De klopgeest van een klopje
'In Nederland gaat sentiment blijkbaar boven kwaliteit als het om de literatuurbeoordeling gaat', zegt Richard Müller, die van adel is en een kasteel in Stuttgart bewoont en een paar dagen bij zijn minnares Elsa logeert. 'Hoe kom je daar nu bij?', antwoordt de kinderboekenschrijfster Elsa den Hartog, 'verklaar je nader!'. 'Nou, neem nou bijvoorbeeld eens die NS Publieksprijs en heel dat opgeklopte circus daar omheen, wat op zich nog door de beugel kan, al die lekkermakerij en dat stupide geflikflooi met stemmingen en zo, maar als je de boel zo weet op te fokken, dan moet je ook met een weergaloos spetterende finale komen, vind ik, en daar ontbrak het volkomen aan!' 'Bedoel je die uitslag tijdens een DWDD-uitzending, was daar iets mis mee dan?' 'Iets? Alles, meid, maar dan ook alles, wat een walgelijke schertsvertoning was dat en wat werd de Nederlandse literatuur daar door de drek gehaald en voor aap gezet!' 'Ter zake, Richard, vertel op, wat ging er allemaal verkeerd volgens jou!' 'Nou, schatteboutje, dat zal ik je eens haarfijn uit de doeken doen, want zo'n gigablunder vraagt om een gedegen onderzoek en uitspraak, zoals je misschien nog weet zaten er zes schrijvers aan de babbeltafel van Mathijs van Nieuwkerk, te weten: Ilja Leonard Pfeijffer, Paulien Cornelisse, Peter Buwalda, Murat Isik, Lévi Weemoedt en de vertegenwoordiger van de overleden schrijfster Martine Bijl Berend Boudewijn, haar weduwnaar.' 'Ja, dat weten we allemaal nog wel, slimpie, voor de daar ermee, megaslak!' 'Wacht even, ongeduldig nieuwsgierig Aagje, jij nog een Duveltje? Twee Duveltjes graag, Herr ober!' 'Praat niet zo raar tegen Willem, Richard, daar wordt hij zenuwachtig van!' Willem zet behoedzaam twee nieuwe Duvels voor hen neer.
'Welnu, die rauwe schrijver met zijn doorgewinterde hondekop, die Einzelgänger Buwalda, had natuurlijk heel veel kans om te winnen, omdat hij zichzelf met zijn genomineerde roman overtroffen heeft en hij een literaire diepgraver is. Prachtig hoe hij daar liever niet wilde zitten en hoe hij zijn eventuele prijs bij voorbaat wegschonk. En dan die gigant Ilja Leonard, die fysiek al net zo uitdijt als zijn vlijmscherpe en bijzondere heldere, visionaire schrijversblik, die speciaal voor de prijsuitreiking uit Genua was overgevlogen, die zich bijna schaamde om in dat flitsende, hoogst populaire programma te zitten, die zich wellicht geneerde voor enkele mededingers en dan kun je gerust de naam Lévi Weemoedt noemen, die zich daar als een soort misplaatst pretlettertje bij had gevoegd, als een wormvormig aanhangsel. Die Lévi is absoluut geen literaire dichter, maar een rijmelaar en een matige grappenmaker. Het Nederlandse publiek is overwegend a-literair, dat blijkt maar weer. Zo'n Paulien met haar eveneens flauwe, quasi-humoristische insteek blaaskaakte ook als een vlag op een modderschuit. En dan die over het paard getilde, melodramatische zitzak Murat, die zijn voornaam ook al niet mee heeft, al heeft hij wel iets van een literaire inslag, ik bedoel, wel iets meer dan die van de winnaar, als kantoorklerk in een oersaai gebouw komt hij beter tot zijn recht, manman, vrouwvrouw, wat een droogstoppel! 'Blijft er nog één over en dat is Martine Bijl! En die heeft gewonnen! Ik ben benieuwd, meneer de expert!'
