Luguber deel 2, eveneens niet lezen als je er niet tegen kunt

Een vervolg kon natuurlijk niet uitblijven. Nadat ik de school via het raam had verlaten, zag ik in mijn ooghoek dat er bij de andere ramen eveneens soldaten van mijn regime hun stinkende best hadden gedaan de lokalen vol te stouwen met ellende. Tja, je bent een virus of je bent het niet en zo zag ik ook mijn diverse maatjes en ook de meiden die ik wel zag zitten. We klitten allemaal bij elkaar en bedachten wat we nou weer eens konden ondernemen. Al zwermend van hek naar stoep, van paal naar auto, van rode knopjes naar handgrepen op fietsen, van hoofden naar oren, lippen en haren, we namen bezit van de ganse omgeving. Hatchie hoorde ik, bingo, weer een slachtoffer, missie geslaagd! We juichten met zijn allen want tja, de oorlog is verklaard aan het virus en dat virus zijn wij, de club van ellende dus, maar we gaan natuurlijk niet klakkeloos zitten wachten om te verliezen, nee, om een goede oorlog te winnen, gooien we alles in de strijd, echt alles!

Een stukje verder gaan deuren open, we vliegen inmiddels als een zwerm naar binnen, kijkend wat we kunnen uitrichten, er lopen genoeg van die dingen op twee benen in ruimtes die open zijn blijkbaar dus, we vliegen lekker mee, krijgen een briesje van de airco alwaar een groot aantal van ons zich al genesteld heeft en we zorgen dat we met een zo groot mogelijk aantal de bewegende dingen op de grond eventjes aanraken! Bingo, in een paar tellen hebben we zo de inhoud van die ruimte te grazen genomen!

Winst, pure winst, we vliegen naar buiten en hebben er onderweg ook even aan gedacht om ons te vermenigvuldigen, een fluitje van een tja, hoe noemen we dat in dit geval: een fluitje van een snotje, want dat was het wel...
Wat verder lopen is er een grotere ruimte met allerlei gekleurde dingen en we zien dat: er nu een complete kolonie boven de dingen hangen die op twee benen lopen, die komen ook heel dicht bij elkaar in de buurt en dat is wel heel handig zo, want dan hoeven we niet eens veel moeite te doen om....juist!

Het is zo geweldig om je uit te leven om ongrijpbaar door en over de wereld te flaneren, mensen ziek te maken en waar we eerst nog gingen voor een natte neus, druppels eraan snotterende hoofden, met hier en daar figuren die heet werden en in bed moesten blijven, het was een kettingreactie die alleen maar groter werd. Opeens zien we een grote club van die figuren die op twee van die dingen lopen en besluiten daar maar eens even te gaan huishouden, er konden er makkelijk nog bij en zo zwierf de zwerm naar de groep mensen die zich aan een waterkant vermaakten. Ze werden allemaal in één keer te grazen genomen en nog geen twee dagen later lag die complete groep snotterend in bed!

Het ging zo makkelijk dat de lol er een beetje af ging, die dingen die op twee van die lange dingen zich voortbewogen waren een veel te makkelijk doelwit. Toch maar eens gaan nadenken waar we nog meer onze slag konden slaan.....we staken onze ellende bij elkaar en besloten die dingen, die zich met twee lange dingen voortbewogen, te laten voor wat ze waren. We hadden er inmiddels genoeg te grazen genomen, lieten nog wat souvenirtjes achter op grepen, zittingen platen en verlieten door die twee grote schuifdingen de ruimte. Een paar kleintjes wilden blijven, die vonden het spannend en we lieten hen achter. Eenmaal hoogte kiezend zagen we al snel een grote glimmende massa, met een duikvlucht gingen we erop af, oei daar waren veel van die dingen die ook op twee van die dingen zich voortbewogen maar deden dat ook in die glimmende massa, dat was raar en we besloten te gaan kijken. Een flinke duik en we kwamen ook in dat spul terecht, maar dat was even geweldig, we zagen niet alleen die dingen met twee lange dingen die ook in die glimmende massa bewogen, maar ook rare dingen die van voren iets hadden wat open en dicht gaan?

Een wereld ging voor ons open en we deden onze stinkende best om zoveel mogelijk bewegende dingen te pakken, maar: die dingen die niet die twee lange dingen hadden om zich voort te bewegen, die hoefden niet hatchie te zeggen, wat raar! Daar was geen lol aan, dan maar naar boven die glimmende massa en wat individuen pakken die op de massa dreven, ze hadden een zon kleurige voorkant, waar we op gingen zitten, eventjes maar. Erg veel zoden zette het niet aan de dijk en we besloten onze koppen bij elkaar te steken....overleg dus.

... Deel twee op verzoek van de stemmers! ...

Schrijver: An Terlouw, 24 februari 2021