De losse zeden van Rockanje
Nog geen maand na haar huwelijk met Henri Snoek ging Vlinder Heldewier al vreemd met de Duitse vakantievierder Helmut Friedrichsen, die zij tijdens een strandwandeling had weten te versieren. Ze droeg enkel een minuscule zwemslip en haar flinke borsten wiebelden uitdagend heen en weer. Helmut lag dromerig te zonnebaden, toen zij voorbij zijn handdoek liep. Toen zij even achterom keek, zag ze dat zijn zwembroek meteen een tipi vertoonde. Ze moest er niet aan denken om de rest van haar leven met die saaie Henri opgescheept te zitten. Hij mocht er dan nog zo viriel en gespierd uit zien, in bed wist hij niets klaar te maken en bleek hij zo goed als impotent te zijn. 'Ja sorry', zei hij nog, 'maar ik geloof dat hij zo dood als een pier is!'. Vlinder haastte zich terug naar Helmut en ze ging naast hem zitten. Ze zei: 'Ich glaube, Sie freuen sich auf mich!'. Met een rood gezicht antwoordde Helmut: 'Das kann ich nicht leugnen!'. Voordat ze het goed en wel beseften, lagen ze al in een duinpan met elkaar te rollebollen. Terwijl de meeuwen levenslustig boven hen krijsten, gingen zij als hitsige konijnen tekeer, terwijl enkele echte konijnen verbaasd stonden toe te kijken. Zulke wilde taferelen hadden ze nog nooit gezien! Dat met Helmut was eenmalig en misschien daarom wel zo uitbundig. Ze hebben elkander hun namen verteld, maar verder hebben ze amper met elkaar gesproken. Ze volgden slechts hun fysieke behoeften en daarmee was de kous af. Voor Vlinder was het erg belangrijk, want nu weet zij, dat zij niet gevangen zit in een oersaai huwelijk met een hoogst teleurstellende man, die met een stamppot vol Viagra nog niet in beweging komt. Wat voor afrodisiaca zij ook probeert, Henri blijkt nergens gevoelig voor te zijn. Ook niet voor de Zeeuwse mosselen, die zij hem steevast voorschotelt. In hun kasteel Huize Olaertsduyn op de Windgatseweg 2 in Rockanje hangt een bedompte sfeer, omdat Vlinder zich het huwelijksleven heel anders heeft voorgesteld. 'Maar je wist van tevoren toch dat je hartstikke impotent bent?', zegt Vlinder verwijtend. 'Nou nee, dat is het gekke', zegt Henri tegensputterend, 'tot voor de huwelijksnacht was er niets met hem aan de hand!'. 'En dat moet ik geloven?' 'Ik zweer het je!' 'Is het dan een soort angstreactie?' 'Mogelijk, maar hij doet gewoon helemaal niets meer!' 'Dat hoef je mij niet te vertellen, slappe Tinus!' 'Het is mij echt een raadsel, ik heb er geen enkele verklaring voor!' 'Ik wil dat je morgen naar de dokter gaat, ik vind dat je dat niet langer mag uitstellen, want je dupeert mij er natuurlijk ook mee!' 'Is okay, ik zal dokter Wapenaer morgen om raad vragen!' 'Vraag hem ook meteen om een effectieve oplossing, want die rubberen kunstpenissen hangen mij de keel uit!' 'Doe ik, Witje, doe ik!' 'En noem me geen Witje, maar gewoon Vlinder, wil je?' 'Zeker, dagpauwoog!' 'Lelijke treiterkop!' 'Kom hier, dan krijg je een kusje van me!' 'Gelukkig werkt dat nog wel!'. Terwijl ze elkaar innig zoenen, glijdt de rechterhand van Henri over de rechterborst van Vlinder, die dat opeens heel vervelend vindt. Zij slaat zijn hand van zich af en zij zegt: 'Begin niet aan iets wat je niet waar kunt maken, blufgozer!'. Henri kijkt beteuterd naar de grond. 'Och, zielenpiet, wacht nou eerst dokter Wapenaer maar even af!', zegt Vlinder troostend en ze geeft hem een kusje op zijn neus.
