Het beest van Beesd

De hoogst energieke ouderling Arend van Bommel zingt iedere zondag met een groot genoegen. Hij evenaart het bereik van een operazanger en hij is altijd zichtbaar in zijn element. Hij neemt de gemeenteleden graag op sleeptouw naar meer begeestering en volume. Predikante Erica De Soete kan nooit boven Arend uit zingen en zij kijkt geregeld naar hem, waarbij zij altijd minzaam moet lachen. Ze lacht om zijn aanstekelijke inzettingsvermogen en zij is stiekem heel erg trots op hem. De gemeente kan maar wat trots op hem zijn, vindt zij, zo'n voorbeeldig christen en zanger als hij is! Dat Arend ook wel eens heel erg driftig kan worden, wanneer er over bijbelteksten gediscussieerd wordt, is alom bekend, maar dat zien de meesten als een teken van zijn betrokkenheid met de bijbelse leer, dat juichen ze alleen maar toe. Arend is vroeger door een ongeluk met een dorsmachine ernstig verminkt geraakt en de littekens in zijn gezicht zijn ondanks de plastische chirurgie nog flink zichtbaar gebleven. Dat is waarschijnlijk ook de reden, dat hij nooit aan een vrouw is gekomen, al is er toch voor iedere Quasimodo een Esmeralda, zou je denken, maar in zijn geval dus niet of nog niet. Erica weet hoeveel pijn dit gemis bij hem doet, want hij heeft er met haar dikwijls over gesproken en zij weet ook hoe unfair dit zware juk voor hem is, want juist hij heeft zo'n fantastisch zachtaardige en liefdevolle inborst, volgens haar, juist hij heeft een vrouw zoveel goeds te bieden. Dat hij met geloofskwesties soms een driftkikker kan zijn, ziet zij als een bijzondere, christelijke deugd. Dat valt alleen maar te prijzen, vindt zij. Zij wijst hem altijd weer op Christus Jezus, die gezegd heeft 'Mijn juk is zacht en Mijn last is licht'. 'Er wordt veel te weinig naar de innerlijke schoonheid van de ander gekeken!', zegt zij, 'als zij die schoonheid al weten te ontdekken!'.

