Kasteelvrouwe Enya geschaakt

Het is Jacob Honings volop ernst, nu hij eenmaal op Dublin Airport is geland. Tijdens zijn vlucht vanaf Schiphol heeft hij continu naar de muziek van Enya geluisterd en nu hij de bus naar Killiney neemt, doet hij niet anders. Al die eenzame nachten heeft hij van haar gedroomd en naar haar verlangd. Bij iedere noot, die zij zingt, gaat zijn hart sneller slaan en voelt hij een onbedwingbare aantrekkingskracht. Zijn hoofse liefde heeft hem nu zover gebracht, dat hij de daad bij het woord voegt. Hij is de strijdvaardige ridder, die nergens voor terug deinst. Hij weet dat zijn schijnbaar onbereikbare geliefde op hem wacht. Nadat hij jarenlang naar haar stem geluisterd heeft, is de tijd eindelijk rijp voor daadkracht en verovering. Omdat de 59-jarige Enya nog steeds een vrijgezel is, gloeit zijn behaarde borst van zijn liefdesvuur. Zijn wijd open gesperde hartchakra leidt hem de weg naar haar flink beveiligde kasteel. Er is geen houden meer aan. Hij heeft alle geestelijke obstakels uit de weg geruimd en nu is het tijd voor haar overgave. In gedachten hangt het zwaard van Merlijn aan zijn riem. Hij voelt zich ridder Lancelot, die zich eindelijk openlijk koningin Guinevere gaat toeëigenen. Eenmaal uit de bus groeit zijn zelfverzekerdheid met iedere stap die hij neemt.

Zodra hij in de verte Manderley Castle ziet liggen, doet hij zijn oordopjes uit en pakt hij een blikje Red Bull uit zijn rugzak. Voor deze zeer speciale gelegenheid heeft hij een lijntje cocaïne bewaard. 'Dat kregen de soldaten in de Eerste Wereldoorlog ook, voordat ze ten strijde trokken!', denkt hij geruststellend en manmoedig, 'alleen is dit geen loopgravenoorlog, maar de verovering van een kasteel en de kasteelvrouwe!'. Hij probeert zo onopvallend mogelijk te doen, want bij het minste onraad en gevaar zal de politie ingeschakeld worden, weet hij. Nadat hij zijn blikje heeft opgedronken, slaat hij een kruis en roept hij: 'For the Goddess and my beautiful bride!'. Hij steekt de straat over, terwijl hij naar de lantaarnpaal met de bewakingscamerabol kijkt. Hij glimlacht zo lief als hij kan. Er zit gelukkig gewoon een bel met een horizontaal gestreept intercomplaatje. Eenmaal voor de poort lijkt de poort extra hoog te zijn. De hoge muren zijn wel te enteren, maar dat wordt natuurlijk meteen geregistreerd. Bovendien zal het alarm wel bij de minst verdachte beweging afgaan. 'Yes? Who is there?', klinkt het. 'Holy Mozes, dat is ze!', denkt hij opgewonden. Het verbaast hem ten zeerste dat zij zelf meteen te spreken is. Hij had op zijn minst een butler of een beveiliger verwacht. 'Who are you and what do you want?', vraagt Enya nu.

Hij schraapt zijn keel en hij antwoordt: 'Dear Eithne Pádraigin Ni Bhraonáin, my name is Lord David du Maurier and I have an important message for you!'. 'And your wife was Rebecca I think!', zegt Enya, die begint te schaterlachen. 'Indeed she was!', zegt Jacob, 'no off course not, that's a joke, but please, dear Eithne, let me come in! Open the gate for a poor poet like me!'. 'So you are a minstrel and you want to sing some poems for me?', vraagt Enya verheugd. 'Yes please, if you want so, like in the middle ages you know!', houdt Jacob vol. 'And can you write some songs for me?', vraagt Enya vrij serieus. 'But surely, my dear singer, in fact I have some songs, I already wrote for you!'. De nieuwsgierigheid wint het bij Enya en zij opent de poortdeuren. Zodra hij erdoor is, sluiten de deuren direct. 'Ik ben binnen!', denkt hij gelukzalig, 'ik heb het warempel geflikt!'. Naast de hoge, ronde toren gaat er een deur open en hij ziet haar al staan. Zij draagt zoals altijd een schitterende, lange jurk, die haar subliem gebeeldhouwde lichaam perfect omsluit. De jurk is vuurrood. 'Ook dat is een voorspoedig teken!', denkt hij. Haar gezicht straalt als van een serafijn en ze heet hem hartelijk welkom. Hij kust haar uitgestoken hand en hij volgt haar naar de woonkamer, waar meerdere vrouwen heen en weer lopen, zingen en muziek maken. 'We are making a new song!', zegt zij met een betoverende glimlach en hij gaat op een antieke zetel zitten.

'Come, beautiful stranger and sing me a song, that you made for me!', zegt Enya op een zeer beschaafde toon. Jacob pakt een akoestische gitaar van een tafel en hij begint voortreffelijk te spelen. Enya heeft haar benen kuis over elkaar geslagen en haar elleboog steunt op haar knie en haar hand met de wijsvinger omhoog zit tegen haar kin. Jacob zingt een ontroerend mooi en tragisch liefdeslied over Tristan en Isolde, wat haar meteen diep in haar hart raakt. Ze vraagt of de andere dames even uit de kamer willen gaan, zodat ze zich nog beter op zijn liederen kan concentreren. Een lied over Rhiannon valt ook meteen in goede aarde en Enya hangt ineens volop aan zijn lippen. 'It is so beautiful what you are making!', zegt ze met grote in trance geraakte ogen. En bij zijn nummer "Elves around Stonehenge" valt zij helemaal in katzwijm voor hem. 'I am gonna tell Roma Ryan that I have a new songwriter!', zegt ze met hoge, geëxalteerde stem. Ze kust hem eerst op zijn wangen en daarna spontaan op zijn mond. 'Je moet het ijzer smeden als het heet is!', denkt hij en hij sluit haar liefdevol in zijn gespierde armen, terwijl ze beginnen te tongzoenen en zij met wilde gebaren zijn en haar kleren wil verwijderen. Juist op dat moment wordt er geklopt en vraagt één van de weggestuurde dames of ze vandaag nog nodig zijn. 'It's enough for today!', zegt Enya met verwarde haren, 'until tomorrow!'. Jacob kan zijn geluk niet op, wanneer de dame de deur heel zachtjes en respectvol sluit. Enya kijkt hem met vurige, diepzinnige ogen aan. 'Can you stay for tonight?', vraagt ze met een schalkse blik. 'Forever!', antwoordt Jacob triomfantelijk.

Schrijver: Joanan Rutgers
20 oktober 2020

Geplaatst in de categorie: liefde