Tijdens de kerkdienst in de gereformeerde kerk op de Hoogvlietlaan 23 in Rockanje zitten Vlinder en Henri stijfjes naast elkaar en luisteren ze naar de preek van dominee Manuel Pronk. 'Kijk, broeders en zusters, het zit zo, onze lieve Heer Jezus Christus zei 'Indien de wereld u haat, weet dan, dat zij Mij eer dan u gehaat heeft. Indien gij van de wereld waart, zou de wereld het hare liefhebben, doch omdat gij van de wereld niet zijt, maar Ik u uit de wereld uitgekozen heb, daarom haat u de wereld.'. Nu moeten wij als gereformeerden ook eens de hand in eigen boezem willen steken en dan bedoel ik specifiek als gereformeerden hier in Rockanje. Waarom, dominee, waarom geldt dat specifiek voor ons als gereformeerden in Rockanje? Welnu, broeders en zusters, dat ga ik jullie uitleggen; Op 6 november 1949 werd dominee Johannes Hendrikus Zelle bij ons in de gereformeerde kerk bevestigd, dat was toen nog in onze kerk op de Vleerdamsedijk 24. Dominee Zelle woonde in de pastorie aan de Dorpsweg en hij bleek een vreemde eend in de bijt te zijn. Zo betrad en verliet hij zijn huis altijd via een raam en nooit via de voordeur. Hij deed al zijn bezoeken op zijn fiets en hij preekte met eigenaardige stemverheffingen en woordgebruiken. Ze waren destijds maar wat blij dat ze weer een eigen dominee hadden, maar die dominee ontpopte zich als een zeer eigengereide, merkwaardige, ludieke prediker, een vrijgevochten vogel. Qua uiterlijk leek deze Friese bonk van een kerel op Jan Wolkers, om niet te zeggen Grutte Pier. Veel gemeenteleden vonden zijn manier van doen niet door de beugel kunnen gaan en er ontstond een scheuring binnen de kerkgemeenschap. Dominee Zelle trok zich daar niets van aan en hij bleef gewoon zichzelf zijn. Hij was ongehuwd en hij hield er een Spartaanse leefwijze op na. Hij had iets van een strandjutter en hij sleepte ook daadwerkelijk aangespoeld hout naar zijn pastorie, waar hij gratis in woonde. Toen hij in een vakantietijd de pastorie aan vakantiegangers verhuurde, behield hij het huurgeld en dat werd meteen een rel van jewelste binnen de kerkgemeenschap. Dominee Zelle was nogal gierig van aard, maar zijn gemeenteleden konden er ook wat van! Ze misgunden hem dat extra geldbedrag en ze wilden dat hij vertrok. Dominee Zelle hield de eer aan zichzelf en op 1 april 1956 ging hij met emeritaat. Anders hadden ze hem inderdaad botweg weggestuurd. Dominee Zelle was een uitzonderlijke en uiterst excentrieke dominee, die nu eenmaal anders was dan de meesten en met die meesten bedoel ik de brave, burgerlijke kerkmensen, die hem hebben weggejaagd, verstoten, verraden. Puur omdat hij zo helemaal anders was dan hun verwachtingspatronen wilden. Terugkomend op de geciteerde tekst van Jezus, onze Heer, mag het jullie inmiddels duidelijk zijn, dat dominee Zelle door een groot deel van onze kerkgemeenschap gehaat werd, dat zij in feite de wereldse vooroordelen vertegenwoordigden. Ja, broeders en zusters, wij hebben destijds een oprecht en zeer bevlogen geestelijk herder negatief veroordeeld en vanwege zijn christelijke eigenzinnigheid afgewezen. Omdat hij anders preekte dan de meeste normale dominees, omdat hij anders in elkaar stak, omdat hij gek werd gevonden. Hij was zelfs helemaal anders dan zijn beroemde familielid Mata Hari, oftewel Margaretha Zelle. In tegenstelling tot haar legde hij zichzelf de strengste normen op en leefde hij als een strenge franciscaan. Hij ontzegde zichzelf iedere vorm van luxe en dat, beste gemeente, is volgens de woestijnmonniken, dus een zeer oude gewoonte, die hier in het gereformeerde Rockanje niet werd begrepen. Hij leefde als de Essenen, een monastieke groepering, waar Jezus lid van was. Laten wij straks, wanneer wij samen gaan bidden, God vragen om vergeving voor wat wij onze dominee Zelle hebben aangedaan! Laten wij goed beseffen, dat wij in wezen Christus Zelf hebben verstoten door dominee Zelle af te wijzen. Laten wij beseffen hoezeer wij ons destijds vergist hebben! Terwijl Christus Jezus ons zo nabij was, hebben wij Hem zonder pardon verstoten! Wij hebben Hem zelfs niet in dominee Zelle herkend! Broeders en zusters, wij moeten ons diep schamen, omdat wij zo blind zijn geweest! Laten wij straks in ons gebed ook dominee Zelle persoonlijk om vergiffenis vragen en laten wij dan hopen dat wij de hemelse vergeving dan zullen ervaren, dat onze diepe schuld wordt ingelost, dat Christus Jezus ons van dit juk zal verlossen. Amen!'.
