De opoffering
Het regent pijpestelen, terwijl de groene legertrucks vol gehelmde soldaten over de Grote Markt van Groningen scheuren. Met gierende banden stoppen ze voor het statige Scholtenshuis en even later sleuren ze enkele verzetsmensen naar binnen. Op de hoek van de Oosterstraat staat Erik Wiepkema in een portiek het tafereel gade te slaan. 'Donderdju!, ze hebben zelfs Geeske ter Horst te pakken, maar die zat toch bij de Scheringa's ondergedoken?', denkt Erik geschrokken. Met zijn schoen verpulvert hij zijn sjekkie en hij snelt huiswaarts. Hij woont op een huurkamer boven de hoedenzaak van Wiebe Zijlstra, die hem de laatste weken nauwlettend in de gaten houdt, wanneer hij in zijn winkel is. Zijn meeste klanten zijn Duitsers en hij spreekt vloeiend Duits met hen. 'Die rotlui willen natuurlijk ook wel eens een normaal hoofddeksel!', denkt Erik, terwijl hij met zijn zendapparaat de leider van zijn verzetsgroep informeert over de arrestatie van Geeske en enkele anderen. 'Dekking houden. Ik kom zo snel mogelijk langs voor overleg!', antwoordt Frits van der Poel, de leider. Na een paar glazen jenever valt Erik in slaap.
De volgende dag loopt hij zonder argwaan te wekken voor het Scholtenshuis langs en passeert hij rakelings de commandant Bernard Georg Haase, met achter hem de sadistische beul Peter Schaap en de SD-er Robert Lehnhoff met zijn vrouw Liesel Kohlstadt. 'Ik kan ze zo pakken', denkt hij, 'maar mijn pistool ligt thuis!'. 'Du! Hast du ein Feuer?', vraagt Lehnhoff ineens aan hem. Erik schiet meteen te hulp. 'Danke schön!', zegt Lehnhoff en hij blaast de rook van zijn sigaar in Erik's gezicht. Erik's rechterhand begint te trillen, maar hij loopt zwijgzaam verder richting de Martinitoren. Achterdochtig en schaapachtig door Schaap nagestaard. Erik wandelt naar de Emmasingel, waar hij de verzetsstrijders Gerrit Boekhoven en Dinie Aikema bezoekt. 'Ze hebben Geeske te pakken!', zegt hij, 'we moeten nu echt acties gaan plannen!, Frits zal mij eerdaags bezoeken, doen jullie mee?'. 'Maar natuurlijk!', antwoorden Gerrit en Dinie in koor. Na een stukje boterkoek en een kop koffie gaat Erik terug naar zijn huurkamer, waar hij al gauw bezoek van Frits krijgt, die hem het vreselijke nieuws vertelt van de brute executie van de verzetsstrijdster Esmée Adrienne van Eeghen, met dertien kogels vermoord door de SS-officier Ernst Knorr. 'We gaan naar binnen, Erik, we gaan onze mensen bevrijden!', zegt Frits in alle ernst, 'maar eerst reken jij met Robert Lehnhoff af, die met zijn hoerige Lieseltje aan de Kruitgracht woont!'. 'Wanneer?' 'Vanavond al!' 'In mijn eentje?' 'Nee, Pieter Paardekoopman en ik vergezellen je!'.
Eenmaal op de Kruitgracht is het wachten op de thuiskomst van Herr Lehnhoff. Erik knijpt een paar keer stevig in zijn pistool. Een grote auto nadert. Lehnhoff stapt uit en de auto rijdt verder. Hij laat zijn huissleutel vallen. 'Hé du!, willst du noch etwas Feuer?', zegt Erik, waarna hij drie keer vuurt en meteen keihard wegrent. 'Morgen het Scholtenshuis!', zegt Frits, 'dat verwachten ze niet na zo'n aanslag!'. 'Geen tijd om bij te komen?', vraagt Erik. 'Nee, makker, dit was om je op te laden!', antwoordt Frits.
De volgende dag zijn er vijftien verzetsstrijders samen gekomen in de huurkamer van Erik, omdat die dichtbij het Scholtenshuis ligt. De pistolen worden geladen en ze hebben zelfs een buitgemaakte mitrailleur. Frits zegt: 'Kameraden, klokslag twaalf slaan wij toe en om de zege alvast wat te vieren, drinken we eerst een stevige borrel!'. Er wordt ineens op de deur geklopt. De verhuurder Wiebe. 'Maar Erik toch, wat doen al die mensen hier?', zegt hij verbaasd, waarna hij met een hard voorwerp wordt neergeslagen. Rond twaalf uur snelt de hele stoet zich naar de ingang van het Scholtenshuis, waarbij de twee nachtbewakers voor het pand als eerste gedood worden. Hun wapens worden ingepikt. In de aankomsthal schieten ze drie soldaten dood en daarna gaan ze van kamer naar kamer. Ernst Knorr verzet zich hevig en hij weet vier verzetsstrijders uit te schakelen. Daarna schiet Erik hem door zijn borst. 'Adios, soepjurk!', krijst Erik. Beneden in de kelders treffen ze Peter Schaap aan, die na diverse, ernstige verminkingen van plan is om Geeske te verkrachten. 'Dat gaat mooi niet door, gestoorde gek!', schreeuwt Erik, en hij knalt hem naar het nazi-Walhalla. Anderen ontfermen zich over Geeske en loodsen haar naar buiten, samen met de andere gevangenen. Tijdens het weggaan klinkt er ineens een machinegeweer vanaf een trap. Erik wordt in zijn rug doodgeschoten door de commandant Bernard Georg Haase. Frits aarzelt geen moment en knalt Haase van de trap. Erik kijkt nog even in de bedroefde ogen van Frits en hij krijst 'Ga!!!'.
Geplaatst in de categorie: oorlog
De opoffering
278
Geef je reactie op deze inzending:
Levensecht beschreven, zo had het kunnen gaan.
In het echt hebben die beulen de oorlog overleefd en zijn ze na de oorlog gestraft. Maar jouw verhaal is beter dan de gruwelijke werkelijkheid waarin die beulen nog langer hun gang konden gaan.
Jemig Joanan, wat heb je dit spannend beschreven.