Bella Donna
Gisteren moest ik voor een afspraakje naar onze apotheekhoudende huisarts. Ik was flink op tijd, maar helaas het liep weer eens uit. Vanuit de apotheek liep er zo af en toe een medewerkster met iets naar de receptioniste of naar een van de artsen. Het geklik van de hakken kondigde aan dat er weer eentje op komst was.
Mijn overbuurman, die tegenover me zat, keek ook op. Het betrof een prachtige jongedame in een dun bloesje waar de snuitjes van haar borsten doorheen dreigden te prikken. Ze droeg een super strakke spijkerbroek die haar vormen accentueerden.
Jeetje dacht ik, als ik een vijftig jaar jonger was geweest, was alleen hierdoor al mijn spijkerbroek ook strakker gaan zitten. Ze had prachtig lang haar en zelfs haar vingernagels waren versierd.
Ze groette ons beiden keurig en wij haar. Zoiets gebeurt nog gewoon in zo’n middelgroot dorp als het onze. Na een poosje hoorden wij het geklik van de hakken van haar laarsjes weer op de terugweg aankomen op weg naar de apotheek, die alleen via de wachtkamer is te bereiken. Het strakke spijkerbroekje omklemde haar billen en liet ook weinig aan de verbeelding over.
Natuurlijk kon ik het niet laten er iets van te zeggen. Zoals wel vaker, uit ik mijn gedachten soms weleens per ongeluk spontaan hardop.
‘Mooi hoor mevrouw.’
‘Wat bedoelt u ?’, vroeg ze achterom kijkend in een mengeling van geveinsde irritatie en verbazing.
‘Nou euh, ik bedoel die laarsjes van u; mooi hoor. Italiaans ontwerp zeker?’
‘Nou nee hoor, gewoon besteld bij Zalando.’
De overbuurman, een veertiger, grijnsde en ik zag hem denken: nou ouwe, je vindt alles wat in die laarsjes staat vast het allermooiste. Natuurlijk was dat waar.
Vanuit mijn spontaniteit vroeg ik haar toen ze even stil bleef staan: ‘Het zou mij niet verbazen als uw voornaam zoiets als Bella is.’
‘Hoe komt u daarbij?’ vroeg ze.
‘Nou het is een naam die bij u zou passen, u weet wel van Bella Donna.’
‘Dan moet ik u teleurstellen, ik heet namelijk Saapke.’
Meestal hebben mooie vrouwen mooie namen behalve een enkeling zoals zij dus en Doutzen Kroes. Soms heb je van die namen waarvan je aanvoelt dat je een ongewenst kind bent, zoals ook ik altijd moeite heb met mijn naam.
Maar goed ‘Saapke’ klinkt natuurlijk als een vlag op een modderschuit of in dit geval als een piratenvlag op een plezierjacht. Het is typisch weer zo’n lelijk eendje wat later een prachtige zwaan blijk te zijn.
Zij liep met een vragend verbaasde blik verder.
‘Daar heb je jezelf mooi uit gered,’ merkte de buurman op.
‘Ja,’ zei ik, ‘je moet tegenwoordig zo oppassen met wat je zegt. Voor je het weet heb je een proces aan je broek hangen.’ ‘Inderdaad,’ wist de overbuurman.
Vanuit de apotheek zag ik zo af en toe een van de jongedames richting de wachtkamer loeren, met name naar mij, voelde ik. Een kleine tien minuten later hoorde ik het geklik weer in aantocht komen. Ik deed nu alsof ik haar niet zag. Ze liep aarzelend langs me en zei: ‘Nog bedankt voor het compliment van zopas.’
‘Graag gedaan, mevrouw.’
Haar talenkennis was blijkbaar minder goed ontwikkeld dan haar algehele verschijning en haar collega’s hadden haar vast uitgelegd dat ik zeer zeker ‘mooie vrouw’ had bedoeld.
Ze glimlachte en liep door.
Hè, gelukkig zijn ze er nog: echte vrouwen en … echte mannen. Zij die een complimentje waarderen en zij die hem maar wat graag geven.
Inzender: C.A. de Boer, 26 november 2022
Geplaatst in de categorie: lichaam