Mietje Mug 's muggenissen

Op zekere nacht, toen oma en opa Vissermans bij mijn bazinnetje logeerden, werd ik ineens opgeschrikt door een vreemd geluid: bzz, hijg, bzz-zoem, hijg-hijg!, klonk het steeds harder. Wie denk je dat er op de rand van mijn aquarium was komen neerstrijken? Juist! Mietje Mug, de ondeugendste van alle muggenvrouwtjes. Haar ragfijne vleugeltjes trilden heftig en haar stemmetje sloeg over van angst.
Vlug Blubblubke, help me Wijs mij een plaatsje waar ik mij verstoppen kan, jammerde ze, terwijl ze gejaagd heen en weer fladderde.
Klim maar op mijn waterlelie, antwoordde ik omdat ik zag dat het menens was, daar zullen ze je vast niet zoeken Vlug vloog het bevende muggetje er heen. Zij had zich maar net op tijd verstopt, want daar kwam oma Vissermans al aan. Gewapend met een stevige vliegenmepper rende zij de kamer in.
Waar zit dat ongedierte van een mug, die mijn nachtrust verstoort?, bromde zij terwijl zij het licht aanknipte. Ik heb nog geen oog dicht gedaan door dat voortdurende nare gezoem. Wacht tot ik dat onding vind. Ik sla haar in moes Zoals vele oudere mensen praatte ze af en toe in zichzelf. Ik heb al de hele slaapkamer doorzocht. Bijna had ik haar te pakken toen zij op opa’s arm zat. Laat hij zich echter, net op dat moment, op zijn zijde keren Weg mug! Ik zag haar in het schijnsel van de lamp in deze richting wegvliegen. Ze houdt zich vast hier ergens schuil. Ik zal niet eerder terug in bed kruipen als wanneer ik haar te pakken heb!
Oei, wat was oma Vissermans toch boos! Zij speurde alle muren na. Ook de hoeken en gaatjes rond de ramen en zelfs de achterkant van de gordijnen. Toch kon ze Mietje Mug niet ontdekken. Die zat veilig achter een blaadje van mijn roze waterlelie even te bekomen van haar avontuur. Oma Vissermans, die anders een heel gezellige vrouw was bleef maar opspelen. Ze zag er een beetje gek uit met al die krullers in haar grijze haar. Haar gebloemde kamerjas was feitelijk een ietsje te lang voor haar. Daardoor sleepte hij ietwat over de vloer. Nu kroop zij daar warempel al op handen en voeten door de kamer. Wat een vreemd gedoe in het holst van de nacht. Met mensen beleefde je altijd de vreemdste verrassingen!
Haha! Wat grappig! Een spook heeft er geen gelijk aan!, schoot Mietje Mug In de lach. Haha! Zoem-zoem! Haha! Bzz-bzz-bzz! Het muggenvrouwtje had echter beter wat stiller gelachen. Door haar gezoem had zij haar schuilplaats verraden! Oma Vissermans bleef ineens stokstijf bij de tafelpoot stilzitten.
Stil, Blubblubke!, vermaande ze mij, toen ik van schrik een paar grote luchtbellen blies. Zit die mug soms bij jou in de buurt? Mietje Mug hield rillend van angst haar mond en maakte zich piepklein. Ik wachtte in spanning de komende gebeurtenissen af. Het oude omaatje gluurde bijziend over haar brillenglazen heen in mijn aquarium. Zij keek naar mijn waterplantjes en naar de roze waterlelie, maar zag de mug niet zitten. Natuurlijk waren oma’s ogen er door de jaren heen niet beter op geworden. Ook de slaap speelde haar blijkbaar parten. Zij knipperde met haar oogleden en luisterde nogmaals, in de hoop Mietje Mug te horen. Niks! Alles bleef muisstil. Toen kreeg oma een vreselijke slaap.
Nou ja, mopperde ze, dan geef ik de strijd maar op! Ik kruip maar weer onder de warme wol. Hopelijk laat die mug me nu verder met rust! Zo gezegd, zo gedaan. Zij knipte het licht uit en slofte de woonkamer uit.
Oef! Dat was maar net op het nippertje Blubblubke!, grinnikte Mietje Mug. Bedankt voor je vriendelijke hulp. Mensen zijn vreemde wezens. Ik begrijp er niks van. Zit ik daar even mijn mooiste liedje te zingen en dan wordt zij boos! Ik zong nog wel: slaap oma slaap, daar buiten loopt een schaap! Laat ik haar vanavond net zo’n liedje horen zingen hebben voor haar kleinkind! Daarin moest ik haar gelijk geven. Ik had het met mijn eigen goudvissenoren ook gehoord.
Misschien zong ik wel iets te luid?, vroeg Mietje mij. Ik was net aan mijn volgende liedje begonnen, bzz, bzz zingt de honingbij, toen oma wakker werd. Toen zat ik net op haar neus. Mijn pootjes trapten op de maat van het refrein. Wellicht zal dat haar gekriebeld hebben. Zij begon mij daar opeens met haar handen in het wilde weg te slaan! Weet je wat zij gromde? GRRR! Oei! Daar schrok ik van, want Mietje Mug liet plotseling al haar tanden zien! Wat een rare dame zeg! Andere oma’s zingen altijd in koor met mij mee, maar zij slaat! Misschien is oma Vissermans niet erg muzikaal?, geeuwde ik.
Hé, goudvisje? Krijg jij soms ook al slaap? Laat ik jou ook maar met rust laten. Nog even een slokje mensenbloed en dan ga ik ook pitten.
Hé wat?, Zei jij daar mensenbloed? Lusten muggen dat dan?, vroeg ik geschrokken.
Natuurlijk, daarvan worden wij groot en sterk! De mensen merken er bijna niks van. Wij prikken een klein gaatje in de mensenhuid en zuigen een heel klein beetje bloed er uit. Zodra wij genoeg gedronken hebben maken wij dat gaatje weer dicht. Later staat er op die plaats een bultje, dat nogal jeukt.
Nu begrijp ik waarom de mensen muggen haten!, zei ik.
Baba! Zo erg is dat niet! Zij mogen al blij zijn dat wij bestaan, anders zouden er ook geen vogels zijn! Elk levend wezen is nuttig. Het is alleen jammer dat de ene diersoort door de andere moet opgegeten worden, om de natuur in evenwicht te houden.
Daarin heb je gelijk, zuchtte ik. Ik mag nog van geluk spreken dat ik in een aquarium woon! Anders was ik misschien al lang door een grotere vis opgegeten.
Zo is dat! Nu moet ik er echt vandoor hoor. Kijk, de zon priemt al door het raam! Tot ziens! Mietje Mug streek haar voelsprietjes strak en vertrok. Schuddebollend wuifde ik haar met mijn vin na.

muggen oma goudvis oma goudvis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 142