Iedereen in zijn sas in Sassenheim

Meneer pastoor Laurens van Eys preekt over Mattheüs 25, vers 36, en dan met name over de zin 'Ik was in de gevangenis en gij zijt tot Mij gekomen.'. Hij vertelt over zijn eigen bezoeken aan enkele gevangenen in de Bijlmerbajes, toen die nog in bedrijf was. Hij vertelt ook dat hij met diverse gevangenen van over de hele wereld schriftelijk contact onderhoudt, maar dat zoiets door de strenge gevangenisregime's vaak niet meevalt. Zo heeft hij ook meerdere malen geprobeerd om met Lady Ghislaine Maxwell in contact te komen, maar de gevangeniseisen voor post wisselen continu, met als resultaat dat de brieven nooit worden doorgegeven, maar altijd worden teruggestuurd. 'Laten wij als gemeente samen een actie starten en zoveel mogelijk brieven naar Ghislaine sturen!', zegt pastoor Laurens, 'om deze missie tot slagen te brengen, heb ik overal op de kerkbanken het adres van Ghislaine neergelegd!'. Willem Hendrik Bosé vindt dat een geweldig idee en hij pakt een kopietje van Ghislaine's adres. Hij leest:

To Lady Ghislaine Maxwell, registratienummer: 02879-509,
Federal Correctional Institution, 501 Capital Circke, NE,
Tallahassee, FL 32301, U.S.A.

'Ik kan alvast vertellen, dat jullie geen gekleurde kaarten met mooie schilderijen of wat dan ook moeten sturen, want die komen allemaal weer terug!', zegt pastoor Laurens, 'gebruik alleen wit, onbedrukt papier en schrijf alleen aan één kant!'. Willem glundert al bij het idee dat hij Ghislaine een briefje gaat sturen en hij stopt het adres zorgvuldig in de binnenzak van zijn Pierre Cardin colbert. 'Laten wij dan nu gezamenlijk bidden voor onze zuster in de Heer Christus Jezus Ghislaine Maxwell, die, zo geloven wij, door ons gebed verlichting en vertroosting zal ondervinden!', zegt pastoor Laurens, 'wij vragen God onze Schepper om haar zeer nabij te zijn en dat haar bevrijding aanstaande mag zijn, ten eerste voor haar ziel, want een vrije ziel is onoverwinnelijk en zeker wanneer die door God en de Heilige Geest wordt vervuld! Wees onze zuster Ghislaine nabij, o Heer, sterk haar in deze zware tijden en schenk haar Uw Geest van Verlossing, Licht en Liefde, en wees niet alleen met haar, o Heer, maar ontferm u over iedereen, die in de gevangenis zit, over iedereen, die van zijn of haar vrijheid is beroofd, laat de loftrompetten van Uw engelen weergalmen, Heer, en laat alle gevangenisdeuren geopend worden!'. Willem raakt helemaal begeesterd en hij begint zelfs hardop te klappen. 'Bravo!', roept hij in extase. Sommigen kijken geschrokken en afkeurend achterom, maar omdat pastoor Laurens er om moet glimlachen, accepteren zij het maar. Direct na de zegen snelt Willem de Pancratiuskerk uit en holt hij naar het herenhuis op de Hoofdstraat 230, waar zijn vaste vriendin Liselotte van Vrijberghe al klaarstaat om met hem te gaan wandelen. Liselotte is van huis uit protestants, maar zij gaat net zo graag met Willem naar de roomse kerk, alleen had zij vandaag geen tijd, want zij moest haar proefwerk biologie van morgen voorbereiden. Een kleine wandeling met haar vaste vriend kan wel even. Daar kikkert haar geheugen en verstand alleen maar van op.

Terwijl Willem en Liselotte lekker door Sassenheim wandelen, vertelt Willem over het voorstel van pastoor Laurens om met de hele gemeente brieven naar de gevangen Ghislaine Maxwell te sturen. 'Wat een tof idee!', zegt Liselotte, 'daar wil ik best aan meedoen!'. Willem geeft haar alvast een dikke zoen op haar wang om haar bij voorbaat te bedanken. 'Ik heb het maar geboft met zo'n ontzettend lieve vriendin!', zegt Willem, 'kom, laten we even naar dat beeld gaan kijken!'. Ze zijn op de Knorrenburgerlaan en daar staat een standbeeld van de beeldrijke en humoristische Iris le Rütte. Het heet 'Ezel met balancerend mensfiguur' en de ezel is doormidden gezaagd, terwijl een danseres de twee helften verbindt. Het beeld heeft een magische uitwerking op de twee geliefden en zij beginnen als vanzelf met elkaar te tongzoenen. Het warme zomerweer maakt hen loom en zij zakken beiden door hun knieën. Even later liggen zij pal onder het beeld gepassioneerd met elkaar te vrijen. Zo af en toe kijken zij wat schichtig om zich heen, want zij willen het liefste niet gezien worden. Liselotte doet de rits van Willem naar beneden en zij haalt zijn piemel tevoorschijn. Willem maakt zijn riem los en hij sjort zijn broek tot op zijn enkels naar beneden, wat wel een beetje onhandig is, maar er moet nu eenmaal snel gehandeld worden, willen zij niet gesnapt worden. Liselotte heeft haar slip tot over haar knieën getrokken en zij ligt wijdbeens op de reactie van Willem te wachten, terwijl zij zijn piemel met haar hand naar haar vagina leidt. 'Even snel!', fluistert zij, 'want we liggen hier aardig voor het zicht!'. 'Al kijkt heel Sassenheim mee!', fluistert hij stoer terug, maar hij blijft toch waakzaam om zich heen kijken. Terwijl alles vlotjes verloopt en zij beiden volop genieten, fluistert Liselotte: 'Als zij maar niet opeens begint te pissen!'. Willem kijkt omhoog en hij begint heel hard te lachen. De lachbui werkt aanstekelijk en Liselotte lacht al even hard mee. 'Zég, jullie daar! wat moet dat daar! zijn jullie niet helemaal bij jullie verstand of zo? als jullie niet gauw ophoepelen, bel ik de politie!', roept gravin Elizabeth Dragon, die met haar labradors aan de wandel is en nogal uit de koers is geraakt. Willem en Liselotte trekken gauw de uitgetrokken kleren weer aan en zij branden ineens van woede om die arrogante bemoeienis van die tuttige gravin. 'Waar bemoeit dat stomme mens zich mee?', zegt Willem, 'weet je wat, we gaan haar volgen en haar de stuipen op het lijf jagen!'. 'Inderdaad, dat doen we, wat een pokkenwijf zeg! Die moet nodig een lesje krijgen!', zegt Liselotte, terwijl zij Willem nog even stevig in zijn kruis knijpt. 'Heb je alweer zin, mijn lekkere neukkonijn?', vraagt Willem. 'Zullen we het in haar huis gaan doen?', vraagt Liselotte. Dit vinden beiden een reuzespannend idee en zij volgen gravin Elizabeth naar Het Oude Koningshuys uit 1628 op de Wilhelminalaan 13. 'En die labradors?', vraagt Liselotte. Willem haalt een stiletto tevoorschijn en hij klikt het mes tevoorschijn.

