Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Via de Tamtam

Enkele dagen geleden belde mijn broer me ‘s morgens vroeg. Ik vreesde gelijk het ergste. Alhoewel het was niet direct aan z’n stem te horen. Maar als een familielid zo vroeg belt wat nooit gebeurt, dan is er iets goed mis. We bellen elkaar eigenlijk, als het niet wordt vergeten, alleen met verjaardagen, uitzonderingen daargelaten. Ach, wat moet je elkaar ook zeggen.

Mijn broer belde inderdaad met een niet zo’n fraaie boodschap: ‘Voordat je het via de tamtam hoort, mijn vrouw is vannacht overleden.’ Hij en wij wisten dat het op korte termijn mogelijk kon gebeuren.
Toch valt zo’n bericht je rauw op je dak, je vraagt hem over het hoe en wat en wenst hem welgemeend sterkte en laat alles daarna geschokt bezinken.

Er wacht hem een moeilijke tijd. Van een soort mantelverzorger plotseling een weduwnaar. Op dat moment besef je weer, dat onze generatie nu vooraan in de rij staat en dat in onze kringen ‘geoogst’ zal worden. Zij is de eerste. Ze was vermoedelijk ook de zwakste en dat het gebeurde was, zoals gezegd, eigenlijk geen echte verrassing.

Hè, een rare tragische harde inleiding over iets totaal anders waar ik het over wil hebben en dat betreft dat ene woordje tamtam. Hij bedoelt daar natuurlijk mee dat hij niet wilde dat ik het via via zou horen, met niet volledige of verkeerd begrepen informatie.
Het probleem van die oude tamtam. Het trommeltje wordt soms niet helemaal correct beroerd en de klank kan dan iets anders geïnterpreteerd worden dan wat de bedoeling is. In onze familie is weinig tamtamverkeer en een enkele keer als je dan toch een onduidelijk tamtammetje bereikt betreffende de familie, dan bel je gewoon even en vraagt hoe het precies zit.

Tegenwoordig is het handwerk van de oude tamtam verhuisd naar de sociale media en gelukkig maken mijn broers en zussen daar weinig gebruik van. Het gekke van de hedendaagse tamtams is dat je het nieuws precies kunt verwoorden en onderbouwen met een fotootje of filmpje, maar dat het vaak bewust niet correct gebeurt.
Via de oude tamtam kon je weleens een keertje iets minder precies op de juiste plek slaan en werd de eventuele miscommunicatie via het plegen van een telefoontje weer bijgesteld. De bedoeling was dan ook in principe elkaar juist te informeren.

Tegenwoordig is die miscommunicatie juist tot een soort van cultureel fenomeen verworden. Als je nu een opmerkelijk bericht leest, weet je bijna zeker dat het vermoedelijk niet klopt.
Je kunt zelfs als president van een groot land gewoon leugens verspreiden en iets bij voorbaat als fake nieuws betitelen, ook als het een keertje wel waar is. Het is allemaal zo ingewikkeld geworden.
Tegenwoordig is het een kunst om de waarheid te vinden in het woud aan informatie. Bij de oude tamtam was het niet echt moeilijk om een eventuele fout bloot te leggen.
Nu moeten we het overlaten aan instanties als Bellingcat.

Of dat nu alleen aan de nieuwe manier van nieuwsverspreiding ligt?
Nee, volgens mij niet alleen. Het echte probleem zit in de mens zelf. Men heeft behoefte aan roddels en achterklap.
Ik kan me nog de opkomst van bladen als Story, Weekend en weet ik hoe al die roddelbladen heten herinneren – ze werden en zijn een groot succes.
Artikelen met titels als ‘Heeft Patricia buiten het potje gepist?’, ‘Wat moet Irene met een vingerplant?’, ‘Heeft Gordon een nieuwe holbewoner?’, ‘Wie is die onbekende man waar Jacqueline mee op de foto staat?’. Tot het meer expliciete: ‘Doet André het nu met Birgit?’ Het wordt met de dag gekker. Men gaat gewoon op jacht naar roddels en creëert smakelijke verhalen.
Een minister die zich niet aan de eigen regels houdt en betrapt wordt, ziet zich terecht genoodzaakt zijn verdere carrière als parlementariër te beëindigen. De huidige mediakanalen kunnen je maken en breken.
Een verlopen zangeres die met de naweeën van een plasseksfilmpje zit. Bewust of onbewust? Men doet de meest idiote dingen om maar media-aandacht te krijgen. Kom maar eens achter de waarheid.
Iedereen heeft dat filmpje destijds gezien. Ik heb heel het internet afgezocht, vond de wereld aan filmpjes, maar net niet die ene van die bewuste zangeres – (flauw ongepast grapje natuurlijk; mooi is ze nog steeds en zingen kon ze).

Maar goed, het probleem ligt bij de mensen zelf. Jan of misschien wel meer Jantien met pet of hoedje, smult van smakeloze verhalen. Bij kapperszaken liggen de leestafels vol met dat soort bladen. Niks geen NRC, Trouw, Volkskrant, vaak wel een sensatiekrant als Telegraaf en AD. Nou ja denkt u, een kapperszaak met veel dames als klant – logisch toch.
Oei ik onderschrijf dit niet echt, maar er kon toch weleens een kleine kern van waarheid in zitten.
Op de leestafels van ziekenhuizen ze je ze meestal niet – de omgeving zegt dus inderdaad ook wel veel.
‘Ach het is de nieuwe tijd, meneer Sonneberg,’ zei volgens mij ooit Wim Sonneveld – een entertainer uit een grijs verleden.

Maar na dit allemaal zo op een rijtje gezet te hebben, kan ik niet anders concluderen dat de ouderwetse tamtam veel meer voordelen had. Minder bereik – je kon iets gemakkelijker ontzenuwen, mocht het nodig zijn, door de bron te raadplegen. Tegenwoordig is dat laatste dus vaak onmogelijk, ook al omdat velen het blijkbaar graag willen en nodig hebben om zich over ranzige zaken druk te maken. TV programma’s als Boulevard hebben veel bekijks. Sensatie, leedvermaak, leugen en bedrog is normaal geworden.

Nee wij iets ouderen, althans in onze familie, hanteren met alle liefde nog die ouderwetse tamtam. Naar verhouding tot nu, een eerlijk en direct, en rustgevend geluid als je hem goed weet te bespelen.

Ik realiseer me dat dit een raar verhaaltje is en herinner me de aanleiding; bedenk dat in het leven een lach en een traan soms dicht bij elkaar liggen.
Het condoleancebezoek, dat gek gezegd niet onplezierig was, verliep in de sfeer, zoals die ook was toen zij nog leefde. Ze was blijkbaar toch nog een beetje aanwezig en zal met tevredenheid op ons neer hebben gekeken – enigszins een geruststelling.

Nogmaals broer – heel veel sterkte toegewenst.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 14 november 2020


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.7 met 3 stemmen 135



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)