Samen Varen deel 3
Elke dag even een telefoontje naar huis, manlief wilde graag weten hoe het was en ik wilde ook zijn stem wel even horen, in ieder gesprek steevast: oh ik mis je zo....de eerlijkheid gebiedt me te zeggen, dat we op die geweldige trip geen kans kregen iets te missen! Heel erg natuurlijk maar daarom ben ik ook eerlijk!
Wanneer het schip bij een stad ligt afgemeerd, kunnen we van boord af, zo komen we in Wijk bij Duurstede, een mooie omgeving, met lieve steegjes, straatjes en wat belangrijk was: het is droog! Dus even buiten het schip, niet al te lang want om half zes worden we weer aan boord verwacht voor het diner!
Ongekend zo heerlijk als de maaltijden waren, niet dat ik thuis wat te klagen heb, maar ik beken eerlijk dat, als er voor me gekookt wordt, het toch lekkerder smaakt! Alhoewel ik ook thuis, zittende tegenover eegaatje ook weer lekker eet hoor, maar als we dus aankomen rond vijf uur bij de Prins Willem Alexander, vanaf de andere kant (beetje de weg kwijt waren we) maak ik een paar mooie foto’s van de achterkant van het inmiddels verlichte schip.
Niet verkeerd en eenmaal binnen, heb je werkelijk het gevoel van thuiskomen! Wanneer ik in de hut ben aangekomen, ligt er wederom een cadeautje op bed, dit is echt te gek voor woorden, maar wel zo ongelofelijk lief dat we allemaal perplex zijn, het is de Sint die te vroeg is of de Kerstvrouw die nog vroeger is!
Die avond na het eten, hebben zich al clubjes gevormd, die zich scharen op het achterdek, zingen, praten lachen, een Amaretto drinken bij de koffie en het wordt allengs nog gezelliger volgens mij, niet dat ik drink, want alcohol past niet bij mijn medicatie, dus dat is geen optie, maar eigenlijk heb ik het ook niet nodig om blij te zijn!
Ook die avond weer door een allerliefste meid naar bed geholpen, zoals velen met mij, want sommige dingen gaan nu eenmaal niet meer en daar moet je dan, net als ik bij geholpen worden! Dat gebeurde ook, met liefdevolle mensen, niks moet, alles mag!
Subliem toch?
De dagen zijn een feestje en ik besluit om deel te nemen aan een soort van kring-gesprek, heel enerverend, want het is - zo blijkt - niet zo logisch om over jezelf als kankerpatiënt te praten, dat doe ik niet, liever niet want vaak weten mensen niet wat te zeggen, draaien het hoofd om of negeren sowieso het onderwerp. Ik heb de afgelopen jaren heel wat bagger over me heen gekregen in de vorm van: je bent HARD, als ik mijn mond hield, leerde zeggen bij de vraag: hoe gaat het, altijd 'goed' te zeggen!
Het gaat tenslotte niet slecht, maar de vijand zit in je lijf, het zwaard hangt boven je hoofd, dat kwam met zes dames ter sprake en was heel verhelderend! Er komt een oproepje binnen: of we allemaal naar de grote salon willen komen en eenmaal gearriveerd mogen we allemaal een soort sjaal in de vorm van een stola uitzoeken, er is namelijk een dame, die ze haakt, doet een week over 1 exemplaar en er liggen er wel 75!
Sint en kerst, liefde en NIKS MOET ALLES MAG! Ik voel me rijk!
casema.nlGeplaatst in de categorie: vakantie
Samen Varen
77
Geef je reactie op deze inzending: