Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De holbewoner van Holwerd

Na een avondje stappen in Leeuwarden keert de flink aangeschoten Sjoerd Hiddema naar zijn deftige woning op de Fourstrjitte 9 in Holwerd terug. Deze keer is hij niet alleen, want hij heeft eindelijk een mooie vrouw weten te scoren. Het is de hoogblonde Rune Eskildsen uit Aarhus, maar ze woont al zeven jaar in Leeuwarden, waar ze een bloemenboetiek runt. Omdat hun tongval behoorlijk op elkaar lijkt, verstaan ze elkaar fantastisch. Toen Sjoerd haar in Café De Strohoed naar binnen zag komen, viel hij bijna van zijn barkruk, want zo'n grote schoonheid had hij in lange tijd niet gezien. Volgens zijn haviksogen klopten alle maten en werd hij meteen verliefd op haar. Hij was er als de kippen bij om haar een biertje aan te bieden en toen hij met twee Carlsberg's kwam aanzetten, was het ijs meteen gebroken. Daarna volgde meteen het zwaardere bier en raakten ze helemaal in de ban van elkaar. Zij hoorden niet eens meer wat zij precies tegen elkaar zeiden. Het ging allang niet meer om de betekenis of inhoud van de woorden, maar puur om het samenzijn en de belofte van het avontuurlijke vervolg. Bij beiden gingen alle remmen los en zij raakten elkaars handen voortdurend aan. Sjoerd verzon, dat hij ooit in een bloemenzaak in Harlingen had gewerkt om haar te imponeren. Om zijn versiertruc nog meer charme te geven, verzon hij ook, dat hij in die tijd een affaire met de dichteres Albertina Soepboer heeft gehad. Hij kende Albertina nog vanuit Holwerd, omdat zij daar ook geboren is. Rune had wel eens wat van Albertina gelezen, maar verder kende zij haar niet. 'Mooi!', dacht Sjoerd, 'dan kan ik maar verzinnen wat ik wil!'. Hij vertelde, dat de erotische godin Albertina waanzinnig goed kan vrijen en dat zij een bijzonder aantrekkelijk lichaam heeft. Dit om Rune jaloers te maken. Hij zei: 'Maar ze wilde alsmaar haar gedichten voorlezen, zelfs direct na de liefdesdaad, wat mij meer en meer begon te storen, alsof alles om mooie woorden bij haar draaide. En nog gekker zelfs, ook tijdens de vrijerij begon ze geregeld dichtregels te citeren, die totaal niet overeen kwamen met de vrijsfeer en als een flinke domper gelden. Hoe mooi ze ook is, die dichtverslaving van haar vergalde al mijn lust. Het werd zelfs zo erg, dat wanneer ik haar al zag, er spontaan door haar eerder geuite dichtregels in mijn hoofd weergalmden, zodanig dat ik hem op den duur niet meer omhoog kreeg. Je begrijpt, dat was meteen het moment, waarop ik het uit maakte en haar nog veel heil en zegen met haar dichtkunst toewenste!'.

Sjoerd laat twee keer zijn deursleutels op de grond vallen, voordat hij de sleutel in het sleutelgat weet te krijgen. 'Treed nader, mijn Deense koningin!', zegt hij uiterst hoffelijk, terwijl hij de deur van zijn woning openhoudt. In de hal wijst hij even naar een schilderij van Toulouse-Lautrec, een kopie natuurlijk, maar hij doet alsof het een echte is, zo zat is hij. Zij weet niet echt wat zij hier met die ladderzatte Fries doet, maar zelf is ze ook niet helemaal helder meer. Ze lijken wel twee dronken tollen op een schaakbord. Sjoerd knipt wat lichtjes aan en hij ontkurkt meteen een fles Australische Chardonnay. Rune ploft op de leren bank en zij zakt lekker onderuit. 'Ik ga zo wat biefstukjes bakken', zegt Sjoerd, 'maar eerst doen we het even met deze borrelnoten en kaasblokjes!'. Hij ploft naast Rune neer en hij schenkt de wijnglazen vol. Hij is maar wat blij met deze Deense lekkernij in zijn huis en hij verheugt zich op wat komen gaat. 'Je hebt een prachtig huis', zegt Rune, 'woon je hier al lang?'. 'Iets van zeven jaar', antwoordt hij, 'mede dankzij een erfenis'. Hij irriteert zich aan de braafheid van haar vraag en hij zoekt meteen een ander onderwerp. 'Ga je vaker midden in de nacht met wildvreemde mannen naar hun huis?', vraagt hij met een indringende roofdierblik. 'Alleen als ik ze leuk vind', antwoordt ze met een zachtaardige, naïeve glimlach. 'Dus je vindt mij leuk?' 'Dat lijkt me wel ja, maar ik ken je natuurlijk nog maar pas!' 'Je vaart op intuïtie, prima, dat doe ik ook!' 'Lekkere wijn!', zegt ze nog, terwijl hij zichzelf op haar stort en zijn opdringerige lippen op haar lippen duwt. 'Hmm, jij bent net zo lekker als die wijn!', gromt hij, 'ik wil jou helemaal opslurpen!'. Hij zit al met zijn rechterhand door haar bloes heen aan haar borsten te friemelen, wanneer Rune hem in één keer keihard van zich af duwt. Hoogst beteuterd en volkomen verrast zit hij haar aan te kijken. 'Wat zullen we nou krijgen?', zegt hij op een stevige, dwingende toon, 'je gaat me toch niet vertellen, dat je dit niet wilt?'. 'Toch wel!', zegt zij, 'of volg jij het nieuws soms niet?!'. 'Wat bedoel je daar nou mee?' 'Nou man, in mijn geboorteland Denemarken is er nu een wet, die zegt, dat beiden moeten instemmen met het hebben van seks en als één het niet wil, dan mag het ook niet!'. Sjoerd begint keihard te lachen en hij voelt zich danig op zijn pik getrapt. 'Volgens mij wil jij het maar al te graag en doe jij nu net alsof je er geen toestemming voor wilt geven!' 'Ik wil het niet en daarmee basta!' 'Wat kom je hier dan doen?' 'O, dus het is of met meneer willen seksen of opduvelen, mooi is dat!' 'Welja, mevrouw denkt, dat ik haar helemaal uit Leeuwarden meeneem om over koetjes en kalfjes te babbelen!' 'Zoiets ja' 'En ik droom zeker dat er een seksuele klik tussen ons is?' 'Voor zo'n droom zijn twee mensen nodig!' 'Godsamme, dat heb ik weer, een mannenhaatster aan de haak!' 'Kom gerust weer naast me zitten, maar blijf wel van me af!' 'Ik kom helemaal niet meer naast jou zitten en als ik niet zo moe was, dan zou ik hou direct naar Leeuwarden terug rijden!' 'lekkere kaas, boze man!'.