Via een uiterst zijraam, wat Willem kapot gooit, klimmen zij naar binnen. Er klinkt geen alarm, maar in de verte blaffen de labradors. 'Nu komt dat mens natuurlijk met die beesten op ons af!', fluistert Liselotte bevreesd, 'we kunnen nu nog vluchten!'. 'Niks daarvan!', zegt Willem, 'we laten ons niet door dat stomme mens en die rotbeesten wegsturen!'. Gravin Elizabeth heeft haar honden naar buiten gelaten en die staan nu voor het kapotte raam te blaffen. Willem trekt Liselotte mee de gang op en zij lopen naar de hoofdingang, waar gravin Elizabeth in de deuropening staat. Willem zet de punt van zijn stiletto in haar nek en hij zegt: 'Doe die deur maar gauw dicht en ga rustig met mij mee!'. 'Wat is hier toch allemaal aan de hand?', roept Elizabeth's lesbische vriendin Anneloes Biesheuvel, die op de marmeren trap naar beneden loopt. 'Blijf boven en verstop je!', roept Elizabeth tevergeefs, want Willem dreigt Elizabeth de keel door te snijden, wanneer Anneloes op de vlucht zou slaan. Liselotte ziet de riemen van de honden liggen en met één van die riemen bindt zij de handen van Anneloes op haar rug vast. 'En nu meekomen jullie!', gebiedt Willem, 'en geen geintjes graag!'. 'Waar is het voer voor die lawaaischoppers?', vraagt Willem aan Elizabeth. Even later staan er twee goed gevulde eetbakken voor de honden klaar en eist Willem van Elizabeth om die honden te kalmeren en in een bench te stoppen. Dat gebeurt zonder wilde taferelen of kleerscheuren en daarna stoppen Willem en Liselotte de lesbisch geliefden in de wijnkelder, wat vroeger de gevangenis was. Zij doen de deur op slot en het feest kan beginnen. Zij gaan nog één keer bij de gevangenen naar binnen om een aantal flessen wijn op te halen. Tot hun grote verbazing zien zij dat de dames met elkaar de liefde aan het bedrijven zijn. 'Jullie vermaken jullie blijkbaar prima!', zegt Willem, 'het kan geen kwaad om jullie hier een nachtje op te sluiten! Bovendien is er wijn zat!'. Willem en Liselotte rennen vervolgens door het kasteel en zij genieten van alle luxe, die zij daar aantreffen. Zij bedrijven in alle bedden, die zij zien, de liefde. Dronken van de liefde en de wijn zwalken zij naar de wijnkelder en nemen zij de verbaasde gevangenen met zich mee naar de slaapvertrekken. 'Wij vinden dat een feest met iedereen gevierd moet worden!', bazelt Willem, 'en daarom nodig ik jullie uit om met ons mee te doen!'. Elizabeth en Anneloes kijken elkaar even wat verward aan, maar daarna gaat het vrijfeest helemaal los en storten de dames zich op Liselotte en Willem. De korte gevangenisstraf is vergeven en vergeten en de naakte dames genieten met volle teugen van de brutale indringers. 'Bel jullie vriendinnen ook maar uit bed!', lalt Willem, die maar niet genoeg van al dat vrouwelijk schoon krijgt. Rond twee uur 's nachts zijn er nog vier vriendinnen van Elizabeth bijgekomen, allen baronessen; Conny Duvekot, Rachael Laseur, Melissa Nijhoff en Naomi Verhoef. Denkend aan die strenge woorden, die Elizabeth bij het beeld van Iris le Rütte zei, zegt Willem: 'Je bent een gruwelijk schijnheilig wijf, maar wel een superlekker wijf!'. Willem kan zijn geluk niet op en hij weet niet meer van wie welke borst of vagina is. Hij voelt zich de koning te rijk en het mooie is dat Liselotte er ook volop van geniet. Terwijl gravin Elizabeth compleet tevreden met haar gezicht op Willem's borst ligt, fluistert zij: 'Jullie zijn hier altijd welkom en dan spreek ik ook namens al mijn vriendinnen!'. 'Dat klinkt fantastisch en daar heb ik niets aan toe te voegen!', reageert Willem en Liselotte springt naakt, wild en dolgelukkig op het bed op en neer.

Sassenheim Hendrik Bosé Vrijberghe

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 345