Oog in oog met de naakte koning

Veldheer Floris Müller stond op koningsdag 2023 manmoedig langs de wandelroute van de zogenaamde koning Willem en zijn gevolg te wachten. Hij had zijn ridders om zich heen verzameld, voor het geval de geheime agenten van de koning en de staat mochten willen aanvallen. Dat gebeurde gelukkig niet, want er was die dag een overmacht aan agenten op de been, mede vanwege de bedreigingen, die aan prinses Amalia zijn geuit. Zul je net zien, wordt er nog geen grassprietje platgetrapt. Zinloos en peperduur machtsvertoon. Wie zit er nou te wachten om te zien hoe vadsige fat Willem even een voetbal en een basketbal aanraakt? Weg met die imbeciele nonsense en dat walgelijke kleuterklasvertier van die superrijke bedriegers! Veldheer Floris uitte zijn ongenoegen over het decadente gegeven, dat er in amper twee uur tijd vier miljoen euro door de plee werd gegooid, want zoveel kostte dat achterlijke poppenkastgedoe van de koninklijke laagheden. Burgemeester Aboutaleb had zelfs het gore lef om dat absurd hoge bedrag schoon te praten, maar daar trapte veldheer Floris absoluut niet in. Willem kent zijn klassiekers en hij weet, dat aanvallen de beste verdediging is, dus ging hij openlijk in gesprek met Afrikaanse nazaten van de vroegere slaven en paaide hij hen door te zeggen, dat het verdriet van de slavernij in hun DNA zit. Veldheer Floris had groot gelijk door te stellen, dat het wel heel erg pijnlijk is om zo'n peperduur showfeest in de Afrikaanderbuurt, de armste wijk van Nederland, te houden. Zoiets is uitermate ongepast en het is dan ook onbegrijpelijk, dat die zogenaamd begripvolle Oranje's juist die wijk kwamen irriteren. Dat doen ze, omdat het koningshuis de laatste tijd erg in trek is bij niet te snuggere Nederlanders, Marokkanen, Antillianen, Indonesiërs en dergelijke. Globaal genomen zijn die nog steeds het meeste voor inhoudsloze sprookjes te porren. Het vertrouwen in het koningshuis is nog nooit zo laag geweest en dus moest er wel een slim offensief komen. De generaals van koning Willem hebben dat allemaal maandenlang zitten voor te bereiden. De schijnbaar spontane gesprekken, die Willem met de vertegenwoordigers van het schrijnende slavernijverleden hield, zijn allemaal tot in de puntjes uitgewerkt. Maandenlang kreeg Willem iedere donderdagavond les van een speciale coach. Er is geoefend met een denkbeeldig vragenvuur en hij kreeg de meest handige tips om gesprekken positief af te ronden, waarbij ingestudeerde, geniale oneliners van cruciale betekenis zijn.

