Geschiedenisherhaling XXL in Nuenen

In het witte Kasteel Soeterbeek op Soeterbeek 8 in Nuenen woont de flamboyante kunstschilder Olaf van Amen, die met zijn naaktschilderijen van beroemdheden wereldberoemd is geworden. Zo schilderde hij onder anderen de naakte Leonardo DiCaprio, Kirsten Dunst, Jeremy Irons, Asia Argento, Kristien Hemmerechts, Amélie Nothomb, Cecilia Bartoli, Doutzen Kroes en Joanne Rowling. Olaf is een echte flierefluiter en een onvervalste rokkenjager, maar de laatste maanden heeft hij een serieuze en best wel geheime relatie met de minzame en charmante schoonheid Christina Christ, die al diverse keren naakt voor hem geposeerd heeft. Christina woont op Berg 84 in Nuenen en haar vader Calvijn Christ is een bokkige notaris en een vastgeroeste protestant. Haar moeder Eline Christ is uiterst gehoorzaam aan haar man en zij neemt de bijbel volstrekt letterlijk. Zij heeft zichzelf helemaal voor haar tirannieke man weggecijferd. Zij slikt willoos alles wat hij haar opdraagt. Zij is compleet door de onderdrukkende, protestantse leer geïndoctrineerd. Het is werkelijk triest om haar dagelijks als een slavin in het huishouden walgelijk perfectionistisch te zien ploeteren. Christina gaat iedere zondag twee keer met haar robotachtige ouders naar het Kerkelijk Centrum 'De Regenboog' op de Sportlaan 5 in Nuenen. Dat PKN-bolwerk is als de Bermuda Driehoek, waar argeloze zielen voorgoed in verdwijnen. Dominee Berend Blind ziet er persoonlijk op toe dat zijn gevangen schaapjes niet meer kunnen ontsnappen en dat gaat gepaard met een flinke dosis paranoïde angstpsychoses, waar hij zijn gemeenteleden eveneens mee besmet. In wezen is dat onzalige kerkcentrum een waar gekkenhuis en daar komt Christine meer en meer achter. Sinds haar gepassioneerde relatie met Olaf vielen de schellen van haar ogen. Binnenkort is zij zover, dat zij haar ouders over haar huwelijksplannen met Olaf gaat inlichten.

Op een zondagochtend na de eerste kerkdienst wordt er tijdens de koffieceremonie in het huis van de familie Christ steevast over de preek van dominee Blind nagepraat, maar deze keer neemt Christine onverwachts het woord over een zeer persoonlijke kwestie. 'Ik moet jullie iets vertellen!', zegt ze, 'iets wat jullie misschien helemaal niet leuk vinden, maar de eerlijkheid gebiedt mij om het jullie toch te vertellen, ook omdat jullie er hoe dan ook en vroeg of laat zeker mee te maken zullen krijgen!'. 'Nou, Christientje toch, wat kan dat nou zijn?', zegt moeder Eline. 'Kom op, voor de draad ermee, meisje!', gebiedt vader Calvijn. Christien zegt: 'Welnu, de laatste tijd heb ik contact met een zeer lieve man, die serieuze plannen met mij heeft en ik met hem, want wij houden enorm veel van elkaar! Ik zeg het maar meteen, wij hebben huwelijksplannen en ik vraag jullie zegen!'. 'Is hij van onze kerk?', vraagt haar vader met een norse blik. 'Nee, hij is niet van onze kerk, hij is zelfs helemaal niet van een kerk!', antwoordt Christine met een lichte brok in haar keel, maar haar hoofd fier geheven. 'Vergeet het dan maar, want wij geven geen zegen aan een huwelijk met een ongelovige hond!', bromt haar vader. 'Of gelooft hij wel ergens in?', vraagt haar moeder, die meteen een boze blik van haar man te verduren krijgt. 'Hij gelooft in zijn schilderkunst en hij niet alleen, want hij heeft daar wereldwijd succes mee!', antwoordt Christine. 'En waar woont die hoogmoedige kliederaar?', vraagt haar vader. 'In Kasteel Soeterbeek!', antwoordt Christine triomfantelijk. 'Al woont hij in een gouden paleis, voor een ketter is er geen plaats binnen onze familie!', roept haar vader hysterisch kwaad, 'of zeg jij er anders wat van, Eline!'. 'Je vader heeft gelijk, Christine, een huwelijk met een ongelovige is gedoemd om te mislukken en het druist in tegen alles wat God van ons vraagt!', zegt haar moeder met een bange stem. 'Goed, daar zijn we het dan over eens met elkaar, jij verbreekt ieder contact met die goddeloze schilder en jij richt je op de beschikbare jongemannen binnen onze kerkgemeenschap, me dunkt zeg, daar zit heus wel iemand voor jou tussen en nou genoeg daarover!', besluit haar vader nog te zeggen. 'Het mag natuurlijk ook een protestant uit de buurtgemeenten zijn!', vult haar moeder nog even snel als een soort bonus toe. Christina zwijgt en zij is helemaal niet van plan om haar ouders hun zin te geven, maar ten diepste zit zij toch droefgeestig gevangen in het dodelijke web wat zij en hun kerkleer gesponnen hebben.

