Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Sjoerd uit Egmond aan den Hoef

Het gaat de laatste tijd flink bergafwaarts met Sjoerd Kastelein, want hij worstelt met een fikse writers-block, terwijl schrijven zijn lust en zijn leven is. Twee maanden geleden woonde hij nog in hartje Amsterdam, waar hij aan de Universiteit van Amsterdam Nederlandse taal- en letterkunde studeerde. Hij hoefde nog maar een paar maanden tot zijn doctoraal-examen, maar op een doordeweekse dag is er iets finaal in hem geknapt. Ineens was al zijn kennis over Menno ter Braak verdwenen en staarde hij in een zwarte leegte. Hij durfde de deur niet meer uit en hij liet iedere dag een pizza brengen. Uit angst voor de pizza-koeriers gaf hij hen vaak een fooi van 5 of meer euro. 's Nachts doolde hij langs de gezellige grachten en keek hij bij de mensen naar binnen om zichzelf niet al te eenzaam te gaan voelen. Hij verzon allerlei spannende en romantische verhalen bij de huiskamermensen. Zijn vriendin Esther Jager had hem nog zo gezegd om van de hasj af te blijven, want dat werkt vrijwel direct psychose-opwekkend bij hem. Maar hij wilde die innerlijke leegte niet meer voelen en hij is toch voor de bijl gegaan. In een schimmige kroeg vol ongure types kocht hij een klompje van dat zwarte wondermiddel. Hij ging na een dag al door het lint, waardoor zijn huisgenoten hem naar een psychiater hebben gebracht. Het was exit Amsterdam en via zijn familie in Egmond aan den Hoef kreeg hij een huurhuisje, een omgebouwde schuur.

Één keer in de twee weken gaat hij naar een psychologe in Alkmaar, die hem begeleid en van medicijnen voorziet. Ze heet Anja Bloemen en ze draagt vaak strakke kleren, die weinig verhullen. Hij mag Anja wel. In het bijzonder haar onvoorstelbaar grote boezempracht. 'Is dat echt puur natuur?', denkt hij vaak, wanneer ze bewust ver naar voren buigt om zijn inkijk te vergroten. 'Fantastisch therapeutische memmen!', denkt hij dan. Het is dan ook zomer en de hormonen denderen door zijn lijf. Soms steken er twee stijve punten door Anja's bloes naar voren. Dan wordt hij letterlijk knettergek van verlangen en weet hij zichzelf nog maar net te bedwingen. 'Hoe gaat het nu met je?', vraagt Anja dan op een typisch vrouwelijke, zwoele toon. Net zoals vandaag. 'Ach ja, wat zal ik er van zeggen, het gaat zijn gangetje en de antipsychotica slaat wel aan eigenlijks!' 'Heb je ergens last van?' 'Ja, van die dikke tieten van jou!', denkt hij. 'Nou, niet echt, maar dat de pen niet meer vloeit, breekt me wel op!' 'Word je daar paniekerig van?' 'Jazeker en behoorlijk depressief!' 'Vind je dat we de dosis antidepressiva hoger moeten maken?' 'Verdomme!, zeg jij het maar, ik ben toch hier de dokter niet!', denkt hij geërgerd. 'Dat zou een mogelijkheid kunnen zijn!' 'Nee, wil jij dat?' 'Laat eerst nog maar even zo, dat kan altijd nog!' 'Daar heb je gelijk in, wel, zijn er verder nog dringende zaken, die je wilt bespreken?' 'Nu even niet nee' 'Nou dan, dat komt goed uit, want het uurtje is weer rond!'. Terwijl ze Sjoerd een hand geeft, aait ze heel even heel subtiel met haar duim over zijn hand.

Terug in zijn huurhuisje eet hij gebakken lekkerbekjes met mayonaise. In een Leffe-glas drinkt hij Palm-bier. Tegen de avond maakt hij een wandeling over de overblijfselen, althans de plek, van het kasteel van Egmond. 'Hier kan ik natuurlijk een mooie ridderroman over schrijven!', denkt hij hoopgevend. Hij krijgt een bericht van Esther. Ze wil graag langskomen. 'Liever niet!', appt hij terug. 'Waarom niet?', vraagt zij. 'Ik ben nu geen vrolijk gezelschap!', reageert hij. 'Kan ik daar niets aan veranderen?' 'Ik zou niet weten hoe' 'Heb je soms een ander?' 'Ja, half Egmond, trut!' 'Klinkt ernstig' 'Is het ook en nou kappen ja!' 'Jaja, zielepiet!' 'Nix zielepiet!' 'Vlot je boek al?' 'Ga je gang, bijt gerust mijn strot door midden!' 'Tot later man, Evert is jarig, vet cool beesten!' 'Ja, beest ze, sexbom!'. Na de wandeling rookt hij een paar lichte joints en drinkt hij een paar borrels. Hij probeert wat te gaan schrijven, maar er komt echt niets in hem op. Ja, verwarde nonsense. Getergd door deze zwaarmoedige blokkade stapt hij op zijn fiets en rijdt hij naar het huis van Anja. Hij zweet en hijgt, terwijl hij aanbelt. Anja is hoogst verbaasd, maar ze laat hem graag binnen. In wezen vindt ze hem erg aantrekkelijk en staat ze al meer dan vijf jaar droog.

Sjoerd mag ik de huiskamerbank gaan zitten en hij krijgt een Amstel-biertje van haar. 'Vertel eens op, wat brengt jou zo laat nog hier?', vraagt Anja, terwijl ze spontaan naast hem gaat zitten. Hij kookt en sist van de opgewondenheid. 'Jou!', antwoordt hij ongeremd. 'Mij?' 'Ja, jou, ik ben helemaal hoteldebotel van jou geworden, ik, ik, ik ben smoorverliefd op je!' 'Ja, beste Sjoerd, dat kan ik wel begrijpen, maar dat is niet goed voor de patiënt-hulpverlener-relatie!' 'Kan mij wat bommen!' 'Maar mij wel, lieve Sjoerd, dat wordt standaard afgeraden!' 'Boeien!' 'Wat zeg je, hou je ook nog van kinky-style?'. Op dat moment wordt het Sjoerd allemaal teveel en scheurt hij de kleren van haar lijf, wat Anja niet eens erg vindt. Ze krijgen beiden een waas voor de ogen en even later liggen ze heerlijk te rollebollen in Anja's meeklotsende waterbed. Er heerst volkomen harmonie. De klok in de gang lijkt hun vurige passiespel zelfs goed te keuren, totdat Sjoerd ineens een stiletto te voorschijn haalt en hij Anja begint te bezeren. Anja rent naar beneden en ze belt meteen 112, terwijl ze de huiskamerdeur met een kast blokkeert. Sjoerd gaat naar de voortuin en hij gooit een baksteen door het raam. Een buurman probeert hem te kalmeren, maar hij zwiept met zijn mes om zich heen. De politie arriveert en Sjoerd wordt met een teaser onschadelijk gemaakt. Nog diezelfde nacht wordt hij naar een gesloten inrichting in Heiloo gebracht. Voor een zeer lange tijd.

Schrijver: Joanan Rutgers, 23 februari 2018


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.0 met 1 stemmen 59



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)