Maar toen de zogenaamde koning veldheer Floris zag staan, kreeg hij het toch even Spaans benauwd en zakte zijn broek bijna naar beneden. Hij kreeg een soort black-out, waarbij hij al zijn ingestudeerde verdedigingszinnen vergat. Zijn steun en toeverlaat Maxima, de zogenaamde koningin, wipte weer eens ergens anders voor haar eigen ziel en zaligheid. Zij moet het ook van deze dag hebben, want als zij jarig is, doet het volk dit niet. Zij trok weer eens alle aandacht naar zich toe, toen zij van een jonge deerne kickboksles kreeg. 'Leer haar niet te veel!', zei Willem, 'anders slaat zij mij vanavond in elkaar!'. In wezen is hij nog steeds die ondeugende kwajongen, die vroeger 'Alle mensen van de pers, opgerot!' zei. Neem hem vooral niet te serieus, want Maxima slaat hem echt niet verrot. Dat soort onkoninklijke uitspraken dienen slechts het plan van afdalen tot het niveau van het volk om nieuwe zieltjes/fans voor het Oranjehuis te winnen. Vanachter zijn woeste zeeroversgelaatimago verbleekte Willem's babygezichtje helemaal, toen hij volgens plan even in gesprek moest gaan met het republikeinse legertje van veldheer Floris. 'Wat fijn dat zoiets in de Nederlandse democratie ook kan!', bazelde hij, maar zijn gezicht sprak boekdelen en het vertrok helemaal. Het huilen stond hem ineens veel meer nader dan het oppervlakkig lachen. Inwendig gruwde hij van veldheer Floris en zijn opstandige kompanen. Hij vond het vreselijk om naar hen te moeten luisteren, maar toch deed hij het, omdat het zo mooi voor zijn imagobuilding was, door met een open vizier contact met zijn tegenstanders te maken, liet hij als het ware zien dat hij boven hen stond en staat. Precies dat waar die Floris-meute zo'n hekel aan heeft. Willem wilde laten zien, dat hij het recht op standsverschil de baas is, maar dat mislukte volkomen, omdat zijn bange, van afschuw verwrongen gezicht hem verried en zijn ware emoties liet zien. Alles ging verder volgens plan, maar deze nederlaag kon hij niet weg acteren. Hij stond er een eeuwigheid totaal beteuterd en naakt aan de grond vastgenageld. Heel zijn bestaanszekerheid viel in duigen. Veldheer Floris wist hem te ontmaskeren en net als in het sprookje van de naakte keizer was hij ineens de naakte koning. In de goudeerlijke, hoogst intelligente ogen van veldheer Floris is hij een gewiekste leugenaar, die ziekelijk leugens in stand houdt.

Veldheer Floris van de republiek der Nederlanden kreeg nog even op de televisie het woord en hij zei, dat de stadsdichter van Rotterdam een speciaal gedicht vóór de republiek en tégen het koningshuis had geschreven. Dit voelde voor Willem als een doodsteek en hij krabbelde gauw van zijn schreden richting het republikeinse bolwerk terug. Hij voelde de bui al hangen, straks gaan ze dat gedicht ook nog voordragen, wegwezen hier! De televisiemensen, die op zo'n dag per definitie koningsgezind zijn, taaiden meteen met hem af, zodat dat gedicht weggemoffeld bleef. 'Dat gaan we nooit meer doen!', dacht Willem, 'die confrontatie met mijn tegenstanders is werkelijk geen goed idee geweest! Ik stond daar werkelijk voor paal en door de mand te vallen! Hopelijk hebben de tv-regisseurs dat weten te verdoezelen en gelukkig is er nou die boottaxi!'. Overigens was die boottaxi een vreselijk lullig gezicht en zwaaide Willem wat verveeld naar de kade, waar hij geen gezichten kon onderscheiden. IJdeltuit Maxima zat weer eens eindeloos met haar dure jurk te tutten, terwijl Willem vol trots naar de getrainde, groetende marinelui op een oorlogsschip keek. Dat deed zijn hart weer wat sneller slaan, al raakte hij dat edele gezicht van veldheer Floris maar niet kwijt. Bij iedere golfstoot dreunde dat zelfverzekerde gezicht weer in hem omhoog. 'Hoelang houdt mijn koninkrijk nog staande, wanneer de vijandelijke troepen zelfs al langs mijn wandelroute staan?', dacht hij bezorgd, 'en hoe moet dat straks met Amalia, wanneer zij nu al zoveel tegendruk te verduren krijgt?'. Zelfs bij de ontmoeting met opa Lee Towers met zijn afgezaagde song zag hij weer die veldheer Floris voor zich en kwam 'You never walk alone' bij hem opeens in een heel kwaad daglicht te staan. 'Volgend jaar dan maar in Lutjebroek en voorzeker zonder die vuile sfeerbederver veldheer Floris!', dacht hij, kijkend naar die enorme mensenmassa, waar hij overal bedreigende Florissen ontwaarde.

Koningsdag 2023

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86