Sjoerd krijgt geen enkele hoogte van Rune en hij kan zich niet voorstellen, dat zij alleen maar met hem wil praten en gezellig samenzijn. Volgens hem past dat niet in de nachtelijke versiersferen en zit zij hem gewoon te plagen. 'Dat is natuurlijk haar opwindtechniek', denkt hij, 'want zij wil mij natuurlijk dolgraag!'. 'Ik heb echt geen man nodig om te kunnen klaarkomen, arme ziel, wat sta je daar nou te bokken als een afgewezen stier?', zegt Rune glashelder en goudeerlijk recht voor zijn raap. Maar hij interpreteert haar woorden als een enorme afwijzing en hij ontploft. Hij rent naar haar toe en hij springt boven op haar. Zij verzet zich door met haar armen te slaan en met haar benen te trappen. Zij voelt al snel dat hij veel sterker is en om hem te doen kalmeren, ontspant ze haar lichaam. Zij speelt dat zij zich ineens overgeeft en Sjoerd denkt dat hij gewonnen heeft en dat hij haar weerstand gebroken heeft. 'Zie je wel dat je wilt, lekker konijntje van me!', zegt hij met een verbeten mond. 'Ik ben jouw lekkere konijntje niet, smerige verkrachter!', denkt zij, terwijl zij wanhopig om zich heen kijkt. Sjoerd scheurt haar katoenen bloes kapot en hij stort zich op haar zoete bollen, verpakt in een sexy BH van Hunkemöller, die de bovenkant van haar bollen omhoog stuwt. 'Zo zie ik ze het liefste!', zegt hij met het schuim op de lippen. 'Tover ze maar eens te voorschijn!', zegt zij speels. Hij trekt de BH ruw naar beneden en hij begint meteen op één van haar zachte tepels te zuigen en te bijten. 'Niet te hard bijten, schat, dan doe je me pijn!', zegt Rune, die in één adem met haar rechterhand de groene wijnfles pakt, waarmee zij hem met alle kracht, die zij in zich heeft, op zijn hoofd slaat. Hij raakt buiten westen en zijn zware lijf ligt roerloos op haar. Ze kruipt zo snel mogelijk onder hem vandaan en ze stopt haar borsten weer in haar BH. 'Die dure merkbloes zet ik je betaald, vriend!', bromt ze wrevelig. Ze ziet hoe het hoofd van Sjoerd steeds meer onder het bloed komt te zitten en ze vraagt zich toch af of ze niet te hard heeft geslagen. Dat heeft ze inderdaad, want Sjoerd ligt voor haar ogen dood te bloeden. Na iets van vijf minuten trekt ze zijn oogleden wat omhoog en ziet ze de onbeweegbare ogen. Het bloeden gaat maar door en hij beweegt nergens meer. Ze raakt in paniek en ze gaat op zoek naar een nieuwe fles wijn. Met de wijnfles aan de mond voelt ze in zijn nek en in zijn hartstreek. 'God nog aan toe, geen hartslag meer, wat moet ik nou toch beginnen!', denkt ze angstig. Ze besluit zijn lichaam uit het huis te slepen en zo ver mogelijk van zijn huis te leggen. Zo gebeurt het, dat de Deense Rune ver in de donkere nacht met een levenloos lichaam over straat gaat. De sleeptocht is overbodig en onzinnig, maar als een soort van boetedoening doet het haar de misdaad vergeten. De kans om betrapt te worden, geeft haar eenzelfde soort spanning, die de misdaad lijkt op te heffen. Zij sleept de vermoorde Sjoerd via de Hegebuorren en de Tsjerkestrjitte naar de bijzondere begraafplaats van Holwerd, waar ze het lichaam achter een grafzerk achterlaat. Niemand heeft haar gezien en niemand is er van haar wakker geworden. Dat alleen al schenkt haar weer een beetje moed en overlevingsdrang. In Sjoerd's huis grist zij zijn autosleutels weg en even later rijdt zij richting Leeuwarden. Ze heeft de glasscherven en de wijnglazen in een afvalzak meegenomen. Alles wat ze aangeraakt heeft, heeft ze schoongemaakt. 'Een knappe rechercheur, die daar nog DNA-sporen van mij kan vinden!', denkt ze opgelucht. Vlak voor Leeuwarden zet de auto van Sjoerd in de fik en loopt ze verder. 'Misschien dat ik nog eens een bloemetje op je graf kom leggen, smerige rotzak, maar wel als ik over de 80 ben!', denkt ze triomfantelijk.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
5 december 2022


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)