Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Mijn eigen sprookje

Als oudere kijk ik terug op een leven vol gebeurtenissen, vol met vreugde ook met verdriet, als oudere kijk ik, als elke oudere op een leven terug dat bol staat van dingen die leuk waren, geweldig waren, fantastisch en overweldigend. Ook in dat leven natuurlijk minder leuke dingen, heel nare dingen, heel trieste gebeurtenissen en dramatische ook nog!

Dat heeft iedereen en ik vergelijk mijn leven met een deel van Hans Christaan Andersen, niet echt een sprookje maar ook zeker geen thriller. De jeugdperiode voor het gemak maar overslaan ben ik volwassen als een soort Assepoester, heb beide schoenen aan mijn voeten, werk omdat je nou eenmaal werken moet en nee, dat deel klopt niet, er is immers geen sprake van een stiefmoeder, dus Assepoester verdwijnt naar de achtergrond.

Sneeuwwitje met de zeven dwergen is ook niet echt een optie want de prins is nooit komen opdagen, dus tot zover een korte versie van een naar mens dat iets uithaalde met een appel....zij overleefde de actie dus dat maakte een einde van: ze leefden nog lang en gelukkig. Hans en Grietje waren een lief stel kinderen, die eveneens het bos ingestuurd werden maar van het lekkere huisje gingen snoepen en door de heks werden gesnapt, tegenwoordig doen de Boa’s dat en krijg je een vette prent, maar toen bestonden die nog niet en dus werd het de heks, maar ook dat liep goed af en leefde iedereen behalve de heks dan: nog lang en gelukkig.

Klein duimpje, dat verhaaltje is er in diverse smaken zeg maar, de meest nare is wel dat de reus zijn eigen dochter had opgevreten, in de veronderstelling dat het Klein Duimpje en zijn broers waren, de meisjes zijn nooit meer gezien maar de jongens ontsprongen de dans, gelukkig maar.

Heel fijn toch? Die Hans wist het mooi te brengen want ik hou van sprookjes, al komen ze nooit uit, het gaat om het idee en als ik aan Roodkapje denk, weet dat haar Oma diep in het bos woont dan gruwel ik een beetje, maar ooit, op de moeder-mavo beeldde ik de wijkagent uit in de voorstelling die we moesten geven na een eigen geschreven verhaal om diezelfde Roodkapje, ze reed namelijk op een brommer en bracht geen koekjes weg, maar reed met andere zaken rond!

Een blad verder en er staat: de Gelaarsde Kat, samen met: de nieuwe kleren van de Keizer. Dat laat me denken aan de tijd, dat nieuwe kleren geen vanzelfsprekendheid waren, immers droeg je vroeger de kleding af van degene die qua jaren boven jou kwam, dus het was heel bijzonder als je sowieso een nieuwe outfit kreeg, toch is het een grappig verhaal en al helemaal omdat je het kunt terugvoeren op jezelf of: soms ook helemaal niet natuurlijk!

Ben ik er slechter van geworden, niks hoor want ook nu krijg ik kleding van mensen en geneer me daar niet voor, niet dat ik me dat niet kan veroorloven, maar gewoon omdat de geefster in kwestie heel veel nieuw koopt en dat haar kast soms leeg moet, wat dan weer mijn kant op komt, heerlijk toch? Geen nieuwe kleren van de Keizer maar voor mijn persoontje!

Dat kon ook maar Hans heeft het anders geschreven en dus loop ik in gedachten het boek door, om bij de klok aan te komen waar de zeven geitjes in zaten, ook al omtrent de hongerigheid van een wolf, wat me doet denken aan die echte wolf die de afgelopen week heel wat schapen dood heeft gebeten, geen fijn dier, maar het is geen geit en dus, sla ik een bladzijde om.

Vrouw Holle, daar kijk ik naar en diezelfde vrouw Holle is hier driftig bezig haar best te doen, want: er staan hier een tiental vrouwelijke populieren, neen, er staat geen mannelijke tussen en dat schijnt nou juist het probleem te zijn want: we komen hier om in de witte pluizen, die van de bomen afkomen dus. Niezen is iets wat hier aan de lopende band voorkomt, natte ogen eveneens, maar we weten hoe het komt...

Vrouw Holle schudt haar beddengoed uit en geeft ons die witte wolken want ik blijf even in de sprookjes...de wolken verdwijnen namelijk vanzelf weer en dan houdt het niezen ook op, dus geen malheur. Om op het sprookje eenoogje, tweeoogje en drieoogje te komen, sla ik een paar sprookjes over, want dat sprookje dat overigens ook van Grimm is, is er eentje van haat, jaloezie en nijd, van nare toestanden, van ellende en shit en al loopt het goed af, al lopen alle sprookjes goed af, het zijn juist die verhalen die je even na laten denken over je eigen leven.

Dat was en is geen sprookje, maar het is wel een deel van een sprookjesboek dat ik zelf geleefd heb!

... Je eigen leven in een sprookje ...

Schrijver: An Terlouw, 26 mei 2020


Geplaatst in de categorie: humor

1.9 met 10 stemmen 69



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
27 mei 2020
Email:
hmessielive.nl
An, jouw denkwijze komt overeen met sprookjesgebeuren, al heb je ook nog duidelijk werkelijkheidsbesef. Ondanks hard werken en zwoegen in je leven heb je steeds de vreugde van de sprookjesgeest behouden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)