Arend woont op loopafstand van de pastorie van de protestantse Sint-Pieterskerk op de Voorstraat 81. Zijn huis is volgestouwd met religieuze en exegese boeken en hij bezit enkele zeer uitzonderlijke en peperdure exemplaren van Statenbijbels en boeken over Luther en Calvijn. Verder heeft hij de meest uitgebreide verzameling van protestantse en andere religieuze poëziebundels. Veel eerste drukken zijn gesigneerd en hij bezit diverse, originele brieven en foto's van beroemde dichters en dichteressen. Hij heeft in het verre verleden nog een tijd met Huub Oosterhuis gecorrespondeerd, maar toen Huub ontdekte, dat hij achter zijn dochter Trijntje aan zat, heeft Huub de vriendschap verbroken. Overigens wilde Huub dolgraag zijn handgeschreven brievenverzameling van Guido Gezelle hebben en was dat in wezen de echte reden. Ondanks dat Arend meer dan genoeg aan zijn eigen bibliotheek heeft, gaat hij geregeld naar de bibliotheek op de Jeugdlaan 5 in Beesd, zij het voornamelijk om een andere reden dan nog meer leesvoer bemachtigen. Hij kan het heel goed vinden met de drie bibliothecaressen, die er werken; Maaike Scholten, Woutje Vondel en Willeke Bloem. Het is nu vrijdagmiddag en dan zijn alle drie de dames vaak aanwezig en waant Arend zich de koning zo rijk. Hij snuffelt wat tussen de kunstboeken en hij bladert door een boek over Jeff Koons. De manier waarop Jeff zijn toenmalige vrouw, de porno-actrice Ilona Staller, heeft afgebeeld, vervullen Arend enerzijds met diepe walging en anderzijds met opgewonden interesse. Terwijl hij er likkebaardend naar gluurt, gluurt hij ook via een spleet in de boekenkast naar de bevallige rondingen van Willeke. Door haar strakke rokje ziet hij de contouren van haar slip zitten. Hij verwart haar al gauw met Ilona en er lijkt een soort van berengeile holbewoner in hem gevaren. Hij weet precies hoe hij de deuren van de bibliotheek moet sluiten en daarna draaft hij grommend naar Willeke, die hij meteen overal grijpt. Hij duwt haar tegen de grond, zodat de anderen hen niet kunnen zien. Terwijl hij zijn hand op haar mond drukt, rukt hij haar rok omhoog en haar slip naar beneden. Zijn fluit doet de rest en na gedane zaken slaat hij haar bewusteloos. Hij schopt zijn schoenen uit en hij sluipt naar Maaike, die de stripboeken aan het ordenen is. Zij slaakt een hoge gil, wanneer zij de van onderen blote Arend op zich af ziet komen. Arend knijpt haar meteen in haar keel, zodat zij niet opnieuw alarm kan slaan. Woutje kan al onderweg zijn, maar hij stoort zich daar niet aan. Hij weet de broek en slip van Maaike razendsnel uit te trekken en zodra hij haar benen woest heeft gespreid, gaat hij eveneens als een wild beest in haar tekeer. Maaike sluit haar ogen en voor zover zij kan, sluit zij haar gevoelens af. Vanuit zijn rechterooghoek ziet de losgeslagen Arend een hevig geschrokken en strijdvaardige Woutje naderen. Woutje heeft een dik boek in de lucht geheven en daar dreigt zij hem mee te slaan, dreigt, want zij blijft als versteend voor hem en Maaike staan. Zij begint te huilen, wanneer zij Maaike daar zo weerloos ziet. De duivelse Arend grijpt haar benen vast en zij valt achterover. Nadat Arend Maaike bewusteloos slaat, duikt hij bovenop een inmiddels roerloos geworden Woutje. Arend is nog niet klaargekomen en hij lijkt dat voor zijn derde slachtoffer bewaard te hebben. Woutje geeft nauwelijks mee, maar Arend weet ook haar genadeloos te verkrachten. Zijn klaarkomkreet smoort hij tussen haar kussenzachte waterbedborsten. Woutje lijkt al uit zichzelf in katzwijm te zijn gevallen, maar Arend kiest het zekere voor het onzekere en hij slaat ook haar keihard buiten westen. Nadat hij nog even met zijn neus door het zwarte okselhaar van Woutje wrijft en diep inhaleert, schiet hij omhoog en raapt hij snel zijn broek, onderbroek en schoenen op. Zodra de kust veilig is, verlaat hij zo onopvallend mogelijk de bibliotheek en wandelt hij huiswaarts.

Het is zondagochtend en Arend zit weer in de kerk. Hij zingt uit volle borst en Erica heeft alweer vol bewondering naar hem gekeken. Erica spreekt in haar preek over het enorme drama, wat zich twee dagen geleden in de bibliotheek heeft afgespeeld. In haar gebed vraagt zij om een spoedig herstel en Gods bijstand voor de drie vrouwen. Zij zegt ook, dat zij hoopt, dat de beestachtige dader snel gearresteerd mag worden, zodat Beesd weer tot rust kan komen. 'Laten wij ter ondersteuning van de drie verkrachte vrouwen gezang 459 gaan zingen en hen in onze gedachten meenemen!', zegt Erica met een bedrukt gelaat. De gemeente zingt: 'Door de nacht van strijd en zorgen, schrijdt de stoet der pelgrims voort, vol verlangen naar de morgen, waar de hemel hen verhoort!'. Arend zingt zoals vanouds keihard mee, maar bij de laatste woorden houdt hij ineens helemaal in, want hij ziet hoe twee agenten via het gangpad naar hem toe lopen. De drie met veel geweld verkrachte vrouwen durfden de politie pas deze ochtend te vertellen wie hen zo heeft toegetakeld. Het zingen valt her en der stil en Erica kijkt verschrikt naar het merkwaardige tafereel. Het gekke is nog wel dat Arend theatraal gaat staan en zijn armen recht voor zich uitsteekt. De ene agent doet hem inderdaad de boeien om en zo verlaat Arend voor zeer lange tijd de kerk en Beesd. Hij kijkt nog één keer naar Erica, die haar biddende handen voor haar mond houdt en niets weet te zeggen. Terwijl de agenten de kerkdeur met een dreun achter zich sluiten, valt Erica flauw en groeperen de geschrokken gemeenteleden zich meteen om haar heen.

Arend van Bommel Beesd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 47