BEZIG
Bob van der Munt, een kundige zakenman, zat 's morgens vroeg in zijn huiskamer. Hij bladerde zijn kasboeken eens door. Ha, die grote geldsommen lachten hem toe!
Zijn vrouw riep hem voor het ontbijt. Terwijl Bob een boterham met abrikozenjam verorberde, zei hij tegen zijn zoon:
"Willem, straks krijg je van mij een bedrag en een aantekenboekje. Daarin schrijf je maar op wat je van dat geld uitgeeft."
Willem glimlachte blij tegen zijn vader.
In de opwekkende ochtendkou stapte Bob door de straten, waar het zakenleven bloeide. "Tak, tak," deden zijn schoenen.
"Hoor mijn stappen," dacht Bob. "Net muntstukken, die tegen elkaar aan slaan.
Mijn zolen spreken:
"Steeds bezigheid zoeken;
altijd bezig blijven."
In de zalen van het handelsgebouw was het een geroezemoes van jewelste. Voortdurend werden er laatjes open- en dichtgeschoven. Altijd hoorde je papier ritselen.
"Zo mag het wezen," dacht onze zakenman tevreden. "Al die geluiden om me heen moedigen de mensen aan hun dagelijks werk zo goed mogelijk te doen.
Bob ging weer naar huis toe. Voor een nieuw hotel, dat nog in aanbouw was, zat een klein meisje van twee, drie jaar te spelen.
"Kindje, laat mij ook eens met je meedoen," zei Bob, en kwam bij haar zitten.
Verwonderd zag het hummeltje hoe die grote meneer een paar gebroken bakstenen op elkaar stapelde. Zo maakte hij een mooi torentje. Daarna begon hij met een stokje in korrelig zand te wroeten, net zoals zijzelf daarnet had gedaan.
's Avonds zat Willem piano te spelen. Zijn moeder stond naast hem, haalde dezelfde tonen uit haar viool.
Op de maat van die muziek liep vader Bob door de kamer heen en weer. Tegelijk knipte hij alle verdorde bloemen en blaadjes van de potplanten af. Daarna ging hij aan de tafel zitten. Zijn vingers maakten muzikale bewegingen. Bob deed nieuwe, stevige kaften om de dikke boeken vol bedragen.
"Late arbeid loont het meest," mompelde hij.
In zijn bed lag Bob nog wat na te denken over de afgelopen dag. Zijn vrouw was al diep in slaap.
Er zweefde een engel door de donkere slaapkamer met prachtig goudglanzende vleugels. In zijn armen hield hij een grote stenen kruik.
"Een goede nacht, Bob," zei de engel tegen de stomverbaasde man. "Ik heb een heerlijke drank bij me. Het is een mengsel van nectar en wijn, gemaakt uit de edelste bergdruiven. Dat laten we ons smaken."
De engel goot iets van die drank in Bobs mond; daarna dronk hij er zelf ook van. Uit het brandschone, witte gewaad van de engel schoten vraagtekens en uitroeptekens van vuur!
"Nu zie ik eens een verrassend vuurwerk!" riep Bob uit.
Al deze vlammen, die er als leestekens uitzagen, zochten elkaar, hielden elkaar vast. Ze dansten rond in een grote vuurkring.
"Dit is de brandende kring van verdraagzaamheid," sprak de engel, die nu net als Bob, een beetje dronken was. "Ja, die kring komt voort uit mij, de engel der verdraagzaamheid."
De engel ging verder:
"Vandaag heb ik eens goed naar jou gekeken, Bob. Je bent een voortreffelijke zakenman en ook heel ondernemend. Al jouw werkzaamheden juich ik toe.
Maar wat ik het meest bewonder en wat jij je heel jouw verdere leven mag herinneren, is dit ene:jouw spel met die peuter.
live.nlGeplaatst in de categorie: werk
ZAKENLEVEN
71
Geef je reactie op deze inzending: