De protestantse martelares van Diepenheim

In de zestiende eeuw woonde er een heel bijzondere en beeldschone barones in Kasteel Warmelo op Stedeke 11 in Diepenheim. Dit was barones Adelgonda van Lawick. Zij had ravenzwart haar tot over haar omhoog springende billen. Die wulpse billen waren beweeglijke eilanden in haar peperdure jurken. De hitsige mannen van Diepenheim droomden van de geul tussen die eilanden, van de aantrekkelijke bilspleet van Adelgonda, hoe zij daar met vol enthousiasme in wilden duiken om zo snel mogelijk naar de geheimzinnige onderwatergrot te zwemmen. Adelgonda genoot van al die begeerlijke blikken, maar zij liet zich nooit tot een vleselijke misstap verleiden, daar zij uiterst vroom was en trouw de protestantse Johanneskerk op de Grotestraat 1 bezocht. Haar vriendin Charlotte de Plevits, die op de Grotestraat 18 woonde, nam het niet zo nauw met de zeden, ook al werd zij daarom door de protestantse kerkgangers als een heidense hoer beschouwd. Charlotte was een vrijgevochten vrouw, die zich door niets en niemand iets liet gezeggen. Zij was een oerfeministe, die deed waar zij zin in had, vooral op seksueel gebied. Haar affaire met bakker Coert Cremer schokte de hele protestantse gemeente, daar Coert een gerespecteerde ouderling was, die al meer dan dertig jaar met de altijd vrolijke bakkersvrouw Hermijntjen Cremer getrouwd was. De diepbedroefde Hermijntjen kon de schande niet verkroppen en zij heeft zichzelf in de broodoven verbrand. Deze zelfdoding was het meest schokkende voor de Diepenheimers.

Correctie: Adelgonda liet zich op een snikhete zomerdag wel een keer door een vleselijke misstap verleiden, toen zij bij Charlotte de charmante beeldhouwer Thomas van Rijckevorsel ontmoette. Toen zij zijn stralende ogen en zijn golvende snor zag, was zij meteen verkocht en en gingen haar tedere schaamlippen als saloondeuren vrolijk heen en weer klappen, als zeeplanten zwoel wiegen. Ze rechtte meteen haar rug, zodat Thomas de volle omvang van haar weelderige borstenpartij kon zien en begeren. Thomas sprak gepassioneerd over zijn werk en specifiek over de buste, die hij van Charlotte had gemaakt. Charlotte stond ondertussen op te scheppen over haar nieuwe aanwinst, de volgens haar eigen zeggen permanent viriele slagersknecht Otte Sloet, die haar in ieder hoekje van haar huis wilde verwennen. 'En dat met die enorme worst van hem!', gilde ze het uit, 'wat in het begin serieus afschrikwekkend was!'. Adelgonda stond een beetje vreemd naar haar te kijken, omdat Thomas er bij stond, maar Thomas reageerde niet eens en bleef maar over zijn beeldhouwkunst uitweiden. 'Maar', zei Charlotte, 'die joekel van Otte kan die schattige, kleine, eveneens altijd paraat staande pik van de schoenmaker Engbert Swiers niet evenaren!'. Adelgonda en Thomas lieten Charlotte maar raaskallen, terwijl zij in elkanders verliefde ogen keken. 'Ik stel voor', zei Thomas tegen Adelgonda, 'dat ik ook een mooie buste van jou ga maken!'. 'Nou, dat zou ik een hele eer vinden!', antwoordde Adelgonda verheugd. 'En had ik al verteld, dat de goudsmid Gerben von Oberndorff binnenkort de goudmijn onder mijn rokken wil gaan uitdelven?', vraagt Charlotte, terwijl Adelgonda en Thomas in elkanders energieën versmolten.

Een tijd later was het zover en ging Thomas met Adelgonda aan de slag. Hij wilde bij nader inzien toch liever een standbeeld van haar maken en dat vond Adelgonda alleen maar nog meer eer. Thomas vertelde, dat hij standbeelden van diverse beroemdheden had gemaakt, zoals van Willem van Oranje, William Shakespeare, Johannes Calvijn en Mary I van Schotland. Adelgonda kreeg er een rood hoofd van. Charlotte was enkele dagen naar een deftige graaf en geilaard in Zwolle, die helemaal verkikkerd op haar was. Haar huis diende nu als het atelier van Thomas en Adelgonda was het gewillige model, die zonder enige moeite voor hem uit de kleren ging. Thomas keek zijn ogen uit bij het zien van zoveel naakte schoonheid. Haar aanlokkelijke poes maakte het beest in hem los, maar hij gebruikte die spanning om met zijn standbeeld aan de slag te gaan. Bij zo'n mooi uitzicht lukte dat mirakels goed. Beiden zagen niet dat zij door een raam bespied werden. De godsdienstwaanzinnige idioot Dominggus Mulert, zo ongeveer Maarten Luther in het kwadraat, stond met zijn zwaard in de aanslag om de in zijn ogen zwaar zondige hoer Adelgonda uit naam van God te straffen. Toen Thomas met zijn stijve op haar dook, knapte er iets in het hoofd van Dominggus en stormde hij als een dolle stier naar binnen. Hij wilde Adelgonda aan zijn zwaard rijgen, maar Thomas wist er net op tijd voor te springen. Het zwaard ging dwars door zijn hart en stak er in zijn rug weer uit. Dominggus propte het zwaard in de hand van Adelgonda, die door de shock verstijfd bleef zitten. Vervolgens rende Dominggus naar buiten en riep hij, dat de grote, goddeloze hoer Adelgonda haar minnaar heeft vermoord. Diverse protestanten renden bij het huis van Charlotte naar binnen en zij zagen Adelgonda met het bebloede zwaard in haar handen. Zij werd door de dorpsraad tot de doodstraf veroordeeld. Terwijl zij werd opgehangen, was er iemand in het publiek, die wraak zwoer. Nog diezelfde dag heeft Charlotte de zwaar gestoorde lafaard Dominggus gekeeld.

Adelgonda van Lawick Kasteel Warmelo

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 84