Koemest of gekookte aardappelschillen - Sterk verhaal?

Geen onnodige bezorgdheid, ik heb ze daarboven écht nog wel op een rijtje, al zou men zich wellicht kunnen afvragen of de volgorde daarin nog wel klopt. Koud kunstje om u onder citaten en hele uittreksels van Wikipedia te bedelven, maar dan weet ik bij voorbaat al dat velen zullen denken: zo lust ik er nog een paar en waar zit zijn eigen inbreng? Met de genoemde vraag zou men het bij het rechte eind hebben.

Ik schrijf over o.a. de voorwerpen uit bovenstaande kop en wat dies meer zij, met de vraag in mijn achterhoofd: hebben andere personen, net als ik, dezelfde, soms uiterst kromme, gedachten en welke invloed heeft dat dan weer op de zelfreflectie? Mij is in de loop der jaren wel opgevallen, dat geluiden van een bepaalde stem of van dingen (een kerkklok bijvoorbeeld), de geur van een niet alledaagse substantie of het proeven ervan binnen een fractie van een seconde gebeurtenissen uit het verleden met een bijna fotografische precisie voor me projecteert en ik, zonder na te hoeven denken, me een situatie uit het verleden weet te herinneren en te omschrijven. Handig als zich in het heden een korte black-out bij je manifesteert en een vulling van een lacune in de herinnering dat via geuren, geluiden of uit het brein opgeroepen beelden de gewenste informatie naar je bewustzijn stuurt. Persoonlijk vind ik, dat moeder natuur dit toch maar weer prima heeft geregeld, zeker wanneer je als senior erachter komt, dat dit verschijnsel in veel gevallen een prima hulpmiddel kan zijn bij het naar bovenhalen van vergeten feiten.

In totaal heb ik in mijn jeugd, met een onderbreking van drie en een half jaar, langer dan 16 jaar lang de fijnstof en de door de zware industrie in het Duitse Ruhrgebied (in de volksmond aldaar ook heden nog “Der Kohlenpott” genoemd) onzuivere lucht ingeademd zonder mij van de soms penetrante geuren ervan bewust te zijn. Toen ik in de jaren tachtig van de vorige eeuw tussentijds, na een afwezigheid van ruim vier jaren, weer eens met de auto mijn geboortestad opzocht, werd ik op twintig kilometer afstand vóór mijn bestemming geraakt door het feit, dat ik op die plek al de weeïg zurige geur van het afblussen van cokes kon ruiken, even later aangevuld met de geur, afkomstig van de staalfabrieken die bij het walsen en koelen tijdens het productieproces vrijkwam. (Ook heden zijn de geuren nog waarneembaar, zij het in zeer geringe mate, ook al wordt er nauwelijks nog cokes gemaakt.)

– Een ander voorbeeld: Mijn bonusgrootvader (hij adopteerde mijn biologische moeder, die ik amper heb gekend, toen zij nog een baby was) blijft in mijn herinnering een bijzonder aardige man. Ik heb al eens over hem geschreven. Hij rookte in zijn vrije tijd van die lange pijpen met een houder voor de smeulende tabak van porselein en een tinnen klep erop . . . hij fokte konijnen. Hij kreeg van de bewoners van zijn huis de oogst van een hele week aardappelschillen. Deze kookte hij dan zondags in zijn tuinschuur in een tinnen emmer op een potkacheltje. De daarbij vrijkomende geur was apart maar zeker niet onaangenaam. In het verleden soms wel eens opgevangen vergelijkbare geuren brachten meteen het beeld en de stem van die goede man terug in mijn herinnering.

Blijft nog één vraag onbeantwoord: Hoe zit het met de geur van koemest? Tja, dat is moeilijk om het voor een ieder van u plausibel te verklaren; smaken verschillen. Na als kind drie en een half jaar in een klein boerendorpje in de Allgäu (Beieren) te hebben geleefd heb ik op vele dagen koeien gehoed op het veld. Dikwijls blootvoets in een koemestvlaai gestapt (was meteen weg door slepend door het gras te lopen). Ook die geur haalde bij mijn bezoek in 1976, na 31 jaar afwezigheid, vele herinneringen naar boven. Echtgenote en kinderen klaagden over de stank die ik met een zeker welbehagen door mijn neusgaten zoog. Er kwam een hele reeks als verloren gewaande herinneringen bij mij naar boven. Bovendien viel het mij duidelijk op, dat de geur van deze koemest verschilde met die van het vee van de Niederrhein. Daar had een tante van mij een boerderijtje met 35 Morgen (oppervlaktemaat) te bewerken land, 18 koeien, 14 biggen, twee paarden, een tractor en geen personeel. Ik mocht daar mijn grote schoolvakantie komen logeren en helpen met o.a. het uitmesten van de stallen.
Of de mestgeur van daar ook verschilt met die van de Nederlandse koeien? Daarover moet ik u het antwoord schuldig blijven. Het is zo maar een constatering en heeft niets met fijn-proeven te maken. Deze keer kies ik voor de categorie “Verhalen”, al is die keuze dubieus!

... overdenkingen van het ervaren van associaties d.m.v. je zintuigen ...

Schrijver: Günter Schulz, 13 februari 2023