Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

MEEGENOMEN DOOR DE ZEE (tweede deel)

Nog steeds was het donker. toch kon Joost zien dat er een boel zeehonden en grote vissen om zijn bootje zwommen.
"Aha, met mijn hellebaard ga ik wat van die dieren vangen," dacht Joost. "Dan zal ik eens lekker smullen."
Hij ging rechtop staan, wilde met zijn wapen toestoten. Alle zeehonden en vissen doken weg, waren verdwenen in de diepte.
Teleurgesteld ging Joost weer zitten. Het volgende ogenblik sperde hij zijn ogen wijd open. Wat kwam er over de duistere zee naar hem toe? Een geweldig ding, zo groot als een walvis, scheen hem te achtervolgen. Als een waanzinnige liet Joost zijn roeispanen draaien. Wie weet hoe gevaarlijk dat monsterachtige wezen was! Urenlang roeide Joost zo hard hij kon. Dat was wel heel vermoeiend voor de oude man. Maar gelukkig bleek het roeibootje iets vlugger te gaan dan dat monster. Ja, de afstand tussen Joost en die geheimzinnige gedaante werd langzaamaan wat groter.
Het vroege morgenrood trilde in de kalme golven. Uitgeput liet Joost de roeispanen los en viel achterover... De arme man was tot niets in staat. Angstig wachtte hij af. Het monster zou hem aanstonds wel grijpen...
Er viel een schaduw over Joost heen. Nu zou het gebeuren! Joost kneep zijn ogen stijf dicht, gaf niets meer om zijn leven... Terwijl hij roerloos lag, meende Joost harde, sterke kaken om zich heen te voelen. Maar dat was niet zo.
"Wat kan dat zijn?" dacht hij. "Doet dat monster dan niets?"
Langzaam deed Joost zijn ogen open. Hij sprong overeind, stond paf! Het monster was geen verschrikkelijk dier! Vlak achter het bootje dreef een berg van griesmeelpudding; deze had, zoals eerder gezegd, zeker de grootte van een walvis.
Joost stak zijn hellebaard in het bijzondere lekkernij en likte de punt af. Nooit in zijn lange leven had hij zo smakelijk gegeten!
De zeestroom duwde het bootje van Joost en de griesmeelpudding samen voort. Een hele week at Joost ervan. Drinken deed hij ook, want door het griesmeel sijpelde heerlijk vruchtensap.

Op een goede dag kwam Joost voor de kust waar hij woonde. De zon scheen warm en erg fel. Kwam het daardoor dat de griesmeelberg begon te blinken als het poollicht en tegelijk hard en broos werd? Van verrukking stootte Joost er met zijn hellebaard tegenaan.
Dat blinkende, raadselachtige ding viel uit elkaar in honderdduizenden stukjes, die wegzonken in het water.

Joost woonde weer in zijn gezellig huisje, heel tevreden. Elke dag liep hij over het strand of dobberde hij lustig heen en weer met zijn bootje. Behoefte aan reizen had hij helemaal niet meer.
"Elke dag zie ik de zee weer anders," dacht hij. "En dat mag voor mij genoeg zijn."
Met genoegen merkte Joost hoeveel mensen met duikmaskers onder water gingen zoeken. Die hadden wel gezien wat voor moois Joost had meegenomen om daarna in de zee te laten verdwijnen. Waren dat edelstenen of heel bijzonder kristallen?
"Laat hen maar duiken en speuren," grinnikte Joost. "Het is in ieder geval een leuke bezigheid, of ze nu wat van die verloren schat vinden of niets!"

Schrijver: Han Messie, 6 september 2015


Geplaatst in de categorie: reizen

3.5 met 2 stemmen 56



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)