WESPENSMAAK (eerste deel)
Dichtbij het grote, koninklijke paleis lag een moerasgebied, waarin veel mooie planten bloeiden. Daarom had het vorstelijk echtpaar namen, die aan het moerasleven ontleend waren. Koning Wollegras en koningin Zonnedauw leefden met grote vreugde in hun prachtige woning.
In de drukke keuken dampte allerheerlijkst eten. Zowel de voornaamste hovelingen als de eenvoudige bedienden genoten van die verrukkelijke spijzen. Maar wie dat ook lustten? Dat waren de wespen die in de paleistuin woonden. Die bedrijvige insecten woonden tussen de wortels van een appelboom. Hun ondergronds nest zag eruit als een grote bol ineengefrommeld papier.
Vaak vlogen de wespen door het keukenraam naar binnen. Ze gapten suikerkorrels en taartkruimels van het aanrecht. Dat smaakte voortreffelijk! Ook brachten ze wat van hun buit bij hun wespenkoningin. Die smulde ervan, terwijl ze haar eitjes legde.
Maar eindelijk waren de paleiskoks die ongevraagde snoeppartijen zat. Er werden spuitbussen ingezet, die een heel nare geur verspreidden. Daar konden die wespen helemaal niet tegen! Misselijk vlogen ze naar buiten.
"Koningin, wij willen niet meer naar de paleiskeuken!"
"Wat! Moet ik nu mijn lievelingshapjes missen? Ik zal er zelf wel heen gaan!"
Bij heel hoge uitzondering verliet de wespenkoningin haar nest om de menselijke koninklijke keuken te bezoeken. Maar zij kreeg het nog zwaarder te verduren dan haar volk! Heel wat mannen en vrouwen holden achter die reusachtige wesp aan. Met hun sterke vliegenmeppers zouden ze dat griezelige beest wel plat krijgen. Er kwam nog gespuit bij, dat verschrikkelijk stonk. Pijlsnel vloog ze het raam uit, wist van schrik niet meer wat ze deed. zonder na te denken haastte ze zich verder en verder.
Het werd avond. Vermoeid steek de koningin der wespen in een woest veld neer, onder een struik. Onmiddellijk sliep ze in.
Middenin de nacht werd de koningin gewekt door geschuifel en gesnuif. Een gedrocht vol scherpe stekels kwam op haar af, knorde begerig. Gelukkig ontsnapte de koningin aan die vraatzuchtige egel. Ze zat meteen in de top van de struik, op het dunste takje. Haar vijand had zijn kans gemist.
's Morgens dreigde er opnieuw gevaar. Er kwam een wespendief ofwel bijenarend aangevlogen. Maar dat begeerde hapje dook weg in een muizenholletje, waar gelukkig geen dieren meer in woonden.
"Terug naar mijn nest," dacht ze na een tijdje. "Die gevaarlijke vogel is verdwenen."
Vertrouwend op haar richtingsgevoel ging de koningin de lucht in. Maar wat was dat voor een betoverend lekkere geur? Ja, die kwam van een armoedig hutje aan de rand van een groot bos. Rondom dat hutje stonden veel struiken waar grote rijpe bessen aan groeiden, prachtig donkerrood. Dat rook zo ongelofelijk lekker, evenals de damp, die uit het open raampje kwam.
De koningin snoepte van de bessenbrij, die de bewoners van het hutje klaarmaakten. De oude Wilfried en zijn vrouw Machteld bewonderden die kolossale wesp, lieten haar kalm van hun maaksel smikkelen.
De koningin maakte mooie plannen. Ze vloog terug naar de paleistuin en stelde haar hele volk voor om te verhuizen. Dat gebeurde. De wespen maakten met elkaar een nieuw nest in een verlaten konijnenhol. Daar woonden ze nu vlakbij het tuintje van Wilfried en Machteld. Die goede mensen lieten toe dat de zoemende diertjes van hun bessen en rode vruchtenmoes aten. Voor hen zelf bleef er heus nog genoeg over.
De wespen bleven ook trouw aan hun oude gewoontes. In het bos en op de heide zochten ze naar dode vliegen en kevertjes. Want dat was ook een heel smakelijk voedsel.
Maar enkele wespen waren erg zwerflustig. Die wilden weer eens bij het koninklijke paleis gaan kijken. Eerst smulden ze extra van de bijzondere bessenmoes, die Machteld 's morgens had bereid.
"We gaan weer eens in die grote paleiskeuken snuffelen," dachten ze onder het vliegen. Daar zagen ze hun oude woontuin al. Intussen vielen heel kleine klontjes bessenmoes van hun lijven af. Ja, die waren er na het smullen aan vast blijven kleven.
(wordt vervolgd)
live.nlGeplaatst in de categorie: dieren
KONINKLIJK
79
Geef je reactie op deze inzending: