De flessen
Ze ruimde de grote bruine kast in de woonkamer uit. Plotseling stootte ze helemaal achterin de onderkast , helemaal in de linkerhoek verborgen, op twee flessen Bols. Een heette: ‘Parfait d ’amour’ en de andere: ‘Gold Liquor’. Die waren haar destijds geschonken door Bert, een vroegere vriend uit Amsterdam. Hij had ze haar gegeven als wederdienst voor haar kookkunsten, waarmee ze hem rijkelijk verwend had. Bert was haar zeer dierbaar. Helaas was hij al twintig jaar gestorven.
Feitelijk was zij een ‘buddy’ voor hem geweest. Hij leed al zo’n jaar of tien aan kanker, was helderziend en een echte mensenvriend. Zij hadden elkaar per toeval leren kennen, toen zij eens op zoek gegaan was naar een bepaald esoterisch boek. Hij was de enige geweest die op haar advertentie gereageerd had. Ja, zij kon dat boek van hem krijgen en van het een kwam het ander.
Hij had haar uitgenodigd om eens op visite te komen bij hem thuis. Toen zij gehoord had dat hij nooit voor zichzelf kookte had zij ingegrepen. Beladen met een trolley vol lekkers was zij bij hem gekomen. Romige tomatensoep, Spaghetti Bolognese, aardappelen met spinazie en braadworst, noem maar op. Zij had het bij zich en kon het maar net in zijn koelkast opbergen. Wat was hij blij geweest! Zijn ogen hadden geblonken en had zij daar een verborgen traan in ontdekt? Hij had zich groot gehouden, Zij hadden honderduit gepraat met elkaar. Het leek net alsof zij elkaar al jaren kenden. Vreemd hoe het in het leven kon lopen. Zij had een hotelkamer voor zichzelf geboekt, hij had haar daar naartoe gebracht. De volgende dag nam zij de trein naar huis.
De komende weken spraken zij weer af. Hij haalde met een grote glimlach een fles Gold Liquor tevoorschijn en schonk er haar een flink glas van in. Zij was verbaasd toen ze merkte dat er allerlei gouden blaadjes in dreven. Vroeger heetten dat bruidstranen zei hij. Wauw! Dat belooft, dacht zij. Ja, vroeger waren de mensen echt romantisch. Weer babbelden zij een eind weg en weer bracht hij haar na middernacht naar het hotel, waar zij overnachtte. De volgende dag bracht hij haar naar Sail Amsterdam, gewoon met de tram 21.
Voor hem was zo’n bezoek veel te vermoeiend, maar hij gunde het haar om daar heel de dag rond te struinen tussen de vele mooie boten die er aangemeerd lagen. Zij had er echt van genoten.
Toen zij weer thuis was bekeek zij het pak, dat hij haar meegegeven had. Zij nam er een paar boeken uit en was heel verwonderd dat er onder enkele dozen met snoepgoed ineens twee flessen likeur te voorschijn kwamen. Er zat een brief bij:
“Lieve Laura, deze flessen hadden mijn ouders altijd bewaard. Ik heb ze nooit opengemaakt, ben niet zo’n drinker, maar gun ze jou van harte. Doe ermee wat je wilt. Liefs, Bert.”
Ze kreeg een krop in haar keel toen ze dit las. Ook zij zou ze niet uitdrinken, maar heel goed verbergen, waar niemand ze vinden kon. Zo waren ze dus in haar grote woonkamerkast terecht gekomen.
Zij was ze na vele jaren en diverse vrienden helemaal vergeten. Bert was kort na Sail Amsterdam gestorven. Nooit was ze nog naar Sail geweest. Eerst door corona, later door andere omstandigheden. Ze was vele vrienden verloren, Ze liep niet meer zo gemakkelijk als vroeger, ze was al jaren geen buddy meer. Toch had ze er altijd de moed in gehouden. Daardoor was ze vandaag aan de grote schoonmaak begonnen en had zij dus die bewuste flessen gevonden.
Ze besloot dat zij vandaag dus iets te vieren had. Daar hoorde een glas likeur bij. Ze besloot dus om die flessen open te maken van van beide een glas te drinken. Eerst maar de gouden likeur. De gouden pinkeltjes zaten er nog steeds in. Op de achterkant van de fles las ze dat men die drank vroeger bruidstranen genoemd had. De kleine blaadjes van puur goud waren het symbool van de vreugdetranen en dat het puur en onvermengd speciaal voor feestelijke gelegenheden gedronken werd! Wauw, dat ik dit nu pas ontdek, dacht ze. Op de tweede fles las ze dat Lucas Bols in 1575 in fabriek ’t Loosje in Amsterdam deze drank gebrouwen had. Nog meer plezier! Dus Bert had al die jaren dus echt van haar gehouden? Zij hadden echt een perfecte liefde gedeeld, alleen jammer dat zij daar nu pas achter gekomen was.
‘Proost Bert! Ik hoop dat wij elkaar in een volgend leven terugzien en dat wij dan heel gelukkige jaren samen mogen slijten’, nam ze zich voor.
©Laurine Vandepitte 13-10-2025
Zie ook: http/laurinevandepitte/wordpress
Schrijver: Laurine Vandepitte
22 december 2025
online.nlGeplaatst in de categorie: liefde
buddy, vriendschap
12
Geef je reactie op deze inzending: