Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

God is als een grote Ziekenhuiszuster

De Liefde is als een Vrouw.
Ik zag een groene Poetin lopen op stelten in Deventer, de geheime hoofdstad van Nederland, hij riep dat hij de nationale Snoek is van Rusland en een christen. Hij wilde naar de zouttoren op zijn stelten in Boekelo om er zout te winnen voor Nederland. Nederland is een verdroogde hoop fruit in de Fruitschaal. Ja schimmel en bacil heeft ons land in de verrotting gebracht. Maar Wladimir Poetin gaat ons helpen. Wladimir Poetin won zout met de zouttoren in Boekelo, en toen nam hij hele hoge stelten en liep er Nederland mee rond met in een grote schoenlepel zout, en hij strooide dikke hopen zout op ieders Nederlands hoofd, daarbij riep hij Gods Zegen af voor alle Nederlanders die niet wilden of konden geloven. Zelfs niet in Mevrouw met het hoofdkapje met een rood kruisje erop, of draagt ze een heilige vissenbek, een mijter met rode kruizen daarop?
De Liefde die ons allemaal bemint is als een Vrouw,in haar arm en houdt ze ons, koestert ze ons allemaal, tegen haar onmetelijke verkoelende borsten aan, en daaruit stroomt voor ons rivieren van melk.Warme hemelse melk.


Ze zit op een onzichtbare troon. Ze heeft watten voor ons, geestelijke aspirientjes en heel veel melk voor ons uit haar Borsten. Haar boezem is Rijk gevuld. Haar Voeten zoeken ons.
Op haar hoofd een ziekenhuiskapje, of is het een mijter met rode kruizen?
Haar hemd open geknoopt, haar grote borsten ontbloot. Haar jurk is uit stemmig lila, en haar Voeten zitten in prachtige sandalen. En ze komt in deze wereld waar het voortdurend ijskristallen regent.Haar blote borsten zwellen,en zwellen op, en daar komt geen einde aan.
Daarop geschilderd heilige kruizen. En op haar schoot ligt een zeer zware heilige Bijbel. Wij komen daar niet onder uit. De Liefde is als een grote Ziekenhuiszuster die in het Ziekenhuis van de zielen, hier op aard onder de sterretjes zo vele aan de hemel teilen vult met warm water en Zeep en ons ,ieder van ons wil wassen, reinigen en schoon schrobben. Ja ik zag in mijn droom duizenden tinnen teilen gevuld met haar tranen met allemaal een ziel erin. Een ziel die leek op een door een grijs potlood getekend mens of dier. Maar die grote ziekenhuiszuster die ons waste kon ons niet zien, leek het wel. De baby, de kleine kinderen ,de huisdieren en andere dieren waren schoon en hoefden geen zeep in de teil. Maar bij mij kwam heel veel zeep, chloor en rode zalven in de teil .Ik werd daarna op een groot bloemenhart vastgezet met haar veiligheidsspelden beschenen door de grote bedlamp Jezus Christus. Daarna moest ik weer mijn ziekbed weer in en kreeg ik weer ketenen om mijn voeten.
Ik lig immers op bed met ketenen om mijn voeten, ziek en op mijn rug alleen maar te zijn zoals mijn hondje die er alleen maar is als lieve hond.

Om haar hoofd zo schoon en rein draagt ze een netje, een imkergaas, of is het een vissersnet?
Een voile van liefde, want ze hoeft niet te zien, ze houdt zoal zo van ons zonder onderscheid des persoons.
Wie komt tot haar, van haar de liefde zelve houdt, mag haar ontvangen.
Oh goedertieren moeder liefde, uit uw grote borsten stroomt onafgebroken zoete witte brei.
Melk met korsten brood.
En de witte melkvloed stroomt uit uw beide tepels zonder einde.
In de witte melk uit uw borsten leven de miljarden zielen.
Vrouwen en mannen glimlachen en huilen van blijdschap en dankbaarheid in het witte licht van haar uitgegoten melk.
Ja, de vissen erin glimlachen er met hun dikke zoete bluppende en drinkende lippen, de vogels drinken er ook heel blij en tevree van, een man met knoopjesblouse schreit van liefde. In haar melkafgietsel uit haar zachtroze tepels.
Kinderen vullen hun bekertjes ermee, vrouwen bidden erin op hun beide knie alsook mannen, en iedereen.
Oh heilig gehurkt geslacht!
En wij allemaal zijn grijs van kleur in de melkstromen komend uit de borsten van de grote vrouw met een voile om haar gezicht zittende op een hemelse troon, ze heeft een kapje op met een rood kruis erop geschilderd, of gaat het om een bisschopsmijter?
IJs daalt neder over de schepselen.
IJskristallen .Voortdurend valt er ijs uit de hemel. En we zijn gevangenen ,en moeten gevangenen zijn van elkaar, zo vraagt de liefde, de afhankelijkheid in goedertierenheid voor elkaar.
Oh, WEES EEN in de Goddelijke Schoot.

Zij,de liefde uit de hemel is zoet altoos, ze is als een vrouw met op haar schoot een Bijbel.

Tegenover haar staat een andere troon met daarop zittende een Man met een goudgeel Hoofd zonder hoofdhaar, goudgeel als het zonnetje aan de hemel, een Davidster prijkt op Zijn Voorhoofd.
Twee armen komen uit zijn beide slapen.
Hij is ook Goddelijk, en is helder als de vriesnacht.

Vanuit Zijn slapen van Zijn Hoofd komen twee vleugels die zachtjes wieken.
Uit Zijn Romp komen ook twee vleugels, die groen zijn als olijven.
Groen als de olijfbomen van Jeruzalem. Uit zijn Romp vertrekken ook twee armen.
En daaronder zijn grote Brede Heupen waar ook twee vleugels rood als bloed uitkomen en waaruit ook twee armen komen. Het wezen met drie paar vleugels ziet er uit als een gigantisch grote BIJ,of een schrikwekkende en tegelijk zalige WESP.
Het is een metafysisch Heilig Wezen. Het is Jezus die het oordeel over de zielen geeft.

God de Liefde is als een grote Heilige Moeder met grote ontblote Borsten die Geestelijke Melk uitgiet voor alle eeuwen aan iedereen die een kinderke is. De engeltjes dansen in de hemel om Haar, dragende haar grote Beha.

Schrijver: cornil, 21 februari 2016


Geplaatst in de categorie: religie

2.4 met 5 stemmen 125



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)