De pyromaan van Ommen versus Donald Trump

Roger Brand komt oorspronkelijk uit Ghana, waar zijn Engelse vader een groot landgoed beheerde. Zijn Ghanese moeder was een geschiedenislerares in Accra. Hij studeerde rechten aan de Universiteit van Nairobi. Als advocaat werkte hij jarenlang in Londen en sinds enkele jaren werkt hij in Zwolle. Mede door het erfenisgeld kon hij 'Het Uilennest' aan de Wolfskuillaan 6a in Ommen kopen en daar geniet hij elke dag van. Het is een heel groot huis voor één man alleen, maar hij nodigt geregeld wat vrienden en vriendinnen uit, zodat het allemaal een beetje levendig blijft, al kan hij net zo goed enorm genieten van de stilte en het dwalen door het huis. Het is een vrij nieuw huis met veel witte tinten. Roger heeft zoveel mogelijk Afrikaanse kunst aan de muren gehangen en op de vloeren gezet. Zo heeft hij een hele mooie verzameling drums, waar hij graag op speelt. Na zo'n wilde drumsessie en het in trance geweest zijn, duikt hij dan graag de sauna in. Van tevoren drinkt hij dan extra veel bronwater en nadien stapt hij nog even onder een koude douche. Eenmaal weer wat aangekleed drinkt hij dan enkele koelkastkoude biertjes op het terras, met het uitzicht op de bostuin, waar vaak de mooiste vogels zijn en van die aandoenlijk mooie eekhorens. De buren zijn een paar keer op bezoek geweest, maar verder laat men elkaar in deze buurt met rust. Iedereen heeft genoeg aan zichzelf en de meesten wonen hier voor hun ongehinderde vrijheid.

Roger heeft wel een hond, een Belgische herder, die hij Lambik heeft genoemd. Hij is zelfs een keer met Lambik naar het Suske en Wiske Museum geweest. Dat vonden ze daar wel een beetje vreemd, maar hij mocht toch alles bekijken, ook al snapte hij er niets van. Later kreeg hij een hondenbiertje en dat smaakte hem uitstekend. Ze gaan vaak verre wandelingen in de bossen maken, zo ook naar het landgoed Eerde, waar in de 14-de eeuw een roofridder zijn kasteel had staan. En waar de theosoof Philip Dirk baron van Pallandt een terrein aan de verlichte heilige Jiddu Krishnamurti gaf. Meneer de baron was getrouwd met Willi Voorwijk, met wie hij twee dochters kreeg. Overigens is dat terrein van Krishnamurti later door de nazi's ontheiligd, want die vestigden daar Kamp Erika, waar de meest gruwelijke, mensonterende handelingen gebeurden. Roger kent die zwarte geschiedenis ook en hij betreedt dat gebied dan ook vaak met gemixte emoties. Toen zijn vriendin Charlotte op bezoek was, zijn ze naar het Nationaal Tinnen Figuren Museum geweest. Het was er zo oubollig en absurd, dat ze continu in een deuk lagen. De museumbewaker kreeg het er Spaans benauwd van. En je kon wel zien, dat hij er al wat moeite mee had, dat Charlotte een blanke jongedame is en hij niet echt van hier, zeg maar. Toen ze dat meenamen in hun schatergelach gingen ze helemaal door het lint en begonnen ze met de tinnen soldaatjes te spelen, wat officieel niet mag, wat ze wel wisten en toen de zwetende, vuurrode bewaker hen vermaande, zijn ze met gallopperende paardrijbewegingen naar buiten gesneld, al proestend en giechelend. God, wat hebben ze die nacht toen lekker gevreeën.

