Verhalen

VERGAAN EN KOMEND WERK

Op een flatbalkon -van de hoeveelste verdieping?- zaten Bert en Truus, een bedaagd echtpaar, gezellig thee te drinken. Beiden genoten van de zon, die ver in het najaar nog prettig aanvoelde.
"Heerlijk dat we nu allebei met pensioen zijn," prevelde Bert, smakelijk kauwend op zijn ijswafeltje. "Ha, hoogst plezierig om vanaf hier over onze stad te turen."
Truus knikte.
"Wat blijven onze witte en rode geraniums lang in bloei. O, Bert, kijk eens! Dat zie ik nu voor het eerst!"
Bert was ook heel verbaasd, en stapte naar de ronde, aarden bloembak toe.
Ja, wonderlijk. Tussen de oude geraniums staat een jonge zonnebloem. Hoe bestaat het? Hoe kan die zo laat nog hier aangewaaid en opgeschoten zijn?"
"Ik geloof...," piekerde Truus hardop. "Ja, het moet haast wel zo zijn. Op ons balkon heerst een dwergklimaat in de allerkleinste vorm. Vandaar die verbazingwekkende bloei van deze zonnebloem in de herfst. Onze geraniums zijn al over hun hoogtepunt heen, maar houden het toch heel lang vol."
Bert kreeg een ingeving.
"Die binnengedrongen zonnebloem is net een helle vlam tussen oud leven. Die vlammende bloem is een voorbode van het feest, dat er de komende maand zal zijn: het Germaanse Lichtfeest van eens, dat later de geliefde Kerst is geworden."
"En dit jaar zullen wij het Kerstfeest heel bewust vieren!" riep Truus monter uit. "We zullen denken aan onze maatschappelijke plichten, die nu achter ons liggen. Tegelijk kijken we uit naar het rijke, vrije werk, dat voor ons ligt."

Schrijver: Han Messie, 10 november 2015