Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Maraboes

Zodra ik de afdeling Hematologie van het UMCG Groningen oploop valt het woord ‘maraboes’ me in. U weet wel die niet echt sympathiek ogende Afrikaanse ooievaars. U kent ze vast wel met van die er eigenlijk niet bijhorende kale koppen en enge nekjes. Ook borrelt de naam van die enge hobbit sméagol Gollum bij me naar boven, die enge grote ogen.
Toch benadert het beeld van de maraboes meer wat ik werkelijk voel. De rustig scharrelende en liggende patiënten met daar tussendoor slalommend de vriendelijke doctoren, verpleegsters en broeders.
Het meest opvallende van de patiënten is, ‘het uitstralen, zich overvallen te voelen door plotselinge kaalheid’; iets wat natuurlijk even flink moet wennen.
Sommigen blijven voorlopig op zoek naar de balans tussen het vinden van geestelijk en lichamelijk evenwicht en probeer het langzaam aan te aanvaarden door het dragen van petjes en mutsjes of hoofddoek.
En dan schiet de gedachte mij natuurlijk ook door het hoofd van: ja jongen, zo loop jij er over een paar week waarschijnlijk ook bij.

Ach die kaalheid valt na een paar week niet echt meer op, vermoed ik. In de normale maatschappij heb je soms het idee, dat de helft van de mannen ook kaal is, net als in sommige gebieden de bomen. En net zoals op sommige afdelingen de zusters meestal erg blond.
Velen van de mannen, scheren zich, als ze het haar dun voelen worden, bij voorbaat kaal. Een enigszins begrijpelijk modeverschijnsel.
Daar waar sommige mannen door verminderde weerstand, of iets dergelijks, kaal zijn geworden, hebben topsporters soms door zware lichamelijke inspanningen verminderde geestelijke weerstand opgelopen. Ze schreeuwen als het ware door hun tatoeages onbewust om geestelijke bijstand.
In sommige gevallen denk je dat ze weleens te maken kunnen hebben gehad met een iets te ijverige inktvis.

Ach een kleine tatoe is leuk als een markering in je leven. Je trouwdatum bijvoorbeeld. Als ik in dezen een tip mag geven, wacht daar mee tot je 25 jaar getrouwd bent en overdenk dat dan nog eens. Ach, zoiets als de naam van je kind – leuk en lief. Behalve als je in een relatie belandt zoals in die tv serie ‘een huis vol’ van de KRO/ NCRV (ja ja, die katholieken blijven het hebben van grote gezinnen stimuleren – zo gezellig en zo).
Dan kun je in problemen raken. Eenmaal begonnen met de namen van de kinderen te tatoeëren, moet je wel alle twaalf doen en even groot, want ja je houdt toch evenveel van elk kind. Leg maar eens uit waarom de naam van de laatste paar even te veel waren. Voor je het weet ben je net zo asociaal beklad als een labiele profvoetballer.

Weer even terug naar die kaalheid. Door het plotselinge karakter lijken die patiënten eerst van die witte badmutsen te dragen en duurt het even voordat ze van die gladde gelijk aan de rest van hun lichaam kleurende koppies als Umberto Tan en Jack van Gelder hebben. Maar goed dat went snel.
Het voordeel van het plaatsen van deze patiënten op een afdeling is behalve de efficiëntie, ook het ‘ons’ gevoel, je zit allemaal in het zelfde schuitje. Je bent maraboe onder de maraboes.

Alleen wat nooit went is een kale vrouw. Dat hoort niet, dat zou de natuur moeten verbieden en drukt je weer met de neus op de ernst van de situatie.
Ja het leven van de maraboe op de Afrikaanse Serengeti en savanne is hard en meedogenloos. Ik kan er geen andere draai aan geven.
Soms gaat dat als je het verkeerde lootje getrokken hebt ook zo in een mensenleven.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 13 september 2021


Geplaatst in de categorie: emoties

4.2 met 4 stemmen 163



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Karel Jong
Datum:
13 september 2021
In deze observatie lukt het Catrinus goed om op enigszins luchtige toon een niet zo fijne situatie te schetsen. Hoewel de laatste zin zeker fel realistisch is. Ik waardeer dit soort impressies. Op deze site wordt relatief weinig geschreven over ziekte en echte tegenslag. Ik betrap mij daar zelf ook op. Gaan mijn ongemakken, diepe dalen en angsten de lezer aan? Catrinus vindt hier wel een prettige balans. Uiteraard hoop ik dat er zicht is op positieve wendingen bij hem.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)