Christina vertelt niets van het gesprek aan Olaf en zij speelt richting hem mooi weer. Zij laat zich van alle kanten naakt schilderen en zij moedigt hem aan om een gigantisch doek van haar tedere, vochtige vulvalippen te maken. Zij gaat in de overdrive, maar innerlijk maakt zij een diepe val in de pikdonkere afgrond. Zij valt hulpeloos in de sombere, neerslachtige, kille duisternis naar beneden. De verstikkende wil van haar ouders ligt als een bijtende gifslang op de bodem van haar ziel. Haar vriendin Aïda Gabriëls vertelt haar over de geschiedenis van Margot Begemann, die op Berg 24 in Nuenen woonde, naast Berg 26, waar de familie Van Gogh woonde. 'Margot en Vincent van Gogh waren verliefd op elkaar', zegt Aïda, 'maar hun passie werd door de familie van Margot gesmoord, doordat zij de huwelijksplannen van het liefdespaar afkeurden en verboden! Margot was 43 jaar en Vincent was 30 jaar, maar het was niet zozeer het leeftijdsverschil wat niet door de beugel kon, maar de nogal zwerverige en ketterse leefstijl van Vincent! Margot deed een zelfdodingspoging met strychnine en daarna sjokte zij eenzaam verder. De protestanten van Nuenen hebben heel wat onheil aangericht en dat doen zij nog steeds merk ik. Dat helse, inhumane, lege, goddeloze en deprimerende geloof brengt enkel pijnlijke schizofrenie teweeg! Och, arme, wat heb ik met jou te doen!'.

Op een dag wordt het Christine inderdaad allemaal teveel en draait zij door. De inwendige vergiftiging komt tot uitbarsten. Zij drinkt eerst enkele blonde biertjes Vincent in Bar van Gogh op Park 63a. Het is al donker, wanneer zij met een zaklamp, een bloemenkrans, een mokerhamer, een koevoet, een jerrycan benzine, een pot zwarte verf en een kwast op pad gaat. De bloemenkrans hangt zij om de buste van Margot, maar wanneer zij verder loopt, bedenkt zij zich en loopt zij snel terug om de buste met de mokerhamer van de sokkel te slaan. Op het standbeeld van Vincent van Gogh in het park verft zij 'Fuck' op Vincent en 'Nuenen!' op de kei. Bij de gedenksteen van Vincent van Gogh schildert zij in de zon een neerhangende mond en twee oogjes. Vervolgens slentert zij naar het Nederlands Hervormde Van Goghkerkje op Papenvoort 2A in Nuenen en weet zij met een koevoet een deur te openen. Zij gooit de benzine over de kansel, de banken en de zijmuren, waarna zij met een aansteker de boel in de fik zet. De resterende benzine gooit zij over haar hoofd en na een intens verdrietige en boze krijs steekt zij zichzelf in brand. Door de vlammen heen lijt het alsof zij nog even geheel content glimlacht, maar dat is voorzeker gezichtsbedrog.

nuenen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 10