vrijdagmorgen

Vrijdagmorgen. Het is half 8 en ik zit al op mijn werk. Al een paar dagen kan ik mijn hoofd er niet helemaal bij houden. Ik ben vreselijk in de war. Je maakt zo vreselijk veel in me los. Als je me vraagt of het verliefdheid is zeg ik “nee”, maar wat is het dan? Spanning? Tuurlijk! Lust? Absoluut.
We hebben afgesproken dat we deze week geen contact meer met elkaar op zouden nemen. Je zit met je tentamens en je moet hard leren. Volgende week neem jij wel weer contact met mij op, dat is de deal.
Maar ik heb het er moeilijk mee. Ik ben inmiddels, ook al is dit pas kort aan de gang, zo gewend aan mijn dagelijkse portie sms-jes dat ik echt afkickverschijnselen heb. Mijn telefoon ligt al dagen op mijn bureau, iets wat ik nog nooit heb gedaan. Bij de minste of geringste afwijking in geluid die ik hoor kijk ik naar mijn telefoon. Geen lampjes die knipperen, geen trillende bewegingen, helemaal niets. Het zou zo lekker rustig moeten zijn voor me, die rust die ik nu even zo hard nodig heb, maar ik word er alleen maar onrustig van. Ik kon het gisteren niet nalaten je even een sms-je te sturen. Ik geloof echt dat mijn baas, jouw broer, het weet, of in ieder geval dat hij iets vermoedt. Hetzelfde geldt voor mijn man. Hij is erg wantrouwig op het moment. Wil altijd weten waar ik zit, vind dat ik veel weg ben. Dat klopt ook, maar dat is begonnen voor ik weer contact met jou had.

Ik slaak nog maar eens een diepe zucht en laat mijn gedachtenstroom via mijn toetsenbord op mijn scherm vloeien. Weer vraag ik me af hoe het toch bestaat dat ik zo in de war raak van je. Ik weet niet hoe je het doet, maar het is net als die eerste keer. Het mailen, de vreselijke maar oh zo heerlijke spanning tussen ons. Het zinnetje “Ik ga even roken” heeft een grote impact op mij gehad. Elke keer als iemand dit zegt denk ik aan die keer dat jij het ook zei. Die keer dat ik dan, toevallig, achter de centrale vandaan kroop om bij jouw afdeling naar het toilet te gaan. Nog voel ik mijn hart razen terwijl ik op het toilet zat, terwijl ik wist dat jij in het hokje daarnaast een sigaretje zat te roken. Ik was zo zenuwachtig, voelde dat er iets ging gebeuren. En toen, zo onverwacht en toch ook weer niet, kuste je me. Of kuste ik jou? Ik weet het niet eens meer, dat wist ik al niet meer op het moment dat onze lippen elkaar raakten. Terwijl ik hier aan terugdenk en dit zo opschrijf krijg ik weer dat heerlijke gevoel van binnen. Een beetje onrustig en toch zo fijn, zo gelukkig makend. En toch hou ik vol; het is geen verliefdheid. Het is de spanning die zo voelbaar is tussen ons, de manier waarop je tegen me praat, zorgt dat ik me heel bijzonder voel. Want dat doe je, weet je dat eigenlijk wel?

Ook voor andere mensen is het zichtbaar geweest dat wij iets voor elkaar voelden. Esther heeft het altijd gevoeld, ons altijd aangemerkt als een soort van “soulmates”. Zij heeft altijd de spanning bemerkt, wel eens gevraagd hoe dat nou eigenlijk zat met ons. Soulmates? Dat gaat erg ver, maar ik voel zeker een band met je. Niet alleen vanwege de lust, maar ook vanwege het goede gevoel dat je me elke keer weer geeft. Ik mis je stem bedenk ik me ineens. Ik mis dat geniepige lachje dat je hebt, dat stiekeme stemmetje dat me gek maakt van verlangen. En weer die diepe zucht.

Wat moet ik nou met jou?
Maar nog belangrijker is de vraag: Wat moet ik nou met mezelf?
Ik heb er geen antwoord op, ik laat me leiden door mijn gevoel en hoop ondertussen dat het heel snel dinsdag is. De dag na je tentamens, de dag dat je me, misschien, even belt. De dag waarop we, misschien, iets gaan afspreken. Mijn God, wat een vreselijke leugens moet ik toch bedenken om je te kunnen zien. Maar ik wil meer dan je alleen zien, ik wil je kussen, jouw armen om me heen en me mee laten voeren op die golven van verlangen die me al dagen overspoelen. Ik heb het gevoel dat ik erin verdrink…het maakt niet uit want het voelt geweldig! Vanavond ga ik stappen met de meiden. Ik verheug me erop, dan kan ik dit van me af dansen, even afleiding.

Ik sluit af terwijl ik nog steeds aan jou denk, met een brede glimlach op mijn gezicht.

vrijdag

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 14 stemmen 1.378