Het café in het hoekpand 'De Vier Heemskinderen' aan de Wijdstraat in Gouda loopt alsmaar voller en Richard moet zijn stem verheffen. 'Bovenin dit pand is ooit een soort non op wonderbaarlijke wijze van haar verlamming genezen!', zegt Elsa opgewonden. 'Is ze heilig verklaard?' 'Nee, dat niet, maar ze is wel door een heilige genezen, via een beeldje van Maria. Ze woonde hier met haar zus Elisabeth, ook een soort non, o ja, een klopje heette dat. Na haar genezing liep ze zonder hulp de 34 traptreden op. Geinig hé!' 'Zeg dat wel, zullen we even checken over er nog steeds 34 traptreden omhoog zijn?' 'Nee joh, veel te vermoeiend en de boel is verbouwd, dat gaat niet mee.' 'Hoe heette dat klopje?' 'Geertrui Bick!' 'Aha, een bikkel dus, nog een Duveltje?' 'Is goed, maar vertel nu even verder over die NS-prijs!' Terwijl Willem twee nieuwe glazen Duvel serveert, vertelt Richard verder: 'O mijn God, en dan die op het sentoment werkende lijdzaamheid van die oerdegelijke Berend Boudewijn met zijn zogenaamd uiterst intrinsieke, persoonlijke anekdoten over zijn Martine, die naast haar veelzijdige vakvrouwschap ook nog eens een geweldige schrijfster bleek te zijn en dat had ze volgens hem in 128 pagina's bewezen, 128 luttele pagina's voor een nationale, literaire prijs! Dat die Martine erg gevat kon zijn, is waar, maar dat ze daarmee ook meteen een diepzinnige schrijfster is, is klinkklare, rinkedekinknonsense. Martine kreeg die prijs vanwege de nalatenschap van haar televisiecarrière en haar toneelactiviteiten en haar malle liedjes in het collectieve geheugen van de Nederlanders, die de moeite namen om haar via hun stem te eren om wie ze volgens hen was, maar absoluut geen goede schrijfster, hooguit een middelmaatje, Ze was een theekransjeslolbroekje, een gevat giebelzusje van Albert Mol tijdens Wie Van de Drie en een roddelbladenvulster, dat niveau. Er is puur om sentimentele redenen op haar gestemd en niet om inhoudelijke redenen. De meeste stemmers weten niet eens wat 'literair' betekent.' 'Dus dat is jouw hele betoog?' 'Inderdaad, kijk maar wat je ermee doet, of wacht, overdenk ook nog even deze intelligente reactie van Ilja in HP/De Tijd: 'DWDD? Fuck them!'.
'Prachtig gesproken, Du mein Liebling, komm her, Ich liebe Dich!'. Elsa zoent Richard keihard op zijn vochtige biermond en ze knijpt hem speels in zijn strakke billen. 'Ich habe Lust in Dir!', fluistert hij en zijn tong raast als een dolle stier bij haar lippen naar binnen. Elsa gaat er volop in mee en enkele omstanders glimlachen aanmoedigend, want o God, wat zouden zij dit ook graag willen doen! Opeens klinken er harde klopgeluiden op het plafond en kijkt iedereen verschrikt naar boven. Ook Elsa en Richard. 'Dat is zij!', roept Richard. 'Huh, wie?', vraagt Willem. 'Het klopje Geertrui, we moeten gaan, Richard, het wordt me hier te griezelig onder de voeten!', zegt Elsa. Richard knikt en laat zich mee naar buiten trekken. 'Martine Bijl is vast boos op jou!', zegt Elsa, 'ze laat dit via Geertrui weten, kom, hard weg rennen, ik heb enorm veel zin in jou!', zegt Elsa verheugd.
Geplaatst in de categorie: literatuur
klopje NS-publieksprijs Martine Bijl
1.222
Geef je reactie op deze inzending: