Kunstroof in Elburg
Baron Pieter Snouckaert van Schauburg heeft zijn kasteeltje in Portugal ingeruild voor een aardig onderkomen aan de Beekstraat 3 in Elburg. Op zijn oude dag kan hij met minder toe, vindt hij zelf en dit monument is hem prima naar de zin. Zo op zijn 73-ste verlangt hij naar minder huis- en tuinonderhoud. Bovendien kent hij Elburg van vroeger, toen zijn grootouders er nog woonden en hij er vaak op visite kwam. Hij is dol op die middeleeuwse sfeer in deze plaats en hij koestert de rustige plekjes zo her en der. Vol trots wandelt hij met zijn antieke wandelstok door de schilderachtige staten en stegen. Het liefste zit hij aan de kant van de haven naar de boten te kijken, terwijl hij een sigaartje rookt. De rustieke kruidentuin van dokter Alfred Vogel bezoekt hij ook geregeld. Hij mist natuurlijk wel de overweldigende natuurpracht van Portugal, maar hier zijn alle winkels prettig dichtbij en hoeft hij minder bang voor insluipers te zijn. Hij heeft een e-bike aangeschaft om zo af en toe eens naar Zwolle of Apeldoorn te tuffen. Als kunst- en antiekverzamelaar blijven de mooie spullen hem trekken. Zijn grootste bezittingen zijn een vrij onbekend schilderij van Paul Cézanne en een echte Vincent van Gogh, die hij via een obscure kunsthandelaar in Nimes heeft bemachtigd. Volgens deze verkoper heeft Vincent meerdere schilderijen aan een slijter gegeven, in ruil voor tientallen flessen absint. Een kleinkind van deze slijter heeft die schilderijen weer op de zwarte markt gebracht. Voor die zonnige Van Gogh betaalde Pieter een half miljoen euro. 'En dan heb je vele miljoenen winst gemaakt!', zei de verkoper nog. Pieter weet veel van kunst en hij twijfelt niet over de echtheid ervan. Hij wil die Van Gogh en Cézanne voor geen goud missen en daarom deelt hij zijn geheim met niemand. 's Nachts bij een fles whisky en wat versnaperingen zit hij soms urenlang naar zijn aanwinsten te kijken om ze daarna weer in zijn kluis te verstoppen. Het nummer van de kluis heeft hij ooit in Montpellier onder zijn linkervoet laten tatoeëren. Voor de zekerheid.
'Het is vandaag een heerlijke dag om op de e-bike naar Zwolle te gaan!', zegt Pieter tegen zichzelf, terwijl hij in de voorkamer zijn koffie zit te drinken. Het gebakje, wat hij net gehaald heeft, smaakt hem goed, maar aangezien zijn voorraad heroïne op raakt, moet hij er maar eens op uit. In Lissabon wist hij precies waar hij moest zijn, maar in Zwolle zal hij het nog eerst wat moeten uitvogelen. 'Dat gaat wel lukken!', zegt hij hardop, 'ik heb de hele dag om daar achter te komen!'. Via de landelijke wegen snelt hij richting het levendige Zwolle, met zijn gezellige en boeiende binnenstad. 'Hé, wat een lekker avontuur!', denkt Pieter, zodra hij zijn Stella-wonder heeft geparkeerd. Hij neemt een frietje met pindasaus en hij gaat bij het water zitten. De frietjes zijn heet en de zon maakt ze nog heter. Pieter blaast als een kind zo blij, terwijl hij naar het merkwaardige dak van museum De Fundatie kijkt. Na zijn snack en een blikje cola besluit hij op zoek naar zijn drugs te gaan. In een duister en chaotisch achterafcafé, waar het bol staat van de wietdampen, weet de barkeeper waar hij beter kan gaan scoren. Zo komt hij in een soort hardrockcafé terecht, die niet onder doet voor een saloon met enkel bankrovers, huurmoordenaars en veedieven. De barkeeper blijkt meer een drugsdealer en Pieter heeft meteen beet, want deze Sjaak Bonestaak, zoals hij zichzelf noemt, verkoopt ook het hardere spul. Omdat hij voor 9000 euro heroïne koopt, wekt hij de nodige belangstelling bij Sjaak, die goudbergen ziet glinsteren.
De terugweg is heel anders, dan Pieter in gedachten had, maar weer eens wat anders en Sjaak is een vrolijke taxichauffeur. Zijn e-bike ligt in de kattebak en Sjaak lijkt ook van kunst te houden. 'God, kerel, wat kon die Herman Brood mooie dingen maken met zijn spuitbussen, God, kerel, je moet die twee echte schilderijen van hem eens bij mij komen bekijken!', zegt Sjaak reuze-enthousiast. 'Heb je hem nog gekend?', vraagt Pieter nieuwsgierig. 'Gekend?', antwoordt Sjaak, 'God, kerel, je kunt wel zeggen, dat ik een goede vriend van hem was en ja, ik heb hem ook vaak genoeg wat heroïne verschaft!'. 'Kick je alleen op Brood?', vraagt Pieter. 'Natuurlijk niet, flapdrol, maar Herman hád het helemaal, weet je wel, die manische drive en ja, God, kerel, ik miste bijna geen concert van hem!'. In Pieter's huis komt de whisky op tafel en bestellen zij een pizza quattro formaggi. Sjaak biedt hem de ene na de andere joint aan en Pieter begint zijn bewustzijn te verliezen. Hij valt zelfs in katzwijm en na een coma-achtige toestand wordt er opeens in Pieter's maag gestompt. Sjaak staat dreigend voor hem met een pistool. 'Geef me het nummer van die kluis, oelewapper, anders leg je het loodje!', mokt hij. 'Ik weet het nummer niet meer!', sputtert Pieter tegen. Sjaak slaat hem nogmaals keihard in zijn maag en hij gromt 'Zorg maar dat je het weer weet, mafkees!'. 'Kij-kijk ma-maar on-onder mijn voe-voet!', zegt Pieter beleefd en hij trekt zijn schoen en sok uit. Even later graait Sjaak de twee schilderijen eruit en ziet hij meteen dat hij flink beet heeft. 'Dat zijn geen Broodjes, mijn beste!', probeert Pieter nog. Daarna wordt het zwart voor zijn ogen.
De volgende dag, tegen de avond, gaan Pieter's ogen langzaam open en strompelt hij meteen naar de openstaande kluis. De leegte gaapt hem aan en hij stort van puur verdriet in elkaar. De politie inlichten, heeft geen zin, want niemand zal hem willen geloven. Die schilderijen staan nergens geregistreerd en de herkomst is te obscuur. Hij is er met open ogen ingetuind. Zelfs het regiokrantje zal het niet willen geloven en die Sjaak zal allang het hazepad hebben genomen. 'Misschien wordt het tijd om eens van die heroïne af te gaan kicken!', denkt Pieter tenslotte. Hij neemt een bad en hij trekt wat schone kleren aan. Hij heeft schoon genoeg van dat levensgevaarlijke heroïnemilieu en hij belt de Jellinek-kliniek. 'Dus ik kan begin volgende week al bij jullie terecht?', vraagt hij nog een keer. 'Gezien uw lange verslavingstijd is dat inderdaad het geval!', bevestigt een vriendelijke en uitdagende vrouwenstem.
27 mei 2020
Geplaatst in de categorie: kunst
Elburg
65
Geef je reactie op deze inzending: