SPIEGELEN

De oude wijze man woonde in een prachtig bos met daarin in het midden een open plek met een fraaie vijver met helder water. Eenmaal per dag ging hij daarheen om z’n kruik met water te vullen. Ook vandaag ging hij weer en toen zag hij daar plotseling een jongedame, die zichzelf in het stilstaande water stond te bewonderen.
Hij vroeg haar: ‘Wat bent u aan het doen jongedame?’ Ze schrok een beetje, ze leek wel een beetje in trance en zei toen: ‘Ik? Ik ben mezelf aan het bekijken, want ik vind mezelf zo mooi.’ ‘Inderdaad,’ moest de oude man toegeven: ‘je zult mij het niet horen ontkennen, want het is waar, je bent mooi, maar als je ouder wordt, wordt je nog mooier.’
‘Inderdaad ouwe man, als ik straks volwassen ben, ben ik misschien wel de mooiste vrouw van het land.’
‘Dat zou me niet verbazen meisje, maar dan ook later wordt je nog mooier.’ Ze begreep hem niet helemaal, maar liet het maar, want ach ja zo’n oude man, die ziet het natuurlijk weer anders dan zij het deed.
Toen hij een paar jaar later weer eens, zoals iedere middag water ging halen, stond zij er weer.
‘Goedemiddag jonge vrouw, ‘zei hij verbaasd. ‘Fijn jou weer eens te zien.’ Verschrikt keek ze van het water naar hem omhoog. ‘O, bent u het. Sorry hoor, maar ik was even aan het genieten van mezelf. Ik ben zo mooi, zo mooi en ben nu volwassen, dus op het toppunt van mij schoonheid. Ik moet er nu van genieten.’
‘Je hebt helemaal gelijk dame, maar staar je niet blind op wat je ziet.’ ‘Ik weet wat ik zie oude man, schoonheid en kijk ernaar nu het nog kan.’
‘Je hebt gelijk, maar toch als je ouder wordt, wordt je alleen maar mooier.’ Hij ging naast haar staan en toen ze beide in één beeld gevangen waren, zei ze, ‘beste oude man, waarom kom je naast mij staan, je bederft het mooie plaatje een beetje dat ik voor ogen had.’
De oude man had zo’n soort opmerking verwacht en gooide een handjevol steentjes in het spiegelbeeld. De jongedame schrok en had tranen in de ogen van woede. ‘Waarom doe je dat, nu moet ik een hele poos wachten tot het water weer tot stilstand komt.
‘Maar vind je dat niet grappig dan,’ vroeg de man. ‘Kijk onze gezichten eens, ze vervormen door de rimpelingen in het water tot grappige figuren. ‘Er is niets grappigs aan,’ wist de jonge vrouw zeker.
‘Beste jongedame, je bent wel heel erg met jezelf en het nu bezig, vergeet niet dat er ook altijd nog een later is.’
‘Dat zie ik dan wel weer,’ wierp ze hem tegen.
De oude man wees haar er nog maar eens op: ’Vergeet niet dat alles later nog mooier wordt, wees daar niet bang voor, het heeft ook z’n schoonheid.’
‘Ach u altijd met dat het ‘later mooier wordt’. Wat bedoelt u daar nu eigenlijk mee?’
‘Zal ik het je laten zien?’ vroeg hij haar. ‘Goed laat dat dan maar eens zien.’ Hij nam haar mee naar een groep bomen die iets verder stonden van de open plek en vroeg haar: ‘Welke van deze bomen vind je nu het mooiste?’
‘Wat een rare vraag. Ik let daar nooit zo op, een boom is een boom. Maar nu ik ze eens goed bekijk, vind ik die paar grote bomen eigenlijk wel het mooist.’
‘Ah, wat een verrassing of eigenlijk ook niet. Maar waarom vind je die het mooiste?’
‘Ja, dat weet ik eigenlijk niet, ik kijk zo nooit naar bomen. Maar nu u het zo vraag, vind ik die bomen daar het mooiste.’ Ze wees de oudste bomen aan met noesten en een ruwe houtige bast en de dikke, half over de grond rond grijpende, verspreide wortels. ‘En waarom dan?’ vroeg de man. ‘Nou vermoedelijk omdat ze oud zijn en al veel hebben meegemaakt. De jonge boompjes, zijn nog glad en strak, maar die zijn nietszeggend ze lijken allemaal op elkaar. Die grote oude bomen hebben meer zeggingskracht en zijn daardoor mooier, het lijken persoonlijkheden.’
De oude wijze man glimlachte en zei; ‘Dit is de spiegel waarin je moet kijken. Wees niet te bang voor later, zoals je ziet, want later heeft ook z’n mooie kanten.’
‘U bent een echte oude wijze man,’ zei ze en gaf hem een kus op z’n wang.
‘En jij zult later een wijze oude vrouw worden, die iedereen kan vertellen waar de echte schoonheid valt te zien.’
Ze gingen met een tevreden glimlach uit elkaar. De oude man is de jongedame niet weer bij de vijver tegen gekomen. Zij had voorlopig genoeg van zichzelf gezien en begreep nu dat het mooiste eigenlijk nog moest komen.

spiegel bomen vijver bomen vijver

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132