Hoe durfde ze!
Ring, klinkt de telefoon en ik neem op, want tja dat hoort tenslotte zo, als je telefoon gaat, dan neem je die op, waarbij ik meteen de kanttekening plaats, dat in tegenstelling tot voorheen ( nee ik zal geen vroeger zetten) wanneer ze overging ik braaf opnam met mijn naam. Tegenwoordig doe ik dat niet meer, teveel dwazen willen juist je naam horen om je vervolgens heel erg amicaal aan te spreken, alsof je met ze op school gezeten hebt. Dat is natuurlijk niet zo, want dan hadden ze veel beter hun best moeten doen, maar dit terzijde.
Het blijft eventjes stil aan de andere kant en net als ik het gesprek weg wil drukken, ( immers is iemand die geen sjoege geeft ook niet voornemens om een gesprek aan te gaan) komt er de vraag: bent u mevr T? Hoezo, vraag ik nog en dan blijkt dat er iemand belt van het hulpmiddelencentrum, jaja, dat bedrijf wat alle mogelijke moeite doet om mensen dus juist niet te helpen, om negatief in het nieuws te komen, juist ja, dat centrum dus.
Eventjes ben ik stil maar dan barst ik los: hoe durf je me te bellen, waar haal je de moed en het lef vandaan om vijftien, jawel 15 dagen na een mail, na 2 telefoontjes te veronderstellen dat hulp nu nog gewenst is? Ik ben niet gewoon boos, nee ik ben woest! Mevrouw probeert me nog uit te leggen dat: het druk is, ja joh, natuurlijk is het druk, natuurlijk deed de telefoon het niet, natuurlijk lag het internet eruit, natuurlijk was er geen personeel om gewoon te reageren op zowel mail- als telefoon!
Het lef om me na ruim twee weken te durven bellen is misschien grappig te noemen maar ik stond wel met een gevaarlijk vervoersmiddel langs de kant van de weg en dan nog eens wat: als het dus aan jullie, het hulpmiddelencentum had gelegen, had ik nu dus 14 dagen binnen gezeten! Dit is te walgelijk voor woorden en weet je, gelukkig zijn er bedrijven die wel de noodzaak inzien van dit soort acties, gelukkig zijn er wel mensen die snappen dat dit dus echt niet kan! Dat bedrijf zorgde ervoor dat ik nu op een spiksplinternieuwe gemeente cabrio rijd, die snapten wel de urgentie, die dachten dus wel mee!
Jullie zijn uit je jas gegroeid en hebben absoluut geen idee wat je uithaalt door: domweg niet te reageren en als dit nou de eerste keer was, maar het waren talloze keren dat ik in de kou kon blijven staan! Excuses stellen daarom niks, maar dan ook niks voor, het is een regelrecht schandaal dat jullie als dienstverlenend bedrijf de klanten zo behandelen, daar zijn geen woorden voor en verder wens ik er met U niet over te praten, maar 1 ding is zeker, ik snap heel goed hoe het komt dat jullie zoveel gemeenten verloren zijn! Goedemiddag!
... Na 15 dagen bellen! ...
Schrijver: An Terlouw, 14 februari 2020
casema.nlGeplaatst in de categorie: afscheid
Te laat telefoontje drama
352
Geef je reactie op deze inzending: