Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het drama in Maison Losseau te Bergen

Als student literatuurwetenschap aan de Universiteit van Bergen op 20, Place du Parc in Bergen, al zeggen velen liever Mons, geniet Prince Snoy et d'Oppuers van een zekere vrijheid, die hij ten zeerste weet te waarderen. Naast het weelderige nachtleven, waarbij hij sloten drank naar binnen gooit, is hij in de pen gekropen en heeft hij een toneelstuk in elkaar geschreven. Hij weet, dat er nogal het één en ander aan hapert, maar globaal gezien, is hij er maar wat trots op. Zijn inspiratiebron is zijn lerares Frans van vroeger, waar hij nog steeds smoorverliefd op is. Deze bloedmooie lerares Amaryllis Degrelle woont nog steeds in het maison des médecins op 40, rue Bernus in Charleroi, waar Prince haar diverse keren bezocht heeft om zogenaamd bijles te krijgen. Zijn beste vriend van destijds Gaspard Drappier vond die bijlessen direct verdacht, daar Prince geen enkele moeite met de Franse taal had. Op het Athénée Royal Ernest Solvay op 27, Boulevard Emile Devreux in Charleroi stond Prince bekend als één van de beste leerlingen en er werd dan ook behoorlijk geroddeld over zijn extra lessen Frans bij de beeldschone lerares Amaryllis, die volgens sommigen een ware sexbom is. Gaspard heeft Prince dikwijls gevraagd naar de ware redenen van zijn naschoolse bezoeken aan de lerares Frans, maar hij heeft nooit iets anders losgelaten, dan dat hij gewoon extra les in Frans kreeg. 'Maar dat is toch belachelijk!', zei Gaspard, 'als er iemand goed Frans kan spreken, dan ben jij het!'. 'Lul niet zo uit jouw nek, makker, er zijn altijd verbeteringen mogelijk!', had Prince hem geantwoord. Gaspard wist, dat hij door zijn beste vriend bedonderd werd en hij zou er zelf wel achter komen. Hij heeft urenlang vanaf een verborgen plek naar het huis van Amaryllis gekeken, wanneer Prince daar binnen was. Op een koude avond heeft hij duidelijk gezien, dat Prince en Amaryllis elkaar hartstochtelijk aan het kussen waren, terwijl Amaryllis de gordijnen aan het dichtschuiven was. Toen Prince bleef ontkennen, dat hij ook maar iets met Amaryllis had, heeft Gaspard zijn vriendschap met Prince verbroken. Iets wat Prince niet deerde, want hij was compleet hoteldebotel van de oversekste stoeipoes Amaryllis, die iedere keer weer als een uitgehongerde tijgerin tekeer ging.

Na zijn verhuizing naar Bergen is Prince de onweerstaanbare Amaryllis blijven bezoeken en nu komt hij met zijn manuscript aanzetten. Hij vraagt haar of zij het voor hem in het Frans wil vertalen en eventuele onjuistheden wil wijzigen of weglaten. Hij geeft haar ook het recht om het toneelstuk volgens haar fantasie aan te vullen. Ze mag wat hem betreft het hele plot zelfs omgooien. 'Omdat je altijd zo lief voor me bent!', zegt Amaryllis, die het manuscript meteen op de piano legt en daarna haar rok omhoog schuift. Ze draagt geen slip en Prince vergeet zijn manuscript bij het zien van zoveel vrouwelijke schoonheid. 'Schiet op, Casanova, want ik hou het niet meer uit!', roept ze met een opwindende stem. Terwijl Prince door de aanblik van haar glinsterende vagina gehypnotiseerd blijft, rukt hij de kleren van zijn lijf en springt hij op haar af. Zodra zijn kwiek lebberende tong in haar druipsteengrot tekeer gaat, slaakt Amaryllis een diepe zucht van verlichting. De brand tussen haar benen wordt uiterst aangenaam geblust. Ze slaat de rok over zijn hoofd en ze duwt zijn hoofd strak tegen haar volop genietende vulva aan. Prince weet precies hoe en waar hij moet likken om het haar zoveel mogelijk naar haar zin te maken. De smakgeluiden vermengen zich met de kreungeluiden. 'O Prince, dit belooft een heel gezellige nacht te worden!', weet zij tussen het hete hijgen door te zeggen. Prince weet het, want zij kan aan één stuk door vrijen. "Maak me gek, honingbij, maak me gek!', gilt ze ineens. Dat is het teken, weet Prince, nu moet hij met groter geschut voor de dag komen.

Terug in Bergen krijgt Prince het idee om zijn door Amaryllis vertaalde toneelstuk voor de Charles Plisnier Literatuurprijs 2023 in te gaan sturen. Na twee maanden gaat hij weer bij Amaryllis langs en tot zijn grote verbazing heeft zij het manuscript al helemaal in het Frans vertaald en er behoorlijk wat aan toegevoegd. Gezien de tatoeage van engelenvleugels op de rug van Amaryllis besluit hij voor de titel 'Tatouage d'ailes d'ange'. Amaryllis stemt daar helemaal mee in en ze vindt zijn plan om het voor de Charles Plisnier Literatuurprijs 2023 in te sturen een zeer intelligente onderneming. 'Maar als je die prijs van 2500 euro wint, dan wil ik graag een keer met jou naar Parijs!', zegt zij er snel bij. 'Mij best, mijn hoogst beminde lustgodin, dan laten we het hotel van onderen tot boven flink schudden!', zegt Prince, die even met een plumeau over haar stijve tepels heen en weer aait. 'Hmmm, wat doe je dat lekker!', spint Amaryllis. 'Zal ik dat hier ook even doen?', vraagt hij, terwijl hij de plumeau over haar schaamlippen laat glijden. Vervolgens duikt hij met zijn snufferd op haar zachte drilpuddingen en kust hij iedere centimeter van deze zoete druiventrossen. Ook uit dankzegging voor haar meesterlijke vertaalwerk verwendt hij haar deze keer tot het uiterste van zijn kunnen. De hoogst sensitieve Amaryllis voelt dit meteen en zij laat zich extra veel gaan. 'Het liefste wil ik zijn goddelijke lid voor altijd in mij heen en weer voelen gaan!', denkt zij en zij spant haar benen om zijn taille. Ze wil hem het liefste voor altijd in haar benenklem gevangen houden. Op jacht naar een altijddurend orgasme. Tegen de ochtend gaat Prince naar Bergen terug, al kan hij nauwelijks uit haar liefdevolle armen wegkomen. Eenmaal bij de voordeur bedenkt hij zich en rent hij nog een keer snel naar haar slaapkamer om haar stevig op de mond te kussen. 'Dag, mijn lieve, taalkundige minnaar, tot de volgende keer!', zegt Amaryllis op een zeer liefdevolle manier. Nu moet Prince snel zijn om de trein te halen, maar dat gaat wel lukken, want zo'n liefdesnacht met Amaryllis geeft hem altijd energie voor tien, honderd, duizend.

Twee weken voor de uitreiking van de Charles Plisnier Literatuurprijs 2023 leest Prince een hoogst schokkend artikel in De Morgen. De kop luidt 'Lerares Frans in Charleroi wreed vermoord'. Er gaat een huivering door heel zijn lichaam en hij durft bijna niet verder te lezen. Dan leest hij: 'De lerares Frans Amaryllis Degrelle is drie dagen geleden in haar huis op 40, rue Bernus, 3 hoog, op een beestachtige wijze vermoord. Nadat zij niet op het Athénée Royal Ernest Solvay kwam opdagen, heeft de directeur van deze school de gendarmerie naar haar huis gestuurd. Daar vonden zij het in stukken gehakte lichaam van het slachtoffer overal in haar woning. Over het motief van de misdaad tast men in het duister. Er is vooralsnog geen spoor van de moordenaar gevonden. Amaryllis Degrelle werd 43 jaar en zij was een zeer geliefde lerares, die, voor zover bekend, geen vijanden had.'. Prince zakt op de grond en hij huilt aan één stuk door. Tijd en plaats van verblijf ontgaan hem. Hij hapt naar adem en hij krijst als een diepgewond dier. Hij denkt, dat één van haar minnaars haar vermoord heeft, maar wie? 'Maar het kan ook Gaspard zijn!', denkt hij oververhit, 'die was destijds stinkend jaloers op mij!'. Hij belandt in een acute, aanhoudende psychose en hij zoekt troost in de vele café's die Bergen rijk is. Hij besluit zich niet langer af te vragen wie haar heeft vermoord, want hij is inmiddels teveel een bijna zinkend wrak geworden en met wraak krijgt hij zijn geliefde minnares niet terug. Hij eet en drinkt veel in L'Excelsior op Grand-place 69, waar hij op een dag in De Standaard leest, dat de moord op Amaryllis is opgelost. Het blijkt de leraar Duits Désiré Van Gompel te zijn, die haar al jaren stalkte en die met grote afgunst naar al haar minnaars keek. Hij heeft de crime passionel bekend en hem wacht levenslang of in ieder geval een zeer lange gevangenisstraf. Prince weet genoeg en hij gaat naar zijn huis op Rue Marguerite Bervoets 17, waar hij zich gaat voorbereiden op de uitreiking van de Charles Plisnier Literatuurprijs 2023. Hij is namelijk samen met negen andere schrijvers genomineerd en volgens zijn uitgeefster Lisl Drumaux maakt hij een grote kans.

De volgende avond zit hij vol spanning en zenuwachtig in Maison Losseau op 37, rue de Nimy in Bergen. Hij heeft thuis met whisky een half potje valium naar binnen gewerkt. Hij kijkt enorm wazig uit zijn ogen en hij denkt alsmaar aan Amaryllis, met wie hij naar Parijs zou gaan, wanneer hij gaat winnen. Hij ziet alsmaar haar prachtige, heldere en engelachtige ogen voor zich. Hij ruikt haar parfum in zijn trillende neusvleugels en hij hoort haar steeds maar weer 'Tot de volgende keer!' zeggen. De schrijfster Noëlla Magnette zit naast hem en zij vraagt of het wel goed met hem gaat. 'Ik versta je niet, ik zit in hogere sferen!', antwoordt hij. 'Die spoort echt niet!', denkt Noëlla, die zich gauw naar de schrijfster Michaelina Delmez omdraait. De spanning loopt op wanneer de juryvoorzitter de uitslag bekend gaat maken. Alle tien boeken worden nog even vluchtig getypeerd en geprezen en daarna opent de juryvoorzitter de enveloppe. 'Het is mij een groot genoegen om de winnaar van de Charles Plisnier Literatuurprijs 2023 aan jullie bekend te maken, de winnaar is Prince Snoy et d'Oppuers met zijn meeslepende en gepassioneerde toneelstuk 'Tatouage d'ailes d'ange' geworden!'. 'Nee! Nee! Nee!', schreeuwt Prince meteen, 'ik heb dat toneelstuk niet geschreven, de prijs gaat naar de enige, echte auteur van dit werk en dat is de onlangs wreed vermoorde schrijfster Amaryllis Degrelle!'. Iedereen zit elkaar ineens verbijsterd aan te kijken, maar de verwarring wordt nog groter, wanneer Prince plotseling een pistool uit zijn binnenzak pakt en die tegen zijn rechterslaap zet. 'Dit alles hier is één groot misverstand!', zegt Prince en hij haalt de trekker over. De aanwezigen stuiven uit elkaar en schrikken zich rot. 'Bel een ambulance!', schreeuwt iemand, maar een ambulance heeft geen enkele zin meer. Het bloed uit het hoofd van Prince stroomt over de coverfoto met een tatoeage van engelenvleugels. Het is het exemplaar van Prince, wat hij vlak voor het pistoolschot uit zijn hand liet vallen.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
10 april 2023


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)