Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

ZE GAAN WEER NAAR SCHOOL

‘Hoi Pa, je zult het ook wel meegekregen hebben de kinderen kunnen, God zij geprezen, gelukkig weer naar school. Dus Barry moet volgende week maar weer thuiskomen.
‘Ja, helaas die arme Barry. Het kereltje geniet hier zo van alles. Hij lijkt op mij, ook een beetje een natuurmens. Arme jongen – maar goed het is niet anders.’
‘Maar hoe gaan we dat oplossen? Met de trein zal wel niet gaan. Hij lijkt me niet tot die groep te behoren die voor hun werk of zo, noodzakelijkerwijze met de trein moeten.’

Mijn dochter constateert even een levensgroot probleem en de oplossing is volgens mij niet zo moeilijk en ligt voor de hand.

‘Ach lieverd, dat is toch niet zo’n groot probleem.’
‘O nee?’ ‘Nee, ik dacht het niet, de oplossing ligt hier bij mij. We laten Barry gewoon hier. Hij vindt het leuk en wij ook en zoals gezegd hij leert hier afgezien van het toegestuurde lesmateriaal, zoveel extra’s van het natuurlijke leven.’
‘Ja, ik snap het Pa, jullie zijn gek op het kereltje geworden, maar je snapt ook wel dat dat niet gaat.’
‘Natuurlijk kind, het was maar een grapje. Weet je komende week is het nog niet zo druk op de grote wegen en in jullie betondorp zal het ook nog meevallen. Dus ik denk dat we hem even brengen, zien we zijn broertjes en zusjes ook nog eens.’
‘Maar durf je dat dan wel aan? Ik bedoel je komt niet zo vaak in het westen?’
‘Meisje, ik voel me opperbest en heb sinds enkele maanden, een routeplanner die de weg wijst – dat werkt erg goed. Vertrouw me maar dat komt best wel goed.’
‘Pa, als dat zou kunnen, dat zou geweldig zijn. Je bent een grote schat.’
‘Dat dacht ik.’
‘Ik meen het pap.’
‘Dat is je geraden ook!’
‘O ja pap, nog een klein probleempje. De kinderen moeten een verhaaltje houden over wat ze hebben beleefd en gedaan tijdens de weken dat ze afwezig waren. Weet je, Barry is wel een brutaal en een innemend kereltje, maar voor de klas doet hij het in z’n broek. Kun je hem een beetje helpen met z’n te houden verhaal?’
‘Ik zal het proberen lieverd.’

Barry zat op de bank zo half en half mee te luisteren en had dus begrepen dat hij weer naar huis en school moest.
‘Verdorie opa, daar baal ik van.’
‘Anders ik wel jongen, maar zo gaan die dingen nu eenmaal. Je kunt later wel weer langskomen. Je moeder mist je ook steeds meer.’
‘Ja, dat denk ik ook wel – als kiespijn. Grapje opa, nee echt ze geeft echt wel om mij.’
‘Je bent en blijft een deugniet.’
‘U gaat me helpen met de spreekbeurt, hè opa. Maar wees gerust, ik ben lang niet meer zo bang als vroeger.’
‘O nee?’ ‘Nee, u heeft me geleerd om Rambo te zijn en niet bang te zijn en ik weet zeker dat ik het meeste en mooiste en de spannendste avonturen heb beleefd van alle jongetjes.’
‘Zeker weten?’
‘Ja opa. Zeker weten.’

Enkele weken later belt Barry op.
‘Hallo opa, zeg nog bedankt voor je hulp. Ik had een 10, was verreweg de beste. En mooi dat u die foto’s van die spechten, de vos en de reeën en hazen hebt meegegeven. Ze hadden mijn avonturen anders gewoon niet geloofd.’
‘Blij dat te horen jongen, ik zal je straks oma ook nog even geven dan kun je het haar ook zelf even vertellen.’
‘Opa, toen ik later thuis was, heb ik alles op papier geschreven, net zoals jij onze belevenissen op papier hebt gezet. En weet je wat? Ze hebben het allemaal afgedrukt in de schoolkrant – ik ben nu wereldberoemd op school, net als jij bij ons.’
‘Daar ben ik heel blij om, om dat te horen en blijf daar vooral mee doorgaan. Wie weet word je nog eens een echte schrijver of dichter.’
‘Ja, wie weet, net als u hè, opa.’
‘Ha, ha, ja jongen net als opa.’

‘Weet je opa, ik hou heel veel van jullie. Met de vakantie kom ik weer, al moet ik lopen.’
‘Doe dat vooral, kereltje.’
‘Weet je en als ik later beroemd ben, neem ik mam en de broertje en zusjes mee, en gaan we met z’n allen bij jullie wonen, in de natuur.’
‘Dat zou fijn zijn jongen. Pas op hè, ik hou je eraan.’
‘Dag opa.’
‘Dag kerel, we houden van je.’

Opa gaf de telefoon door aan oma, met tranen van blijdschap en ontroering in de ogen.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 30 april 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 6 stemmen 98



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)