Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Fatale passie

Barones Jolanda van Vuren bewoont al jarenlang een klein kasteel met slotgracht in de bossen rondom Driebergen-Zeist. Ze is 48 jaar en nog steeds vrijgezel, al heeft ze een hele waslijst aan minnaars versleten. Ze is een fervent paardrijdster en vroeger speelde ze een aardig potje hockey. De laatste dagen kijkt ze bijna dag en nacht naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Ze kijkt graag naar de hockeyverrichtingen van Maartje Paumen, met wie ze een tijd bevriend is geweest. Ze correspondeerden veel met elkaar en Maartje kwam geregeld logeren op haar kasteel. Jolanda is biseksueel en toen ze Maartje na een overdadig diner en tijdens een drankgelag probeerde te paaien, liet Maartje zich niet door haar naaien en vertrok zij voorgoed. Op een laatste bericht van Maartje, een kort briefje, stond: 'Zo heb ik onze vriendschap nooit ingeschat en bedoeld, Jolanda, en in deze wetenschap neem ik al mijn wangkussen aan jou dicrect terug!'. Jolanda is daarna een week niet de kasteeldeur uitgeweest.

Als Jolanda Maartje in haar sexy, korte rokje op de televisie ziet scoren, juicht ze keihard en knijpt ze instinctief in haar schaamstreek. Na een lijntje cocaïne gaat ze boodschappen doen in een supermarkt nabij Driebergen. Ze vult de helft van haar winkelwagentje met donkerrode, Chileense wijn en hyper als ze is, gooit ze iets van tien soorten bijzondere kaas erbij. Verder pakt ze tien pakjes Greenfield-rosbief, waar ze dol op is. Terwijl ze nog naar de bierafdeling snelt, botst ze tegen de kar van een jongeman op. 'O, sorry, man, ik had je niet gezien!', zegt ze. 'Geeft niets, schone kasteelvrouwe, ik geniet er zelfs van!', antwoordt hij met een verleidelijke glimlach. Zijn zongebruinde, gave gezicht maakt de vlinderkolonie in Jolanda's buik wakker. 'Hoe weet jij dat ik een kasteelvrouw ben?', vraagt ze met een zwoele glimlach. 'Dat zeg ik maar voor de grap, maar ben je dat echt?', zegt de jongeman met zijn helderblauwe ogen en het strakke, korte broekje. 'Mag ik je rondleiden in mijn kasteel, jongeman, en je trakteren op een weelderig diner?', vraagt Jolanda ineens stoutmoedig.

Later in het kasteel gebiedt Jolanda haar kok/butler Simon Salverda om het allerlekkerste uit de kookkast te strekken en de duurste wijnen te presenteren. De nieuwe gast Hans Kierewiet staart met open mond naar de schilderijen van Degas, Cezanne, Delacroix, Monet, Manet en Herman Brood. 'Heeft hij daar een stijve piemel geschilderd?', vraagt hij. 'Exact gezien, Hans, dát is dan ook de reden, dat ik deze Brood bij mijn collectie wilde!', antwoordt Jolanda met ondeugende pretoogjes. Na de Engelse ossenstaartsoep met echt vlees van een os, een met pittige jachtsaus bedekt wildgebraad en ijs met likeur als toetje gaat het kersverse tortelduivenpaartje naar de rooksalon, waar ze jointjes roken en cognac nippen. Simon brengt nog op enkele olijfhouten plankjes de meest heerlijke tapas. Ondanks het grote leeftijdsverschil slaat de liefdesvonk onhoudbaar over en liggen ze al snel naakt op de antieke chaise-longue te vrijen. Ze zakken af naar het Perzische tapijt, waar ze op ongekende wijze de liefde bedrijven. Jolanda gilt het uit vanuit haar opperste orgasme. Simon, die de tafel aan het afruimen is, knikt tevreden. Eindelijk heeft zijn meesteres weer eens wat geluk in de erotische liefde.

's Ochtends heerst er een merkwaardige en bijna angstaanjagende stilte in het kasteel. Simon doet wat schoonmaakwerk en rond twaalf uur dekt hij de tafel voor het ontbijt/de lunch. Hij fluit een vrolijk deuntje en als het tegen één uur loopt, gaat hij polshoogte nemen bij de slaapkamer van de barones. Hij klopt wel tien keer, maar er volgt geen enkele reactie. De deur is niet op slot en hij loopt naar binnen. Van schrik en ontzetting deinst hij achteruit, wanneer hij Jolanda op het hemelbed ziet liggen, talloze keren gestoken met een mes en helemaal onder het bloed. Hij voelt aan haar nek en er is geen hartslag meer. Hij belt meteen de politie en die gaat direct op jacht naar de mysterieuze jongeman, echter zonder resultaat. Bij de begrafenis van barones Jolanda staat er een vreemde snuiter bij de grafkuil. Simon kijkt dwars door de vermomming heen en hij tipt meteen een agent. Hans wordt ingerekend en hij bekend direct de moord. 'Maar waarom heb je haar toch vermoord?', vraagt de hoofdagent tijdens het verhoor. 'Ze wilde niet met mij trouwen!', zegt hij met een gespannen nek. 'Was dat dan je opzet?', vraagt de hoofdagent. 'Natuurlijk, man, ik ga toch niet voor mijn plezier met zo'n oude del naar bed!', antwoordt Hans met walging in zijn boze ogen. Door toedoen van een bekwame advocaat krijgt Hans acht jaar gevangenisstraf, inplaats van de geëiste vijftien jaar gevangenisstraf. In die acht jaar schrijft hij een roman over zijn ontmoeting met barones Jolanda en de dingen er omheen en zijn maffe motief. De roman wordt een wereldwijde bestseller, waardoor hij met zijn inkomsten het kasteel van Jolanda weet te kopen. 'Om de herinnering aan haar ziel in ere te houden!', zegt de morbide, krankjorem schrijver tijdens een optreden bij Zomergasten.

Schrijver: Joanan Rutgers, 9 augustus 2016


Geplaatst in de categorie: misdaad

4.5 met 2 stemmen 687



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)