KERSTSTER

Soms maak ik rond deze tijd een kerstverhaaltje. Leuk om te doen, maar soms ook moeilijk, je moet maar net iets hebben waar je een verhaal over kunt maken. Iets waaruit de kerstsfeer valt te proeven. Ach als je de ingrediënten een beetje op een rijtje zet, is het op zich wel te doen,
maar toch … .
Weet je wat bedacht ik, ik maak eerst een gedichtje en stuur dat eens op naar www.gedichten.nl. Eens kijken wat men er van vindt.
Als onderwerp koos ik nu eens niet zoiets als ‘de wijzen uit het oosten’ of ‘het kindeke Jezus’. Zelfs Jozef en Maria laat ik met rust. Nee, ik koos ervoor om iets te maken over de kerstster. Dus zocht ik op internet de kerstster op, om te kijken of er dingen vermeld waren die ik niet wist en die ik eventueel zou kunnen gebruiken voor het gedichtje. Daar kwam ik de volgende fraaie legende tegen, de legende van
de ‘Flores de Noche Buena’ (tevens de titel van het gedichtje).

Het wordt verteld in een paar regels en bij dezen breid ik het zelf iets uit, hopende dat het hele verhaal een beetje klopt. In ieder geval wil ik mijn visie aangaande Kerst overbrengen en u deze fraaie legende niet onthouden.

Er was ergens in Mexico een klein dorpje, armoedig met armoedige, sober levende mensen, die niets, letterlijk niets hadden om weg te geven. Ze zouden zich over onze hedendaagse gewoontes verbazen, om elkaar kadootjes te geven en om zich te buiten gaan aan feestmaaltijden.
Maar goed het was daar de gewoonte om tijdens de kerstnacht kado’s te schenken aan de kerk voor het kindje Jezus. De giften werden ten toon gesteld in de kerk. Prachtige geschenken werden er geofferd door de rijkere naburige dorpen. Pepita uit het kleine arme dorpje wilde haar devotie ook met een geschenk tonen, maar helaas ze had niets om te geven. Wel had ze begrepen dat als je een gift deed hoe eenvoudig ook, maar met nederigheid en ware liefde omringd, het in Gods ogen welkom zou zijn.

Het enige wat Pepita kon geven was een boeketje met nietige sobere onkruidachtige plantjes, die ze langs de weg uit de berm plukte. Het boeketje werd vooraan de kadootjes geplaatst, zodat de schoonheid van de erachter staande waardevolle geschenken, des te meer opvielen. De mensen vonden het boeketje een schande, een grove belediging. Men verwachtte dan ook dat het de volgende dag verwijderd zou zijn.
Maar de volgende dag was er uit het armoedige onkruid een prachtige plant gaan bloeien met rode en groene bloemen.
Er was onmiskenbaar een kerstwonder geschied:
de Kerstster was geboren. Zo prachtig dat alle veel duurdere kado’s er nu bij in het niet vielen. Het boeket wist alle aandacht naar zich toe te trekken.

Het sobere armoedige boeketje dat was uitgegroeid tot – de Kerstster, kreeg daar haar welluidende naam
‘Flores de Noche Buena’ . Vrij vertaald bloem van de kerstnacht. Maar hoe kon het toch zo zijn dat alle prachtige giften in het niet vielen bij dit fraaie boeket.

Ach, dat het de aandacht op zich wist te vestigen kwam omdat het misschien wel het enige geschenk was geweest wat met werkelijke ware oprechte nederigheid en diepe liefde was geschonken en daarmee de boodschap waar Kerst eigenlijk om draait toonde, welke met één allesomvattend woord is weer te geven: liefde.

kerstster liefde kerk geschenken god boeket nederigheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 119