Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het riviertje de Reest

Kadaverriviertje misschien wel.
Grind en kiezelsteentjes en ijzer is de vloer van dit kleine kronkelende kadaverriviertje stromend door armoedige tijden van Drenthe.
Liefelijk bent u ook, meanderend naar de eeuwigheid
Visjes zijn altijd stil in je water. Heel stil.
Behalve de vissenkinderen, in lichaampjes van doorzichtig gelei.
Zij zwemmen nieuwsgierig naar een oude verloren schoen.
Ach, fijn stroompje af en stroompje op van dit slingertje de Reest.
Koeienstaarten wiegen in donkere luchten bij het ziekenhuis.
Naar de Reest, naar de Reest, een geprikte ader lijkt wel van water, modder en rood ijzer.

Klaverzuurbloem, paardenbloemen en bloemen met vele andere namen die ik niet mag kennen vanwege mijn blindheid daarvoor bloeien achter uw waterkommen.
Ratten bezorgen met hun pisbuizen dat de rivier de zwemmer ziek kan maken.
Bleeksop van de ochtend zijn je aangespoelde golfjes.
Idioten in de elfenrivier storten niet hun hart maar een fiets als is het hun ijzeren ruggengraat in je dieptes.
Ach als een fragiel sieraad van zilver vermengd met ijzer van God ben je sierlijk, niet robuust maar fragiel en heimelijk.
Je bent van lieve tover en je spoelt over gevallen takkenbossen en op je oppervlakte blaakt de gele plomp onder regenwolken als wel onder de zon. Vissen zijn altijd wat aan het dromen in je water en zijn een beetje abuis.
Vissenkindertjes zwemmen nieuwsgierig naar mijn in het water neergelaten blote voeten.

Paren gaan slingerend het riviertje mee, een mager soepriviertje,meer wordt het niet in Drentse schemer.
getooid met gele plomp haar golfjes klein als de borstjes van jonge Maagden
Niet die van de grote gezwollen borsten der stadsmaagd Meppel,haar havens zo mooi zwart,haar Meppeler Mariatoren zo nederig ook.
En haar tolhuis waar pennenvruchten liggen en thee wordt gedronken door Meppeler vrouwen met een tuurbril op,daar achter begint het liefdesriviertje der Reest.
In haar schoot in het donker zwemmen vissen dik en groot,klein en roze,rood en grijs,groenig en beige in diepe lieve onderwaterdroom.
Weegbree en distels met hun stekelige ietwat nare bloemen,en toch ook zachte bedkussens voor vlinders.
Lachen zuur aan het water.
Ratten urineren in de Reest met behulp van hun urinebuizen.
De Reest is als een Drentse adder en tegelijk een belofte voor de verliefde paren in feelandschap.
Kinderen zwem niet in de Reest!
Maar neem een visje voor jullie lieve moeder mee in een grote kom met water.
En schipper uw schip vindt hier de magneetberg.
En waterslangen glibberen gaarne op uw bodem.
En de nare rat brengt de ziekte van Weil werd mij verteld.
Royaal leegt hij hier zijn urinebuis.
En wij maar liedjes zingen voor de Reest.
Vele Kortjakjes durven hun voetjes niet te dompelen in dit water.
Uitgespuugd door de grote gevaarlijke Meppeler Diep,waar vroeger dolfijnen in dartelden.
En misschien ook wel de haaientand bekend was en de octopus, helemaal komend van de Noordzee.

Ja Drenthe met op haar wapen gelukkig Onze Lieve Vrouw met het Goddelijk kind op haar schoot.Lieve Moeder Gods,Maria,ik houd van u.
Is de provincie der nederigen, eenvoudigen zonder praatjes.
Hier eet men een kniepertje.
Maar de slang is hier ook met kop en staart,
in de Reest, tussen de dopheide, achter het kerkenveld.

De Reest,dit roestbruine riviertje roestend verder met in haar kom.
Oude skeletten van fietsbel tot fietsrad.
En bezongen door aaltjes en een heuse pad.
De Reest, het uitspuugsel van de Meppeler Diep
Als kleine Vaart slingerend onder grote mensenbruggen.
Verdwijnend bijna onder stenen ruggetjes.

Verdwijnend ver weg in weiland als badplaats wordende van nimfen en libellen.
Bij bloemetjes zo vreemd en nooit gezien.
Waar ik alle namen ervan u schuldig moet blijven.
Ach,ik trek mijn sokken uit en dompel mijn blote voeten nu in het water van dit miezerige regenriviertje.
Oh vissen wat leuk dat jullie mij opzoeken, mijn armoedige blote voeten zo liefhebben.

Schrijver: cornil, 5 april 2016


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 1 stemmen 107



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
6 april 2016
Bijzonder hoe je de Reest weet op te hemelen en te verafgoden. Je taalgebruik is opmerkelijk en zeer detaillistisch. Mij heb je in ieder geval meegetrokken naar de rijke onderwereld van dit Drentse riviertje. Je kwam op me over als de uitvreter Japie uit het werk van Nescio. Zeer knap gedaan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)