zo maar kunnen, dat je ze nodig hebt, omdat wij behoren tot de ouden van dagen van boven de tachtig en soms vragen ze hoe het met ons gaat, dat vinden we weer leuk van ze.

Aardig zijn voor iedereen geeft mij een goed gevoel, daarom groet ik iedereen die ik tegen kom, vroeger ook, maar toen liep ik altijd in een kostuum met stropdas en hoed en die nam ik af om te groeten, tegenwoordig geen kostuum meer, maar gekleed in een broek die op een aardappelzak lijkt en strompelend achter een rollator voortbeweegt en toch vriendelijk groetend naar de voorbijgangers. Een enkeling kijkt dan stom verbaasd naar me en probeert dan toch een glimlach naar me te laten zien. Sommigen denken misschien, wat mot je ouwe zak. In het centrum van het dorp en vooral als er markt is, ga ik natuurlijk niet iedereen groeten, maar als iemand vriendelijk naar me loert, kijk ik beminnelijk naar de persoon en vooral snoezig naar een dame.

Waar ik vooral aardig tegen ben zijn bloemen en planten, zoals gisteravond toen ik een vriendelijkheid aanval over me kreeg, want ik kreeg de sterke indruk, dat een begonia naar me wuifde toen ik voor het raam stond, het zal wel de wind zijn geweest, want het goot van de regen, maar daar klaag ik nooit over, want ik houd van elk weertype, behalve van twintig graden vorst. Ik moest de begonia terug groeten en opende de tuin deur en liet mij op het natte gras neder dalen vlak voor de begonia. Vriendelijk aaide ik over zijn bloemetjes en laat ik nou horen:
''lieve Kees vriendelijk dank, hé, ik houd van je.''

Vorige week had ik reden om niet aardig te zijn, maar ik deed het toch, want ik stak achter mijn rollator de rijbaan over en ineens hoorde ik hevig remmen en zag een personenauto mij bijna had geraakt, de chauffeur, een jongeman schreeuwde uit het open portierraam:
''Hé ouwe lul, je moet uit je doppen kijken.''
Ik beefde van schrik en wilde iets onbehoorlijks gaan zeggen, maar ik bedacht mij in één seconde en bleef vriendelijk en zei:
''U hebt gelijk en ik ben u dankbaar, dat u mijn leven hebt gered.''
Je zou zomaar geschept kunnen worden en zwaar gewond op de weg blijven liggen. Vol gas reed de bestuurder weg met een middelvinger omhoog naar me gericht.

Schrijver: kees niesse, 1 september 2015


Geplaatst in de categorie: ouderen

3.5 met 2 stemmen 103



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
2 september 2015
Beste Kees, wat vreselijk, dat je door zo'n jonge snotneus in een veel te dure automobiel met achterlijk veel luchtvervuiling zo geschoffeerd bent! Die naäperige broekies wanen zich heer en meester, maar door levenservaring opgebouwd fatsoen is hen totaal vreemd. Respect voor ouderen hebben ze niet, omdat ze te dom zijn om de menselijke levensprocessen te begrijpen. Wat heb je wijs en oppermachtig gereageerd! In gedachten knak ik die debiele, primitieve, zwaargestoorde middelvinger door midden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)