Droom: de kudde, het lammetje en het rokende gehandicapte meisje!

Ik was met ‘íemand’ thuis op de eerste verdieping van mijn eerste aangekochte huisje in Capelle aan den IJssel, wijk Schollevaar, Rigoletto 213. Het kleine hoekhuisje lag aan de rand van het Schollebos, 3 woonlagen van elk 20m groot!
Ik had het te koop gezet na 2 inbraken met zeer nare gevolgen, materieel en immaterieel.
In de open keuken met living van 20 m op de begane grond stond de buitendeur blijkbaar nog open. Ik rende naar beneden en trof een gezelschap aan van 3 personen, waaraan ik vroeg, wat de bedoeling was?
Ik vermoedde de makelaar en kijkers, hopelijk potentiële kopers.
Een totaal niet te begrijpen antwoord kreeg ik terug, waarop ik de moed verzamelde met woorden, zinnen, vragen te achterhalen wat nu echt de bedoeling was.

Wat ik ook probeerde, het werd mij niet duidelijk maar ik zag wel mijn kleine keuken-ruimte steeds groter worden, waarin ook steeds meer mensen intrek namen. Ze gingen aan tafel, op stoelen zitten en hangen aan de bar met een gemak onder het mom van: ‘Ach die man is toch te goed, of te gek, een lammetje, een eitje, een watje!
Ik stond bijna met een mond vol tanden toen mijn nooit bedoelde kwaadheid het overnam van mijn kwetsbaarheid, eerlijkheid en vooral gastvrijheid.
Ik riep keihard door de zaal “Wat kom u hier zoeken”, waar op het gegons van het gezellig keuvelen doorging, glazen wijn zich aan hun lippen vastbeten en ik zelfs zag dat sigaretten werden opgestoken.
Ik ontbrandde in woede en schreeuwde luid: “Allemaal eruit” en sommigen hielp ik, waarbij ik een meisje dat lopende rookte bij haar zachte bovenarm pakte om haar sneller naar buiten te krijgen uit een ogenschijnlijk enorm grote ruimte die in werkelijkheid maar 20m was.
Toen ik het meisje bij het begeleiden aankeek, zag ik dat ze gehandicapt was en zei haar om het te vergoelijken: “Natuurlijk mag je roken, maar dan buiten!”

Omstandigheden, verklaring en opdracht:
Toen ik wakker werd uit de droom, tegen tienen vrijdagochtend 18 mei 2018, ik had om 8.00 uur nog een paracetamol ingenomen omdat ik zo van slag ben om vele persoonlijke materiële maar vooral immateriële zaken. Ik schrok enorm van de kwetsbaarheid van dat gehandicapte meisje (mijn eigen dochter is meervoudig gehandicapt). Ik schrok ook van mijn eigen kwetsbaarheid, mijn eigen persoon, mijn ik, mijn schaapachtige gezicht, de oprecht altijd tonende en soms verbaasde belangstelling voor ‘Jan en allemaal’ voor de kudde.

Deze droom heb ik snel opgeschreven, maar nu pas gepubliceerd, omdat ‘time flies’ maar ik uiteindelijk mezelf beloofde hard toe te werken aan het minder over me te laten lopen, me minder te laten’ piepelen’ en of dat lukt, dat zullen niet dromen maar alleen werkelijkheden kunnen aantonen!