Hoe kleine dingen de dag kleuren
Wie denkt dat grote dingen mensen gelukkig maken heeft het mis. Wie denkt dat mensen veel blijer zijn met gigagrote cadeaus, zit ernaast want geloof me: dat doet er niet toe, waarbij ik de kanttekening maak dat er natuurlijk wel mensen zijn die gaan voor glitter, glamour, diamanten en dan het liefst zo groot mogelijk. Dat zegt meer over de individu dan over de hand die het gaf denk ik zo….Kleine dingen zijn vaak onbetaalbaar maar er zijn weinig mensen die kleine dingen op waarde weten te schatten.
Een idee, een impuls, zomaar een telefoontje, een kaartje of en dat is een heel mooie: iemand tijdens feestdagen bellen omdat je weet dat die persoon alleen zit. Nog eentje: een simpel berichtje sturen naar een ander die eveneens alleen zit, manlief in het ziekenhuis en zij, vanwege eventuele besmettingen, zit alleen bij een karig opgetuigde kerstboom. Vol verbazing reageerde ze op mijn berichtje, dankbaar en vol emotie.
De kerstdagen zaten wij ook alleen, maar ik zeg: wij, want we zijn immers met zijn tweetjes en die mazzel hebben veel mensen niet - of niet meer. Dan zijn die twee dagen lang, heel lang, dan ben je ook een beetje verstoken van Kerst zoals we het normaal meemaakten…toch? Ik kwam een berichtje tegen van iemand die zei: als je alleen bent met Kerst, wil ik je wel een maaltijd komen brengen en dat, jawel dat is nou het juiste gevoel dat ik bedoel.
Het simpele feit dat er mensen zijn, die denken, - nadenken over een ander, die geen grote tegenprestaties verwachten maar gewoon vanuit zichzelf met een schitterend voorstel komen! Hoe mooi is dat? Niet stilstaan bij wat het je kan opleveren, maar gewoon denken aan mensen die in hun eentje zitten, soms is de wereld zo slecht nog niet, denk ik dan… Het gaat om het idee, net als het geven van een cadeautje, het draait nooit om de grootte of om de prijs, het gaat altijd om de intentie en als die goed is, zit het snor.
Onze boom stond te pronken en te stralen, maar dat stond ie al een poos en ik zeg; stond want vandaag hebben we haar weer opgeruimd, voor elf maanden. Er lagen geen pakjes onder haar, welnee, die tijd hebben we gehad, maar er is toch iemand die vond dat we iets “moesten“ krijgen en daar bedoel ik mee dat er iemand is die zegt: ik wil zo graag wat aan die twee geven, daarmee doelend op ons tweetjes dat er komende week een doos boodschappen gebracht wordt.
Niet omdat we arm zijn, niet omdat we het makkelijk zelf kunnen betalen maar gewoon omdat ze dat graag willen en weten dat het niet om die diamanten gaat? Weet je, het idee dat iemand die je nastaat zoiets verzint, daar wordt een mens nou blij van, dat is denken aan - denken met en bedenken wat…. Als de helft van de mensen bij zit soort dingen na zou denken, wat zouden we dan een mooie wereld hebben, ehhh, zonder diamanten hoor!
casema.nlGeplaatst in de categorie: moraal
bedenken
135
Geef je reactie op deze inzending: