Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Muggengaas

Zo halverwege augustus heb ik dan toch maar besloten raamhorren te plaatsen. U weet wel zoiets met van dat antimuggengaas. De nachten beginnen nu duidelijk af te koelen en dus kunnen de ramen ‘s nachts mooi tegen elkaar open – eentje op het oosten en eentje op het westen. Het plaatsen van het gaas was op zich een hele klus. Ik had voor de eenvoudigste variant gekozen – gewoon aan de buitenkant klittenband op het kozijn plakken en met de tweede bijgeleverde rol het gaas er op plakken. Een hele klus zoals gezegd. Ik hou me meestal precies aan de werkinstructie – in dit geval op de achterkant van het doosje getekend.
Het probleem ontstond doordat die tekening niet klopte of iets vriendelijker gezegd onduidelijk was. Teneinde raad mijn vrouw het doosje laten zien en doorgronden, maar zelfs ook die kwam ook tot de conclusie dat het wel erg onduidelijk was.
Ook het instructiefilmpje op internet gaf geen echte duidelijkheid. Ik aarzelde nog even om met de hele handel naar de Gamma terug te gaan. Na logisch nadenken wist ik de oplossing, die achteraf bleek te kloppen. Mijn vrouw had intussen een mailtje naar de fabrikant gestuurd over hoe de, in onze ogen, enigszins, onduidelijke instructie geïnterpreteerd moest worden. Zo waar kregen we antwoord terug (waren er misschien al meer klachten geweest?), waaruit het duidelijk werd en waaruit bleek dat ik het inderdaad toch goed had gedaan.
En ik moet eerlijk bekennen, het werkt prima – je ziet het gaas bijna niet. Het is heel handig. ‘s Nachts zet je het raam op de kantelstand en de koelte van de nacht
glijdt langzaam naar binnen. Waar bij anderen de kamertemperatuur steeg tot soms tegen de 30 graden,
kwam die bij mij niet hoger dan 25 graden. En ‘s morgens was die weer gedaald tot een verdraagzame temperatuur van zo’n 22 graden.
Wat een uitvinding toch – zoiets simpels en toch zo erg effectief. Ik heb de hele zomer, tot dusver, geen (steek)mug in huis gehad en hierdoor dus ook geen slapeloze nachten.
Het enige is dat je de aanwezigheid van het muggengaas in het begin even in je levenswijze moet implementeren – zoals Van Gaal dat zegt als hij met nieuwigheden in de speelwijze van het Nederlands elftal op de proppen komt.

Het ene raam staat boven het keukenblok waardoor ik de vinkjes op het terras kan zien rond scharrelen. Het mooie is dat je het gaas, zoals eerder gezegd, amper ziet. ‘s Morgens smeer ik daar mijn broodje en zet er een kop thee. Het probleem, – u voelt het al aankomen was, dat er des ondanks een probleempje ontstond.

Mijn vrouw koopt soms broodjes bij de ene super en ik bij de andere. Ik zonder de erop gestrooide zaadjes en zij die van haar met. Op zich geen probleem. Ik krab die op de door haar aangekochte broodjes er gewoon even af, open het raam en gooi ze op het terras – de vinkjes zijn er blij mee. Vanmorgen brak ik een nieuw zakje broodjes aan – met zaadjes en krabde die er weer af en verzamelde ze in een hand, met de andere opende ik het raam en met mijn pas ontwaakte nog duffe kop, wierp ik de zaadjes naar buiten richting terras. Verdorie, denk ik nog, een windvlaag. De zaadjes zwiepten terug het keukenblad en de vloer over. Buig me iets verder richting raam om de wind te voelen en toen zag ik het – het muggengaas – ik was het even helemaal vergeten. Het was ook nog zo vroeg en ik zoals gezegd nog een beetje duf en ik had m’n bril nog niet op.
Maar goed, eerlijk is eerlijk, ondanks de gebrekkig instructies omtrent het plaatsen van dat gaas. De teloorgang van het (taal)onderwijs symboliserend, werkt dat gaas perfect. Ideaal.

Gauw de stofzuiger gepakt en alles opgezogen. De volgende morgen, akelig vroeg voor mijn doen, hoorde ik een repeterend geklop, volgens mij buiten op een kozijn. Gek, het lijkt wel van een specht, maar mijn kozijnen zijn van kunststof, dus lijkt dat niet echt logisch. Stiekem door de lamellen naar buiten geloerd, maar geen specht te zien. De volgende dag komt mijn vrouw de kamer binnen. ‘Sssttt,’ zei ik zacht, ‘dit geluid bedoel ik nou.’ Zij sloop naar het raam en keek door een kier tussen de lamellen en ja hoor: ‘Het is wel een specht. Ik zag hem wegvliegen.’

Snel ging ik naar buiten om te kijken of dat malle beest het kozijn had beschadigd. Gelukkig niet, maar hij had aan de rand van het gaas enkel kleine gaatjes gemaakt. Plotseling zag ik het probleem. Er waren enkele zaadjes precies tussen het kozijn en het gaas gevallen en hij had daar trek in gehad – vandaar het geklop.
Het handige van dit eenvoudige systeem is dat je het klittenband zo even los kunt trekken en die zaadjes naar beneden kunt laten vallen – voer voor de vinkjes.
Ja echt wat een uitvinding – ideaal!

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 8 september 2022


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 4 stemmen 147



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)