Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

ABSTRACT

We liepen door een grootsteedse winkelstraat. Langs een kunstgalerie lopend, zag ik daar een mooi schilderij hangen.
‘Moet je eens kijken,’ zei ik tegen mijn vriendin, ‘vind je dat nou ook niet een prachtig schilderij?’
‘Nou wat zal ik eens zeggen: om eerlijk te wezen, ik vind het nergens op lijken.’
‘Nee, dat klopt het lijkt ook nergens op, maar doet het je niets?’
‘Nou nee niet echt, ik zou niet weten wat? Het zijn diverse kleuren bij elkaar op een doek gesmeten.’
‘Klopt, maar roept het niet bepaalde gevoelens bij je op dan?’
‘Het spijt me voor jouw, maar ik zie er niets in.’
‘Zal ik je uitleggen wat ik er in zie?’
‘Doe maar, probeer je best te doen om mij hiervoor maar eens te enthousiasmeren.’
‘Oké, ik zal je vertellen wat ik zie. Kijk op de voorgrond van het schilderij springen er de vrolijke kleuren uit. Rood geel, felblauw en een lik oranje. Dat geeft mij een positief optimistisch gevoel. En als je goed kijkt liggen er op de achtergrond verscholen, achter deze vrolijke kleuren, minder fleurige donkere kleuren. Zelfs een paar vegen zwart. Wat ik er in zie is dat de schilder een moeilijke donker periode in z’n leven achter de rug heeft en door de vrolijke veelal primaire felle kleuren, alles weer op de rails heeft. Hij heeft een flinke dip te verwerken gehad. De donker sombere kleuren zijn verdrongen zo lijkt het – mooi toch?’
‘Nou je het zo zegt, zo had ik het niet bekeken. Maar ik snap je, denk ik. Maar zo moèt je het ook bekijken? Ik bedoel dit is ook de bedoeling van de schilder?’
‘Nee niets moet, vermoed ik bij abstracte kunst. Maar zo ervaar ik het schilderij. Een ander zal het anders ervaren, misschien juist wel andersom. Die ziet misschien dat de dreigende donkere kleuren zich naar de voorgrond proberen te dringen. De vrolijke kleuren juist bedreigen.’
‘Maar, hoe heeft de kunstenaar het bedoeld dan?’
‘Weet ik niet, volgens mij gaat het erom hoe het bij jou overkomt, wat het met jouw doet.’
‘Goh, mooi zoals je dat uitlegt. Maar toch vind ik het moeilijk hoor. Gelukkig heb jij blijkbaar veel verstand van kunst.’
‘Ach lieve schat, zal ik je eens eerlijk vertellen, ik heb helemaal geen verstand van kunst, maar vertel je gewoon hoe iets bij me overkomt – niets meer en niets minder. Het is net als met muziek, je vindt iets mooi of niet. Het waarom is vaak niet precies uit te leggen - het is een gevoelskwestie.
En weet je eigenlijk is er niet zo veel moeilijks aan.’
‘O nee? Hoe bedoel je?’

Ik pak mijn telefoon en toon haar het voorblad van mijn nieuwe, nog in de ontwikkelingsfase verkerende, boekje.
‘Wat vind je hiervan?’
‘Werkelijk prachtig. Heb jij dat gemaakt?’
‘Nou, zo kun je dat niet stellen. Het is gemaakt door de natuur. Het is de schreeuw van een blad, dat door de droogte, midden in de zomer van de boom is gevallen. Zie je, in dat blad staan allerlei prachtige warme kleuren, maar ook enkele zwarte stippen, die op haar lot wijzen.’
‘Nu je het zegt, zie ik dat het een blad is. Je hebt er heel erg op ingezoomd, zodat je in eerste instantie niet ziet dat het een blad is. Trouwens zie je dat de nerven in het blad de contouren van een boom weergeven?’
‘Juist, zie je dat is nou misschien wel abstracte kunst, geschilderd door moedertje natuur.’
‘Werkelijk prachtig, dank je dat je mij beter hebt laten beseffen naar wat we soms kijken, maar niet zien.’

Mijn dag is weer goed.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 23 juli 2020


Geplaatst in de categorie: kunst

4.0 met 7 stemmen 157



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)