Het is nu vrijdagavond en Roger kijkt naar de nieuwsuitzendingen over de nasleep van de brute moord op George Floyd. George heeft twee dochters, één van 6 jaar en één van 22 jaar. 'Denk je alleen maar even in wat het voor hen moet betekenen om die sadistische moord op hun vader te zien, als ze het al hebben gezien, wat mij niet verstandig lijkt!', denkt Roger. Wanneer hij naar de rellen en de plunderingen kijkt, begint zijn bloed ook te koken, maar verstandelijk gezien kan hij daar niet bij. 'Blijkbaar is het allemaal opgekropte woede, die ineens tot uitbarsting komt', denkt hij, 'maar dan nog heb je niet het recht om de boel te vernielen en om de winkels leeg te roven, daar heeft die mafkees van een Trump wel een punt! Of niet soms?'. Maar even later ziet Roger hoe die inhoudsloze dictator begint te dreigen met nog veel meer politie- en legergeweld, hoe hij als een mislukte John Wayne van zijn gestolen White House richting een kerk loopt, terwijl hij eerst de demonstranten heeft laten wegjagen met traangas en rubberen kogels. 'Typisch Trump, die duldt geen enkele tegenspraak!', zegt hij hardop, terwijl hij een fles wodka opent. Maar dan gebeurt het, die smerige kapitalist met zijn verknipte smoelwerk doet net alsof hij Mozes is, die zojuist de stenen tafelen met de tien geboden van God heeft gekregen, hij heft een bijbel in de lucht, terwijl hij enkel zegt, dat het een bijbel uit de White House is. 'Volgens mij kan die stumperd niet eens lezen en weet hij niets van het Nieuwe Testament!', zegt Roger, 'waarin de pacifistische Jezus vooral voor de armen en misdeelden opkomt en enkel liefde predikt!'. 'Hij citeert niet eens één regel!', roept Roger, die de fles wodka begint te legen. 'Alleen een anti-christ kan zo stompzinnig voor de dag komen!', schreeuwt hij, 'alleen een nep-christen zwaait op zo'n holle en zinloze manier met een bijbel!'. Roger begrijpt, dat Trump zichzelf als een verdediger van het christendom beschouwt, maar dan wel van een morsdood en zogenaamd christendom, wat door onderdrukking en moorddadigheid overheerst wordt. 'In 'M' noemde Margriet van der Linden Trump 'een racist in het Witte Huis' en daarmee slaat zij de spijker op zijn kop!', denkt Roger diep geraakt en wanhopig. 'Van de Hitler-bunker naar de bijbelhuichelarij!', schreeuwt Roger woest en hij leegt zijn fles. 'Ba-baasje ga-gaat nog e-even wa-wat belangrijks doe-doen!', bazelt hij tegen Lambik, terwijl hij even later met zijn Jaguar naar de Brigittakerk rijdt en schommelt.

Roger grijpt twee jerrycans vol benzine en hij haast zich naar de deuren van de kerk. In een mum van tijd staat de kerk in lichterlaaie en dansen de vlammen omhoog. 'George Floyd! Say his name!', scandeert hij, terwijl de ontwaakte koster 112 belt. Roger gooit er nog een derde jerrycan tegenaan en hij danst van vreugde. Hij ervaart dit werkelijk als een vreugdevuur en hij begrijpt nu pas wat die vuurtjestokers in Amerika moet hebben bezield. 'Dit is een emotionele doorbraak!', krijst hij, terwijl er langzaamaan steeds meer mensen naar de kerkbrand staan te kijken. Sommigen wijzen naar hem en anderen dreigen hem aan te vallen, maar wachten toch liever op de politie. De brandweersirene weergalmt door Ommen, terwijl de twee klokken uit 1517 met een razend lawaai naar beneden donderen. Het blussen heeft geen enkele zin meer, de kerk moet als verloren worden beschouwd, maar de brandweerlieden beginnen alsnog te spuiten en even later wordt Roger door twee agenten op de grond geworpen. Roger voelt een dikke, haatdragende, roofdierachtige knie in zijn nek en hij krijgt nog nauwelijks adem. 'Ik kan niet ademhalen!', mompelt hij. De andere agent grijpt meteen in en hij worstelt zijn collega van Roger af. 'Dat gaat ons hier niet gebeuren!', schreeuwt hij woest tegen zijn verbouwereerde collega, terwijl hij Roger simpel en ouderwets in de handboeien slaat. 'Die Trump verdedigt moordenaars!', brult Roger. 'Hou je bek, dronkaard, wees blij dat ik zo'n goede collega heb!', snauwt de nekklemagent. 'Jezus, jij lijkt sprekend op Trump!', reageert Roger. 'Karren, Wim, naar de cel met die randdebiel!', gebiedt de Trump-agent. die net als die cowboy in de reclame een Marlboro opsteekt.

Schrijver: Joanan Rutgers
2 juni 2020

Geplaatst in de categorie: actualiteit