Enkele dagen later gaat Henri op bezoek bij barones Galina Lievaart, die in het landhuis Strypemonde woont, op de Windgatseweg 18. Dus zeg maar even buurten, maar Henri heeft duidelijk meer in zijn mars, want eenmaal binnen bij de in een strakke jurk geklede barones puilen zijn ogen uit van lustgevoelens. Galina windt er ook geen doekjes om en zij showt graag haar halfblote borstenpartij aan de opgewonden Henri, die met zijn hoofd begint te trillen en door zijn knieën knakt. 'Kom, mijn beste, dan gaan we naar de salon, want daar wacht onze vriendin Isolde Duiven al op ons!', zegt Galina, die heupwiegend voorgaat. 'Eureka! Er is een wonder gebeurd!', denkt Henri, 'ik zal mijn gulp moeten openritsen, anders breekt hij nog!'. Volgens dokter Wapenaer was zijn impotentie van tijdelijke duur en kon die ieder moment opgelost worden. 'Nou, Wapenaertje, je hebt inderdaad gelijk!', denkt Henri, terwijl hij Isolde op de hand kust. De dames kijken beiden naar de tent in zijn broek en zij glimlachen met begerige ogen. Henri gaat in een chique fauteuil zitten en hij legt zich er maar bij neer dat de tent recht blijft staan. Er wordt Franse champagne gedronken en er zijn toastjes met Russische kaviaar. Iedereen raakt aangeschoten en melig. Ze besluiten naar het atelier van Galina te gaan om haar nieuwste schilderij te bewonderen. Eenmaal daar houden de dames het niet meer en bespringen ze Henri, die overigens niet verrast reageert, maar meteen tot overgave bereid is. 'Voordat ik je zo ga schilderen, wil ik eerst de liefde met jou bedrijven!', zegt de uitgeklede Galina. 'En ik wil ook graag met jou vrijen!', zegt Isolde, 'en ik wil graag samen met jou poseren!'. Isolde ziet hoe Galina en Henri op de houten vloer van bil gaan en zij raakt daar enorm door opgewonden, zodanig, dat zij wijdbeens naast Galina gaat liggen en zegt: 'Wip even over wil je?'. Ze moeten alledrie lachen en Henri wisselt inderdaad van partner. 'Oeh! Kom terug, vurige stier, ik brand van verlangen!', roept Galina speels en gemeend. Isolde raakt helemaal van de wereld en vanuit haar seksuele trance kreunt zij heel Strypemonde in disbalans. Vlinder, die inmiddels naar Henri op zoek is, ziet hoe heel Strypemonde kreunt, piept en kraakt. 'Daar wil ik meer van weten!', denkt ze, 'als dit is wat ik denk dat het is, wil ik er niets van missen!'. Zij kruipt door een half geopend raam naar binnen en in de marmeren hal bewondert ze nog even een naaktschilderij van Egon Schiele. 'God nog aan toe, een echte Schiele!', zegt ze verbaasd. Ze klautert omhoog en ze nadert de kamer, waar zo ontzettend hard gekreund wordt. Ze doet de deur langzaam open en nadat ze even heftig schrikt, vertoont zij al gauw de lust om mee te mogen doen. 'Het zal toch gek zijn, wanneer dat niet mag!', denkt zij zelfverzekerd, 'die geile hengst daar is namelijk mijn man en hij blijkt wonderbaarlijk genezen te zijn, mijn hemel, wat een viriele Tarzan zeg!'. Ze sluipt ongemerkt naderbij en zodra Galina haar ziet, wenkt ze haar en zegt ze: 'Kom er snel bij, schatje, voordat hij uitgeput raakt!'. Henri kijkt even verschrikt over zijn schouder, maar hij herstelt zich meteen. 'O, Vlinder, kom maar snel, want mijn potentie is weer helemaal terug en deze dames zijn er zeer tevreden over!', roept een euforische Henri. Vlinder rukt de kleren van haar lijf en zij gaat tussen Galina en Isolde liggen. Zij spreidt haar benen zo ver mogelijk en zij laat het allemaal lekker op haar af komen. Het valt Henri allemaal reuze mee, dat Vlinder zijn voorpret met de twee andere dames zo makkelijk tolereert. Vlinder denkt: 'We staan nu gewoon quitte, want ik heb een uurtje geleden nog lekker met de nieuwe postbode Rambertus Vlielander gevreeën. Die wilde me best even helpen om een kast te verzetten!'. Nadat iedereen meer dan voldoende aan het gerief is gekomen, besluiten ze om via de Swinsedreef naar het strand te gaan. Daar zitten toevallig Helmut en Rambertus te barbecuen en zij bieden iedereen bier of wijn aan. Het warme vlees wordt in de Calvé-sauzen gedoopt en iedereen geniet volop. Er worden samen vrolijke liederen gezongen en er wordt naakt gezwommen. De heilzame orgie gaat gewoon lekker tot in de eeuwen der eeuwen door. Er is niemand die ook maar een strenge engel vermoedt, die hen uit dit paradijs wil verdrijven. Alleen boven op een duin staat een zwarte schim afkeurend te kijken. Hij lijkt op dominee Zelle, maar het is dominee Manuel Pronk.
24 februari 2023
Geplaatst in de categorie: humor
Rockanje
109
Geef je reactie op deze inzending: