KINDEREN ZIJN WREED
Al met drie famkes op de tuinbank en nu arriveren drie jonkjes.
Er mag er één blijven, beslis ik, en dat is Willem.
Omdat Willem het minst vaak komt en omdat Willem één van die onopvallende kinderen is, die ik altijd een beetje voortrek, uit schuldgevoel omdat ik eigenlijk, nou ja, leukere kinderen leuker vind.
Niet dat Willem niet leuk is. Nu roepen alle famkes op de bank in koor dat Jelle het beste blijven kan, want Willem en Piter spelen met elkaar. Ook goed. Piter kijkt boos en mompelt iets.
-Piter zei dat hij nóóit meer bij Katja komt, klikt Jelle vol genot. Dat kan. Piter wordt thuis achtergesteld bij zijn zusje; hij zit op een bijzondere school helemaal in Drachten en nu dit weer. Piter is veel zieliger dan Willem. Ik hou me groot en doe net of ik me er niets van aantrek.
Een paar dagen later Jelle met nog een jonkje op de stoep.
-Ziet Katja wie ik heb meegebracht?
Nou en of!
Zie ook: http://www.bloggen.be/ikdenkhetmijne
Schrijver: Katja Bruning, 15 februari 2002
Geplaatst in de categorie: kinderen