Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het Pand vol met Afgebroken Dromen

In een van die nauwe stegen, naar welke men mij heeft verwezen, zou het pand moeten staan.
Enge nauwe stegen waar een fatsoenlijk mens zich eigenlijk niet zou moeten wagen. Achter fel verlichte ramen stellen dames van allerlei allooi hun ‘charmes’ ten toon. Her en der liggen er condooms en gebruikte spuiten op de kinderkopjes. Sommige met het verse bloed van de gebruiker er nog aan.

Wat ik daar moest? Ach ik had via via gehoord dat daar een pand moest zijn – totaal uit de toon vallend van de rest van de steeg – waar ‘afgebroken dromen’ werden bewaard.
Daar moest ik zijn, want iets hield me bezig – wie of wat was die bijzondere, helder witte spookachtig dame met die bijzondere ogen. Een waanbeeld of engel of iets wat ik nog niet kende.
Wat ik me herinner is dat ik met mijn bouwmeester Gaudi in New York, op verzoek van haar, was aanbeland en ik hem als tolk vergezelde. Na een mysterieus ontvangst werden we bij haar ontboden en liet mijn meester haar zijn schetsen zien. Na een poosje verzocht ze mij het vertrek te verlaten.
Waarom, waarvoor, waardoor?

Na dat onderhoud met die dame is mijn meester nooit weer zichzelf geweest. Op de vele vragen over wat er was gebeurd en wie de dame was gaf hij geen antwoord. Z’n gedachten leken hem dan weg te voeren naar iets waar hij mij niet deelachtig van kon of wilde maken.
Ook daarom wilde ik het vervolg van deze afgebroken droom weten. Werd er in het eventuele vervolg klaarheid geboden.
Zou het mij duidelijkheid geven over wie of wat zij was.

Ik klopte op de deur van het, in die steeg, totaal uit de toon vallende pand. Er verscheen een klein onooglijk mannetje dat zich voorstelde als de beheerder van het geheel.
‘O, u zocht het vervolg van uw afgebroken droom. Dan bent u aan het juiste adres. In welke categorie moeten we die van u zoeken?’
‘Hoe bedoelt u,’ vroeg ik hem.
‘Ach, begrijpt u er zijn zoveel categorieën onafgemaakte of afgebroken dromen. Dromen over ambities, over de liefde, over verlangens, vriendschappen, over avonturen, reizen enz. enz.
U moet mij een hint geven over waar ik het moet zoeken, anders is het geen doen.’

Ik vertelde hem waarover ik had gedroomd en toen wist hij het. ‘We moeten hem in de categorie ‘mysterie’ vast wel kunnen vinden. Wacht hier maar even, ik ben zo terug.’ Na een half uur kwam het mannetje terug met een ouderwets soort beeldcassettedeck.
‘Ik weet bijna zeker dat hierop het vervolg staat,’ zei hij volledig van de juistheid van z’n bewering overtuigd.
Hij startte de band en in mijn hoofd zag ik het beeld van Gaudi en de dame die me had weggestuurd.

Plots schrok ik wakker van een vallend geluid. Naast mijn bed lag Het boek ‘Stad der Nevelen’ van Carlos Ruiz Zafón waarin ik die avond had liggen lezen. Het lag opengeslagen bij het verhaal ‘Gaudi in Manhattan’. Was dat het einde van de droom waarin me eigenlijk werd verteld dat Gaudi’ misschien, de voltooiing van z’n eigen droom en meesterwerk de Sagrada Familia niet zou meemaken en dat ik het stokje over zou nemen?
Met het beeld van dat meesterwerk voor ogen was ik wakker geschrokken. De ban was verbroken, weer een afgebroken droom gecreëerd, waarvan ik het einde echter niet meer hoefde te weten. Dat zou altijd in nevelen blijven gehuld.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 11 december 2021


Geplaatst in de categorie: kunst

4.2 met 4 stemmen 344



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)