Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Oog van de dag

Boven de weidse Oostvaardersplassen hangt manshoog een wazige nevel. Van een waterspiegel is niets te zien. Onzichtbaar voor de andere vogels zit ik samen met Natasja te wachten op het eerste daglicht. Overal om ons heen klinkt de aubade van kwetterende, gakkende koorzang, maar nergens komen ze nog uit het dons te voorschijn. Wat hen bindt is hun samenzang: een pauzeloos concert vol dissonante vocalen, afgewisseld door schrille kreten. Hun koor klinkt zolang de maan zijn sporen nog niet heeft uitgewist; pas als de dageraad haar vleugels spreidt keert de stilte weer als voorheen.

Sinds een nacht of wat heerst niet die ingetogenheid meer, de rust van de winter, die gepaard ging met kou. Ontbering en wanhopig zoeken naar voedsel - de winter waarin alle zang en levenslust, alle élan vital, waren verdwenen en de natuur leek stil te staan. Al die tijd zaten wij weggedoken tussen gevederde ruggen van haar soortgenoten, verscholen in het riet tussen hagen van wilgen. Die rust is nu geweken.

Thans lijken de duizenden die hier zijn samengedromd steeds eerder te ontwaken, hun onrust is merkbaar en voelbaar, steeds heftiger beginnen ze zich te roeren. Allengs hebben ze die beheerste, omfloerste schuchterheid van zich afgeschud en nu klinkt om hen heen zowaar ook gekwetter en gesnater van andere lotgenoten, al even obgedurig als zij.

Geschubd, gepantserd of gevederd lijkt elk zich op te maken voor het nakende voorjaar, als de natuur ondergronds gaat wurmen en bovengronds gaat wringen en alwat leeft zich met onstuitbare kracht naar buiten wil dringen.
Op weg naar een nieuw begin in een rijk waar enkel de sterkste overleven, uitdagend en onbedwingbaar, een ongewisse toekomst tegemoet, even onvoorspelbaar als het lot - en nimmer, nimmer gespeend van gevaar.

Vandaag is het zo ver. Zodra het oog van de dag verschijnt maken wij, Natasja en ik, ons gereed voor de reis, een reis naar het eind van de nacht. Over stille wateren, donkere vlakten die als bakens dienen voor onze hemelse vlucht. Er wachten ons horizonten vol nieuwe perspectieven, op weg naar het noorden, de uitgestrekte toendravlakten van het hoge noorden, op de rug van Natasja, zeilend op haar kosmisch kompas.

(wordt vervolgd)

Schrijver: Nemo
Inzender: MdL, 21 februari 2019


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 2 stemmen 102



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)